นี่ก็ผ่านมาอาทิตย์กว่าละนะ ทำไมยังจัดการกับความรู้สึกตัวเองไม่ได้สักที คิดว่ามูฟออนได้แล้ว แต่ทำไม ยิ่งพยายามยิ่งไม่มีความหมายอะไรเลย เหมือนวนอยู่ที่เดิม จะบอกว่า เราคบกับแฟนเก่าคบกันได้ 3 ปีกว่าแล้ว 2 ปีแรก เขาน่ารักกับเรามาก มากซะจนคิดว่า เขานี่แหละ คือคนที่รักเราจริงๆ เขาไม่เคยพูดทำร้ายจิตใจเราเลย เราไม่เคยทะเลาะกัน งอนบ้างเล็กน้อย [จะบอกว่าไม่เคยสมหวังในความรักเลย] จนมาเจอคนนี้ ตัดสินใจแล้วว่า คนนี้แหละ คนที่ฉันจะฝากชีวิตไว้ [เป็นผู้ชายคนแรกค่ะ]แต่พอหลัง2 ปี เท่านั้นแหละ [หลังจากที่เขาไปต่างประเทศ เริ่มจะดูออกตั้งแต่ก่อนไป คือ เขาเหมือนไม่อยากเจอเรา ผิดนัดเรา เราเสียใจมาก เพราะคิดว่าครั้งนี้คือโอกาสสำคัญที่จะได้เที่ยวด้วยกันอีก เพราะเขาไป2 ปี หรืออาจจะนานกว่านั้น] ทุกอย่างเริ่มค่อยๆเปลี่ยนไป จากที่อยากคุยกันทั้งวันก็เหลือวันละไม่กี่นาที [เข้าใจว่าเขาทำงาน เรียน เลยไม่ค่อยว่าง] แต่เปล่าเลย เขายิ่งอยากมีเวลาส่วนตัวมากขึ้น เล่นเกม เที่ยวกับเพื่อน เข้าใจว่าพอเจอโลกกว้าง ก็มีบ้างที่จะเปลี่ยน แต่นี่คือไม่มีเวลาให้กันเลย ไม่สนใจ ไม่ใส่ใจเหมือนเมื่อก่อน ยิ่งไปกว่านั้นคือ เวลาทะเลาะกันเขาจะใช้คำพูดแทงใจดำกับเราเสมอ เช่น น่าเบื่อ น่ารำคาญ งี่เง่า รักตัวเองก่อนเหอะ ก่อนที่จะรักคนอื่น และบางทีก็พูดว่าเขาคงหมดรักเราแล้ว เหลือเพียงแค่ความผูกพัน เวลาทะเลาะกัน เขาไม่เคยง้อเราเลย มีแต่เราที่พยายามโทรหาเขา เป็นร้อยสาย แต่เขากลับตัดสาย ปิดเน็ต ทะเลาะกันทุกครั้ง เราร้องไห้ทุกครั้ง แต่สิ่งที่ได้ยินมาคือ ไปพักก่อน หยุดเพ้อเจ้อเมื่อไหร่ค่อยคุยกัน แล้ววางไปเลย เขาไม่เคยสนใจเราด้วยซ้ำว่าความรู้สึกเรามันแย่แค่ไหน [เป็นแบบนี้ได้เกือบปีแล้ว ที่เราต้องทนกับความรู้สึกแย่ๆ นอนร้องไห้ทุกวัน] ก่อนที่เขาจะหายไป เราส่งข้อความถึงเขา ยาวเหมือนเรียงความเลยก็ว่าได้ แต่เขากลับอ่านไม่ตอบ แล้วหายไป 1 วัน จนอีกวันเราโทรไปกลับไม่รับ วันที่สาม เราโทรไปใหม่ เขาจึงรับ เราถามว่าทำไมอ่านไม่ตอบ เขาตอบว่า ก็มันไม่มีไรให้ตอบอะ จะให้ตอบว่าไง เราไม่รู้จะทำยังไงดี แล้วเขาก็หายไปเลย ตอนนี้อาทิตย์กว่าแล้วที่เขาหายไป เราจัดการกับความรู้สึกตัวเองไม่ได้เลย 😢