สวัสดีค่ะเราอายุ 22 ปี เราพึ่งเขียนกระทู้นี้เป็นกระทู้แรกถ้าผิดพราดประการใดขอโทษไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ เริ่มเรื่องเลยว่าเรากับแฟนอายุเท่ากัน พึ่งคบกันได้มา 1ปีค่ะ แต่เรารู้สึกว่าเรารักแฟนน้อยลงทั้งที่ระยะเวลามันก็ยังไม่นานและอาจจะยังไม่ถึงจุดอิ่มตัวขนาดนั้นแต่เราเริ่มรู้สึกไม่รู้ว่ามันเป็นไรมันอาจจะมีหลายเหตุผลที่ทำให้เรารู้สึกแบบนั้น
คือ 1.ทางเขาจริงจังกับเรานะอยากให้เราไปเจอครอบครัวเขามากแต่เราก็ยังไม่ยอมไปสักที คือมันมีเหตุผลตรงที่ว่าเราเคยมีแฟนแล้วพ่อแม่แฟนเก่าก็ดีกับเราพอถึงเวลาจะเลิกกันมันก็จะต้องมีผู้ใหญ่เข้ามาเกี่ยวมันก็จะกลายเป็นเรื่อยของหลายคนไม่ใช่เรื่องแค่คนสองคนมันเลยเป็นอีก1สาเหตุที่เราไม่อยากไปเจอพ่อแม่เขา และอีกอย่างเขาไม่เคยพาใครเข้าบ้านแต่จะพาเราไปและเราก็กลัวการตั้งคำถามนู้นนี้ซึ้งเราไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่เลยคิดว่ารอให้คบนานกว่านี้แล้วค่อยไป
2.เราอายุน้อยจริงแต่เราชอบในการสร้างตัวคือยังวัยรุ่นก็จริงแต่เราอยากมีนู้นนี้เป็นของตัวเองเราเลยทำงานตั้งแต่อายุยังน้อยซื้งตอนนี้ได้ทำตำแหน่งเป็น ผจก.บริษัทที่หนึ่งในวัยอายุ 22เราก็จะมีความคิดที่จะหาแต่สิ่งก้าวหน้าในชีวิตนึกถึงแต่อนาคตแล้วก็อาจจะอยากได้แฟนที่พร้อมจะสร้างไปด้วยกันแต่..มันติดปัญหาตรงที่ เขาก็ทำงานแหละแต่ว่าตังเขาต้องให้แม่อันนี้เราเข้าใจนะว่ามันคือการตอบแทนคุณเราไม่ขัดแต่คือทางแม่เขาจะเป็นคนบริหารตังทั้งหมดของเขาซึ้งมันต่างจากเราที่เราบริหารตังของเราเองแต่ระหว่างแม่เขามันจะมีข้อตกลงคือที่เขาให้แม่ทุกเดือนเพราะแม่ต้องเอาไปจ่ายค่าเทอมพี่ชายคือช่วยกันแต่ถ้าพี่เรียนจบแม่เขาก็จะให้เงินเขาบริหารเองและพี่เขาก็เรียนจบช่วงต้นปีพอดี แต่พอพี่เรียนจบกับกลายเป็นว่าแม่เขาก็ไม่ทำตามข้อตกลง และเขาก็ดูไม่ค่อยโอเคสักเท่าแต่อย่างว่าแม่ก็คือแม่เขาก็พูดอะไรไม่ได้แต่เขาเต็มที่กับเรานะถ้าเขามีตังแต่นี้มันทำให้เราคิดอีกมุมว่าแม่เขากลัวลูกเอาตังมาให้เรารึป่าวมันก็ทำให้เรามีความคิดตรงนี้ว่ามันอาจจะเป็นแบบนั้นและเราก็ไม่อยากพูดกับเขาคือเราก็สงสารเขาเหมือนกัน อีกอย่างเราคือแฟนคนแรกของเขาที่เขาเปิดตัวบอกว่ามีแฟนกับทางครอบครัวที่นี้ความคิดมันก็จะย้อนแย้งกันตรงที่ว่าเราอยากสร้างต่เขาไม่สามารถสร้างร่วมกับเราได้มันอาจจะเป็นเหตุผลที่ทำให้รักแฟนน้อยลงรึป่าวค่ะและอีกอย่างคือแม่เป็นคนบริหารตังทั้งหมดของเขาบางทีเขาก็ไม่ค่อยมีตังมากินข้าวกับเราเวลาเราอยากกินอะไรมันเลยกลายเป็นว่าเราต้องจ่าย2เท่า..
#แต่ก็ไม่กล้าบอกเลิกกับเขาคือสงสารเขาเขาก็เป็นคนดีนะค่ะแต่คือว่าไม่มีตังมาซับพอสเราและก็คิดอีกมุมว่ามันไม่ใช่ความผิดเขา ตอนนี้มันเลยสับสนค่ะว่าควรจะไปต่อหรือนึกถึงอนาคตของตัวเองและก็พอแค่นี้
อยากทราบว่ามีใครเคยรักแฟนน้อยลงมั้ยทั้งที่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิด
คือ 1.ทางเขาจริงจังกับเรานะอยากให้เราไปเจอครอบครัวเขามากแต่เราก็ยังไม่ยอมไปสักที คือมันมีเหตุผลตรงที่ว่าเราเคยมีแฟนแล้วพ่อแม่แฟนเก่าก็ดีกับเราพอถึงเวลาจะเลิกกันมันก็จะต้องมีผู้ใหญ่เข้ามาเกี่ยวมันก็จะกลายเป็นเรื่อยของหลายคนไม่ใช่เรื่องแค่คนสองคนมันเลยเป็นอีก1สาเหตุที่เราไม่อยากไปเจอพ่อแม่เขา และอีกอย่างเขาไม่เคยพาใครเข้าบ้านแต่จะพาเราไปและเราก็กลัวการตั้งคำถามนู้นนี้ซึ้งเราไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่เลยคิดว่ารอให้คบนานกว่านี้แล้วค่อยไป
2.เราอายุน้อยจริงแต่เราชอบในการสร้างตัวคือยังวัยรุ่นก็จริงแต่เราอยากมีนู้นนี้เป็นของตัวเองเราเลยทำงานตั้งแต่อายุยังน้อยซื้งตอนนี้ได้ทำตำแหน่งเป็น ผจก.บริษัทที่หนึ่งในวัยอายุ 22เราก็จะมีความคิดที่จะหาแต่สิ่งก้าวหน้าในชีวิตนึกถึงแต่อนาคตแล้วก็อาจจะอยากได้แฟนที่พร้อมจะสร้างไปด้วยกันแต่..มันติดปัญหาตรงที่ เขาก็ทำงานแหละแต่ว่าตังเขาต้องให้แม่อันนี้เราเข้าใจนะว่ามันคือการตอบแทนคุณเราไม่ขัดแต่คือทางแม่เขาจะเป็นคนบริหารตังทั้งหมดของเขาซึ้งมันต่างจากเราที่เราบริหารตังของเราเองแต่ระหว่างแม่เขามันจะมีข้อตกลงคือที่เขาให้แม่ทุกเดือนเพราะแม่ต้องเอาไปจ่ายค่าเทอมพี่ชายคือช่วยกันแต่ถ้าพี่เรียนจบแม่เขาก็จะให้เงินเขาบริหารเองและพี่เขาก็เรียนจบช่วงต้นปีพอดี แต่พอพี่เรียนจบกับกลายเป็นว่าแม่เขาก็ไม่ทำตามข้อตกลง และเขาก็ดูไม่ค่อยโอเคสักเท่าแต่อย่างว่าแม่ก็คือแม่เขาก็พูดอะไรไม่ได้แต่เขาเต็มที่กับเรานะถ้าเขามีตังแต่นี้มันทำให้เราคิดอีกมุมว่าแม่เขากลัวลูกเอาตังมาให้เรารึป่าวมันก็ทำให้เรามีความคิดตรงนี้ว่ามันอาจจะเป็นแบบนั้นและเราก็ไม่อยากพูดกับเขาคือเราก็สงสารเขาเหมือนกัน อีกอย่างเราคือแฟนคนแรกของเขาที่เขาเปิดตัวบอกว่ามีแฟนกับทางครอบครัวที่นี้ความคิดมันก็จะย้อนแย้งกันตรงที่ว่าเราอยากสร้างต่เขาไม่สามารถสร้างร่วมกับเราได้มันอาจจะเป็นเหตุผลที่ทำให้รักแฟนน้อยลงรึป่าวค่ะและอีกอย่างคือแม่เป็นคนบริหารตังทั้งหมดของเขาบางทีเขาก็ไม่ค่อยมีตังมากินข้าวกับเราเวลาเราอยากกินอะไรมันเลยกลายเป็นว่าเราต้องจ่าย2เท่า..
#แต่ก็ไม่กล้าบอกเลิกกับเขาคือสงสารเขาเขาก็เป็นคนดีนะค่ะแต่คือว่าไม่มีตังมาซับพอสเราและก็คิดอีกมุมว่ามันไม่ใช่ความผิดเขา ตอนนี้มันเลยสับสนค่ะว่าควรจะไปต่อหรือนึกถึงอนาคตของตัวเองและก็พอแค่นี้