คือผมมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่ง สนิทกันมากๆ ถึงขั้นตินปิดเทอมคอลกันแทบทุกวัน วันละหลายเวลาด้วย มันรู้เรื่องของผมทุกเรื่อง และผมก็รู้เรื่องมันทุกเรื่องครับ ทีนี้พอจบม.ต้น ก็แยกโรงเรียนกันครับ แต่ยังสนิทกันมากเหมือนเดิม เวลาเครียดเรื่องอะไรก็ระบายให้ฟังกันตลอด ไปเที่ยว นัดกินข้าวกันเหมือนเดิมครับ พอผมจบม.6 มันก็ปฏิบัติกับผมเหมือนเดิมทุกอย่างครับ เสมอต้นเสมอปลาย คอยโทรมาชวนคุยโน่นนี่ ระบายเรื่องโน่นนี่ให้ฟัง แต่ผมรู้สึกว่าเริ่มเบื่อมันครับ เป็นสิ่งที่ผมรู้สึกผิดมาก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะผมกำลังสนิทกับเพื่อนใหม่ (ไม่สนิทถึงขั้นคอลทุกวันเหมือนมัน) หรือผมนิสัยเสียกันแน่ คือผมเป็นคนที่ พอห่างใครไปนาน ๆ แล้ว ดูจะไม่ค่อยมีเยื่อใยครับ บอกไม่ถูก เรียกว่า รักนะครับแต่ว่า บางทีก็เบื่อ ๆ ผมไม่ชอบตัวเองมากๆ แต่ว่ามันก็มีบางอย่างที่เพื่อนคนนี้ทำให้ผมเซ็งได้ทั้งๆ ที่มันก็ทำแบบเดิมแหละครับ เช่น มันมาขอความช่วยเหลือ แต่มันก็จะพูดกวนสตีน หรือเร่งๆ ผมแบบไม่เกรงใจ (ผมนึกย้อนดูแล้ว ในอดีตมันเป็นสิ่งที่ผมรับได้และรู้สึกขำขันไปด้วย) มันทำให้ผมหงุดหงิดมากๆ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะมันกับผมสนิทกันมาก จนมันล้ำเส้นบ้างรึเปล่าเหมือนกัน แต่ต้องยอมรับว่ามันยังปฏิบัติกับผมเสมอต้นเสมอปลายมากแบบเพื่อนสนิทคนเดิม และมันก็เป็นเพื่อนที่ดีและจริงใจมากที่สุดคนหนึ่งที่ผมเคยมี ทั้ง ๆ ที่รู้อย่างนี้ ผมยังเบื่อมันเลยครับ (บางทีมันโทรมาก็ไม่รับ) เพื่อนๆ ชาวพันทิปคิดยังไงกันครับ มีวิธีแก้มั้ย มีใครเคยเป็นบ้าง ผมไม่อยากเสียเพื่อนคนนี้ไปเลย