เราอยากรู้จริงว่ารัฐบาลประกาศเงินเดือนของทหารเกณฑ์ไว้ที่เท่าไหร่ ทำไมแม่เราถึงคิดว่า15000 เราขอพื้นที่ระบายอารมณ์ความกดดันของเราหน่อย เรามีแฟนยุ1คน มีลูกด้วยกันแล้ว 1คน เราไม่ได้แต่งงานเพราะเรามองว่าสิ้นเปลือง แต่งไปก็ไร้ค่าเพราะว่าครอบครัวมันขึ้นยุว่าเรากับแฟนจะสร้างมาแบบไหน พ่อแม่เราก็ไม่ค่อยชอบแฟนเรา เพราะว่าแฟนเราเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดออกไปทางเงียบไป เมื่อก่อนเเฟนเราทำงานยุในชิปปิ้งในอำเภอ.....แต่เเม่เราบังคับให้ออกมาช่วยงานโดยบอกว่าถึงไม่มาก็ไม่ต้องมาให้เห็นหน้า หน้าลูกเมียก็อย่าหวังจะได้เจอ สุดท้ายแฟนก็ยอมออก จนถึงช่วงเดือนเมษาเเฟนเราต้องเกณฑ์ทหาร จนสุดท้ายจับได้ใบแดง วันที่เขาจับเรายุบ้านกำลังขับรถไปหาเขาอีกอำเภอ เราใช้เส้นทางรัดของประเทศพม่าใช้เวบาแค่1ชั่วโมงก็ถึงไทย เราขับมาคนเดียว เราแวะไปหาเขาเเค่5นาที เพราะเราต้องรีบไปซื้อของให้ที่บ้านอีกอำเภอ (บ้านเราทำอาหารกลางวันโรงเรียน) พอเราซื้อของขึ้นของเสด เราก็รอแฟนเรา เพื่อที่จะได้กลับได้ด้วย ตอนที่เเฟนโทรมาบอกว่าได้ใบแดง เราทั้งดีใจแล้วก็เสียใจ แต่เราก็โอเคร เขาใช้ใบวุฒิ ป.ตรี แรก จาก2ปีเป็น1ปี ระหว่าง จน4กว่า เค้ามาถึงบ้าน เราก็ออกเดินทางทันที ครั้งนี้เราเลือกใช้เส้นทางในประเทศ ซึ่งตลอดทั้งทางเป็นทางขึ้นเขา โค้งอีก 1219โค้ง เราเป็นคนขับก่อน เพราะเเฟนเราง่วง เนื่องจากตื่นเช้าเพื่อขับรถมอไชไปอีกอำเภอ ถึงจุดเเวะพักต่างๆเรากับแฟนก็สลับกันขับ จนมาถึงบ้านตี5.50 แทนที่ถึงบ้านทุกคนคิดว่าคนที่ยุบ้านจะดีใจใช่มั้ย แต่กลับเรา พอถึงบ้าน แทนที่จะได้ยินคำน่าฟังหน่อย พอเราลงจากรถ คำแรกที่ได้ยินจากพ่อ แต่ไปซื้อของระยะทางแค่นี้มาถึงบ้านตอนนี้ มันไม่มีสมอง ไม่มีความรับผิดชอบ ไม่รุจักพัฒนา เรากับแฟนเราทำได้เเค่เงียบ แต่เราอยากบอกทุกคนให้เข้าใจเส้นทางหน่อย เเต่ขอไม่ชื่อที่ยุนะ ระยะทางจากอำเภอ***ถึงอำเภอ+++100กว่าโล โค้งอีก 1219โค้ง กว่าจะถึงหมู่บ้านเราอีก 100กิโล ต้องใช้เราในการเดินทาง 6-7ชั่วโมงอย่างต่ำ ในกรณีรถบบทุของหนัก เหมือนรถเรา  ทุกวันเรากับแฟนก็ทนๆๆๆๆ จนแฟนเราไปเป็นทหารยุในค่ายที่จังหวัด 3เดือนที่ไม่ได้คุย 3เดือนที่ไม่เจอหน้า 3เดือนที่เราไม่มีที่ระบาย ระหว่าง3เดือน มีแค่วันอาทิตย์ที่เเฟนเราจะโทรหา แต่ก็มีเพื่อนเเฟนคอยส่งข่าว ว่าสบายดี ไม่ต้องห่วง เรารุว่าแฟนยุสบายก็โอเคแล้ว บางอาทิตย์ก็ได้คุยบ้างแค่เวลาสั้นๆ เราไม่ได้ไปหาเเฟนเราเลย บวกกับช่วงเดือนพฤษภา ที่เเฟนเราไปพอดีกับเปิดเทอม ระหว่างที่เเฟนเราไปเราก็โดนด่าโดนส่าทุกวัน จนเก็บสะสมเรื่อยๆ เก็บจนร้องจนไม่รุจะร้องเเบบไหน บางทีเราก็คิดนะ ว่าเราเป็นลูกของเขารึป่าว จนท้ายที่สุด เราเกือบฆ่าตัวตาย แต่พอหันมองข้างๆ เราเจอลูกเรานอนยุ เลยคิดว่า ถ้ากูไม่ยุ ลูกูจะยุอย่างไง เลยล้มเลิกความคิดนี้ไป เรากลัวว่าถ้าเราจากไป ลูกเราจะไม่ได้ไปยุกับพ่อเค้า เรากลัวลูกเราต้องมาทนแทนเรามากกว่า พอช่วงเปิดเทอม บ้านเราก็เริ่มทำงานของโรงเรียนอีกครั้ง โดยเอากลับมาทำที่บ้าน เราเป็นคนขับรถส่งแกงส่งข้าวให้เด็ก สลับกับพ่อบางวันก็ไม่ได้นอน เพราะต้องช่วยเขาทำขนม  เพราะกลางวันเราเก็บหม้อเก็บกระติกข้าวเสด เราก็มานอน เรายังได้ยินคำด่าคำว่า เราช่วยที่บ้านทำงานก็จริง แต่เราไม่ได้รับค่าเเรงใดๆ มีแต่คนเข้าใจว่าเราได้เงินจากพ่อแม่เยอะ เลยไม่ยอมไปไหน บางวันเรายังได้ยินพ่อเราว่าเรา เนรคุณ เราก็งงเราอยากรู้นะว่าเนรคุณอย่างไง งานก็ช่วย เงินก็ไม่เอา จนสุดท้าย เเฟนเรากลับมา ได้ตังกลับมา 3500มั้ง ถ้าจำไม่ผิด แฟนเราได้ลา8วัน เริ่มนับตั้งเเต่วันที่ได้ใบลาเลย กว่าจะได้ออกก็บ่าย เเฟนเราเดินทางจากจังหวัด ใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงอำเภอ*** แต่ว่าถ้าจะให้เดินทางมาหาเราเลยก็ไม่ได้ เพราะรถโดยสายหมด เลยเสียวันลา 1วัน แต่เราก็ถือว่า เขาก็ยุกับแม่บ้าง พออีกวันเขาก็รีบตื่นเพื่อที่จะเดินทางมาหาเรา ใช้เวลาเกือบทั้งวัน ที่จะถึงบ้านเรา สุดท้ายก็หมดวันลาไปอีก1วัน เเฟนเราใช้เวลายุกับเรากับลูก ช่วยที่บ้านเราทำงานอีก4วัน จนมุดท้ายวันลาวันที่ 7เขาต้องเดินทางไปอำเภอ***แล้วอีกวันไปจังหวัด พอแฟนเรากลับ แม่เราถาม มันทิ้งตังให้กี่บาท ้ เราเลยบอกแม่ว่าเเฟนเราให้1000เพราะได้กลับม่แค่3500 เขาเอาทิ้งให้แม่เขา1000 ค่ารถ500 ไว้ใช้เองทั้งเดือน 1000 แต่แทนที่เเม่เราจะเข้าใจ เขากลับพูดว่า มันไปยุค่ายมันได้วันละ300 ไปยุ3เดือน มันมีตัง27000มันโกหกละ เราก็อธิบาย บอกว่า มันโดนหักค่าชุด ค่าฝึก ค่า สบู่ยาสระผม ค่าข้าว ค่าอะไรต่อมิอะไรอีก เหลือแค่นี้ก็ดีแล้ว แม่เราก็บอกว่า มันโง่ เราก็เลยเงีย เพราะแม่เราไม่เชื่อหาว่าเขาไม่ยอมให้ตัง ขนสุดท้าย เดือนต่อมาเเฟนเราเงินเดือนออก6500ต่อกลับที่เรา เราเลยเข้าไปอำเภอกัน เพื่อเปิดบัญชีให้ลูก เเฟนเราให้เงินเรา4000 ให้แม่เขาอีก1000 ที่เหลือเขาขอใช้ ส่วนเราก็รีบเอาเงินไปจ่ายค่างวดมอไชที่เป็นชื่อแฟนเรา แต่มอไชแฟนเราออกมาให้แม่เราใช้หนี้ โดยวันที่ออกแม่เราพูดว่า ถ้าไม่ออกไม่ต้องมาบ้านกูอีก ไม่ต้องมายุ้งกับลูกกับหลานกู จนสุดท้ายแฟนเราออก แม่เราบอกว่า ไม่ต้องกลัวว่าจะทำให้เสียประวติ ออก23เดือนเเรก แม่เราก็จ่าย แต่มีช่วงหนึ่งที่เราทะเลาะกับแม่เรื่องค่างวด เราเเค่บอกให้แม่เอาเงินให้หน่อย เรื่องก่อนหน้านี้ก็เยอะยู พอเราจ่ายเสด มันก็ใช่ที่ไม่เยอะอ่ะไร แต่สำหรับเราที่ไม่มีเงินเดือน แถมได้ใช้เเค่เงินทหาร จำนวนเงิน 2130 บาท ถือว่าเยอะนะ เพราะเงินจพนวนที่เหลือ เราต้องซื้อนม ซื้อเเพมเพิด เรากับแหนตกลงกันที่จะจ่ายตรงนี้ ถ้าเขาปลดเราจะไปกู้เงินจากธนาคารมาปิดค่างวด จะได้หมดสิ้นกับหนี้สินที่ออกมาเพื่อแม่ ทุกๆเดือนเงินเดือนแฟนเราออก เขาก็จะให้เราประมาณนี้ เขาให้แม่เขามากสุด1500ที่เหลือให้เรา เราก็แบ่งส่วนซื้อนม กับเเพมเพิด แล้วค่างวดรถตลอด แต่แม่เราชอบบ่น แทนที่จะเอาตังมาใช้ก่อน อีกวัน2วันค่อยหาตังค่าจ่สยค่างวดก็ได้  จะรีบจ่ายไปไหน เราเคยทำแบบที่แหบอกแล้ว สุดท้ายเราต้องไปหายืมเงินเพื่อนจ่ายค่างวด2130บาท เพราะว่าแม่เราไม่ยอมให้ แถมด่าเราว่าอกตัญญู จนพอมาช่วงหนึ่ง น้องชายเราทำโทรศัพทหาย แม่พ่อเราจะซื้อให้ แต่เงินไม่พอ เลยให้เราไปเอาเงินลูกของเราออก เเต่เราเคยตกลงกับแฟนไว้ ว่าจะใช้ตอนลูกจำเป็น เก็บทุนการศึกษาให้เค้า ิเราก็บ่นๆๆๆ เราเลยถอนโดยไม่บอกแฟนเรา เพราะแม่บอกจะคืนให้สิ้นเดือน เราถอนมา3000เหลือให้ลูก500 เราก็พาน้องไปซื้อโทรศัพท์ที่ศูนย์ทรู พอมา3สิ้นเดือน แม่เราก็ไม่คืน เราไปกู้ต้องเพิ่มจาก ธกส เราเลยคิดว่าถ้าได้เงินเพิ่มมา20000 เราจะเอาคืนลูก5000แล้วจ่าค่างวด2งวด แต่สุดท้ายฝันก็จบลง เพราะแม่เราเอาเงินทั้งหมดนี้ไปใช้ เราก็เลยเป็นหนี้แบบไม้ได้ใช้1แสน แต่มีคนเคยบอกว่าเราโง่ เพราะห่วงค่างวดรถที่เป็นขื่อแฟนเดินไป แตเราอยากบอกนะว่า ว่าชื่อเราเสียเพราะรถยน แม่เราใช้ชื่อเราซื้อรถ แต่สุดท้านค้างค่างวด4เดือน เราเลยประวัติเสียตั้งเเต่อายุ24 เราก็พยาม บอกกับแหน เราจะไม่ทำชื่อเค้าเสีย เพราะว่า เด๋วสุดท้ายเราจะไม่มีอะไรเป็นของตัวเองกัน จนพอมาช่วงหนึ่งของเดือนเมษา63 แม่เราก็พูดอีกเรื่องเงินเดือน แฟนเรา หาว่าได้12000 เบี้ยเลี้ยงอีก3000 เดือน1 มันให้แค่3000 ที่เหลือให้น้องให้แม่ให้พี่มันหมด นี่มันโง่จริงๆ พ่อเราก้หาว่าเราหลงค...ย โอเคร เราปลง ทุกวันนี้เรายังคิดเลยนะ เราจะหนีออกจากบ้าน แต่ถ้าเรามองข้างหลัง ใครจะช่วยแม่เราทำงานตอนเปิดเทอม ใครจะขับรถส่งแกงให้แก ใครจะไปขายน้ำตาลให้แก ใครจะยกของให้แก สุดท้ายเราก็หนีแกไม่ได้ ไม่รู้ทำไม แต่ทางกลับกัน เราก็น้อยใจ น้ำหนักเราเเค่46-47 ทำไมเราต้องเป็นคนแบกข้าวสาร แต่ข้าวสารไม่เท่าไหร่ เพราะหนักแค่30กิโล แต่น้ำตาลนี่สิ หนัก50กิโล เเล้วแบกทีเป็น10-20กระสอบ เอาขึ้นรถ พอเราคิดว่าจะใช้น้องช่วย พ่อเราก็ด่าว่าเรา เอาผัวเอาได้ ยกแค่นี้จะตาย เราเลยจำใจต้องยกทั้งน้ำตา ทั้งที่น้องชายเราอายุ18จะ19 เขาบอกให้มีหน้าที่เรียนให้จบมอ6พอ อย่างอื่นไม่ต้องทำ เราอยากให้รัฐบาลเข้าใจหรือหน่วยงานที่เกี่ยวกับทหาร ถ้าเงินเดินเเค่5-6พันก็บอกจาความจริง ไม่ใช่ประกาศเงินเป็นหมื่นๆ เพราะบางทีไม่ใช่มีเเค่เราคนเดียว ที่โดนทางครอบครัวว่าให้เรื่องเงินเดือนของแฟนทหารหรอกนะ ถึงแม้เเฟนเราจะปลดเดือนเมษายนก็ตาม ถ้าพวกคุณบอกเงินเยอะสิ้นเปลือง พวกคุณก็ควรยกเลิกการเกณฑ์ทหารไปเป็นขี้ข้าเถอะ เพราะทุกวันนี้ รบกับหญ้าฆ่ากับมดก็หมดศักศรีทหารที่พวกคุณรักหนักรักหนาแล้ว พวกคุณยศสูงเงินก็สูงตาม แต่ยศน้อยบางคนภาระเยอะ ปัญหาครอบครัวก็เยอะ ถ้าคนที่อยากเป็นทหาร ปีๆหนึ่งก็เยอะ ดูจากการแข่งสอบนายสิบ มีแต่คนลงสอบ ขอร้องเพิ่มเงินเดือนลดการหักค่าต่างๆอย่างน้อยให้เหลือเดือนละ8-9พันยังดี