- ตามนั้นเลยครับ จีบมาพักใหญ่ๆล่ะ เธอสวย น่ารัก มีหนุ่มๆมาจีบเยอะและมีสเปคผู้ชายในแบบที่ไม่ใช่ตัวผมเลย
  - เรา 2 คนมีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้ต้องเจอกันบ่อย ผมมีเบอร์เธอ แต่เราโทรคุยกันน้อยมาก เพราะเธอมีคนคุยประจำอยู่แล้ว ผมโทรไปสายจึงไม่เคยว่าง หรือถ้าเธอว่างรับก็เหมือนไม่ค่อยอยากจะคุยกับผมนานๆซักเท่าไหร่
  - เรา 2 คนค่อยๆใกล้ชิดและสนิทกันมากขึ้นด้วยเหตุเราเจอกันบ่อย แต่ผมก็รู้สึกได้เสมอว่าเธอพยายามสร้างกำแพงขึ้นมาจำกัดพื้นที่ของผมไว้ เพราะเธอกำลังรอใครบางคน
  - จริงๆผมก็พอรู้นะว่าหนุ่มๆที่เธอคุยอยู่มีใครบ้าง ถ้าจะให้เทียบกันแล้วผมพร้อมที่สุดด้วยซ้ำที่จะดูแลชีวิตเธอให้มีความสุขได้ แต่ทำไงได้ล่ะเธอแทบจะไม่เคยเหลียวมองมาทางผมเลย เพราะสเปคเธอไม่ใช่ผม
  
  เรื่องเจ็บๆ
  - เจ็บที่ทุกครั้งต้องเห็นเธอจี๋จ๋ากับคนที่เธอบอกผมว่าเป็นแค่เพื่อน และดูเหมือนบางคนมักจะชอบแสดงสิทธิ์ในตัวเธอให้ผมเห็นอยู่เสมอ เช่นแสดงอาการหงุดหงิดใส่เธอ เวลาเห็นเธอคุยกับผม ส่วนใหญ่ผมก็ไม่ค่อยใส่ใจคนพวกนี้เท่าไหร่หรอก เพราะพวกนี้นิสัยแบบเด็กน้อยมากๆ ผมยังคิดว่ายังไม่ใช่แฟนซะหน่อยแต่กล้าออกตัวแรงกันจัง แล้วเธอจะให้พวกเด็กน้อยแบบนี้มาดูแลหัวใจเธอจริงๆหรอ ไม่ได้เจ็บเพราะคนพวกนี้ แต่เจ็บที่เธอเลือกผู้ชายห่วยๆพวกนี้เข้ามาในชีวิต
  - ท้อทุกครั้งที่เวลาเห็นยิ้มมีความสุขกับข้อความจากหนุ่มคนพิเศษของเธอ (แอบเห็นเวลาเปิดข้อความเราเหมือนอ่านผ่านๆ 555+)

  - จริงๆแล้วผมเป็นคนคุยโทรศัพท์เก่งมากนะ สาวๆที่ผมจีบติดก็เพราะคุยกันทุกคืนเนี่ยแหละ แต่ผมกับเธอคุยกันน้อยเหลือเกิน บางทีก็แอบคิดว่าแล้วมันจะคืบหน้าไปได้ยังไง
  - บางครั้งเธอก็ดูจะเป็นห่วงเป็นใยผมนะ แต่บางครั้งก็ดูเฉยชามากๆ

ถามว่าท้อมั้ย ท้อครับ...ใจบอกให้สู้ต่อนะ แต่บางครั้งก็สับสนว่าสู้ไปเพื่ออะไร