คือผมกำลังคบอยู่กับน้องผู้หญิงคนหนึ่งอายุน้องเขา23 ปีก็ถือว่าโตเป็นผู้ใหญ่แล้วน่ะสำหรับผม
ส่วนตัวผมอายุ29 แล้วครับเป็นพ่อหม้ายลูกติด
ต้องบอกก่อนว่าน้องเขาเป็นคนเข้ามาชอบผมก่อน
ที่ผ่านมาผมก็ไม่ค่อยจะเคยสนใจใครเลยเพราะคิดว่ายังไม่พร้อมจะมีใคร
แต่พอน้องเขาเข้ามาในชีวิตก็รู้สึกดีมากครับ
เลยตัดสินใจคบกับเขาเป็นแฟน
ตอนนี้คบกันมาได้3 เดือนแล้ว
แต่สิ่งที่ผมเริ่มหนักใจจนไม่อยากไปต่อก็คือ

แรกๆน้องเขาแปลกๆจนผมคิดว่าคงมีคนอื่นด้วยนอกจากผม
แต่จริงๆแล้วไม่ไช่เลยเรื่องมันประมาณนี้ครับ
บางครั้งโทรคุยกันอยู่ดีๆน้องเขาบอกผมว่า
กินข้าวก่อนน่ะเดี๋ยวจะโทรกลับ
หรือทำนู้นทำนี้ก่อนน่ะเดี๋ยวจะโทรไป
แล้วก็หายไปเลยไม่โทรผมทักข้อความไปก็ไม่ตอบ
โทรไปบางทีก็ไม่รับบางทีก็ตัดสาย
ผมก็เลยเลือกที่จะหายไปไม่ทักไม่โทรไม่ไปหา
น้องเขาก็จะมาโพสดราม่าในเฟสบุ๊คถึงผม
พอผมทักไปถามว่าเป็นอะไร
ก็มาว่าผมว่ามาๆหายๆ
นึกว่าผีผมนี้ขึ้นเลยเฮ้ยเอ็งเปล่าว่ะที่หายไม่ไช่พี่
แต่ผมก็ไม่พูดไปน่ะคิดในใจ
เป็นอย่างนี้อยู่บ่อยมากจนล่าสุดผมทนไม่ไหว
ผมเลือกที่จะหายไปเลย2 วันจนน้องเขาโทรมา
ถามว่าพี่จะทิ้งหนูหรอ
ผมก็เลยตัดสินใจพูดไปตรงๆ
อ้าวหนูชอบหายเองน่ะพี่โทรไปก็ไม่รับทักไปก็ไม่อ่านไม่ตอบ
แล้วก็มาโพสดราม่าอะไรไม่รู้
ผมถามเลยว่าเอ็งเป็นอะไรของเอ็ง
สิ่งที่น้องเขาตอบคือ“หนูก็ไม่รู้หนูเป็นอะไรอารมณ์
ไม่ค่อยปกติเหมือนจะเป็นบ้าอะไรสักอย่างบอกไม่ถูก
ไม่เข้าใจตัวเองบางทีก็รำคาญตัวเองอยากอยู่เงียบๆ”
ผมฟังแล้วก็เห็นใจแต่คุยกันปกติ3-4 วันอาการแบบนี้ก็เป็นอีก
แต่เวลาเจอกันผมไปรับไปส่งที่ทำงานน้องเขาก็ปกตินะครับ
แต่อย่างว่าช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยเพราะสถานการณ์
ตอนนี้ผมเริ่มเหนื่อยใจและครับเดาใจน้องเขาไม่ถูก
เหนื่อยที่จะตามเหนื่อยที่จะไปต่อแล้วครับ