เจ้า AVEO ของ ป้า พาเราสองคนมาถึงเมืองกระบี่ จะว่าไปรถยุโรป ก็เบากว้างนั่งสบาย แต่อาจจะขัดความรู้สึก ตรงไฟเลี้ยว สลับซ้ายขวา กับรถญี่ปุ่น แล้วจะเปิดไฟเลี้ยวดันกลายเป็นที่ปัดน้ำฝน กับ เครื่องยนต์ 1.4 เวลา เร่งแซงอืดไปนิด แต่ก็เอานะแค่นี้ก็โดนป้าดุเป็นระยะ
เมืองไทย นี่ที่เที่ยวมันเยอะจริงๆ จะเที่ยวแบบคนรวย บินจากกทม มาลง กระบี่เลย หรือขับรถมาก็สนุกอีกแบบ นี่แหละทำให้ผมไม่ตื่นเต้นกับเมืองนอก เมืองไทยยิ่งอันดามันเพิ่งมากระบี่เป็นครั้งแรก ตื่นเต้นๆ
“มีเพื่อนอยุ่ นี่ไหม แวะหาได้นะ” ป้าพูดหน้าร้านอาหาร แหมใจดีหรือหลอกถามว่ามีสาวๆ อยู่แถวนี้ไหมก็ไม่รู้ ขว้างหินถามทางแน่ เงียบไว้ดีกว่า
ผมเดินเข้าร้านอาหารริมทะเล วังทรายซีฟู๊ด อาหารทะเลขอให้สดอร่อยหมด แหละ
“ต้มยำปลาซักอย่าง ผัดผักซักจานไหม” ป้าถาม
“ป้า...............นี่เรามาเที่ยวนะ อย่างน้อย ต้องกระพงราดน้ำปลา หรือหอยนางรมสด” ผมเสนอ
“คลอเรสตอรอล เพียบ น้องนะต้องปรับพฤติกรรมการกิน จะได้เลิกกิน ยาลดไขมันซะที ของต้มไม่มีไขมันมากนัก ปลานะกินเยอะๆ บำรุงสมองดี นะแล้ว วันหนึ่งผักนะกินให้ได้ห้าสี คนชลบุรี ไม่ชอบกินผักเหมือนคนใต้.....................” ป้ากูเทศนาอีกแล้ว
“ไม่ได้โง่นะต้องบำรุงสมอง” ทำได้แค่คิดในใจ พูดหลุดปาก โดนป้าอัดอีกชุดใหญ่แน่
“พี่พูดนะไม่เคยฟัง แล้วเมื่อไร จะเลิกกิน simvastatin ได้ซะที แป้งนะลดๆ ด้วย ผักสดกินให้อิ่มๆ” ป้าซัดผมต่อ
โอวววววว รู้งี้หาแฟนเป็นนางผีเสื้อสมุทรดีกว่า กินทุกอย่าง
โทรหา เจ้าฝ้าย Take me out ดีกว่า ผมคิดถึงสาวน้อย เมืองกระบี่
“ฝ้ายอยู่ไหนครับ” ผมโทรหา
“อ๋อพี่ ฝ้ายอยู่อ่าวลึกค่ะ มาแล้วทำไมไม่บอก” เจ้าฝ้ายต่อว่า
ซวยไป เจ้าน้องฝ้าย ไม่อยู่อีก ดันผ่ามาโดยไม่ได้นัด ไม่เจอไม่เป็นไร วันหน้าคงได้เจอ
“ใครหรือ” ป้าถาม
“อ๋อ ฝ้าย ครับ พี่ดูรายการ Take me out ไหม น้องเขาชื่อ ฝ้ายมนต์นรี บ้านเขาอยู่กระบี่นี่แหละแต่วันนี้เขาอยู่อ่าวลึกไม่เป็นไรพี่”
“เพื่อนเยอะ จริงๆ ดังคาด !!” เสียงป้า บ่นปนคำราม ในคอ
จริงๆ เจ้าฝ้าย ผมเจอกันบังเอิญ ในงานทำบุญที่วัดโคกพระยา พระนครศรีอยุธยา แล้วก็เป็นเพื่อนใน Facebook ด้วย ฝ้ายเป็นเด็กน่ารัก วันหนึ่งเธอมาออกรายการ Take me out เลยได้นามสกุลใหม่ เป็น Take me out
กินอิ่ม เสร็จร้าน อาหารริมอ่าวนาง ป้าแกไม่เคยพลาด ทีจะเซลฟี่ มุมเหมาะๆ คงนานๆ มาที ผมก็ต้องยอมแก เพราะที่กระบี่ กะให้เจ้าฝ้ายนำซะหน่อย ไกด์ติดงาน ไปเองซิ หลงอย่างมากก็ไปโผล่ภูเก็ต
“ไปคลองท่อม ไปดูลูกปัดกัน” ผมเสนอ
“ลูกปัด.......... ไปดูทำไม” ป้า งง
“พี่รู้ไหม ตอนสมัยผมเป็นครูสอนนักเรียน สอนเรื่องอาณาจักรศรีวิชัย อาณาจักรลังกาสุกะ ที่ผมก็ไม่เข้าใจ กระทรวงมันบ้าหรือไงให้เด็ก ป.4 เรียน เด็กตัวแค่นั้นให้ มันรู้แค่ สิ่งใกล้ตัวก่อน รู้จัก กรุงธนบุรี กำเนิดกรุงรัตนโกสินทร์ รักและภูมิใจในบรรพบุรุษ รู้ว่ากรมหลวงชุมพร เป็นใครยังดีกว่า ไปเรียน อะไรไม่รู้ คนทำหลักสูตรมันบ้า แล้วผมก็ต้องสอน เรื่องลูกปัดคลองท่อม ได้แต่บอกว่าเป็นของมนุษย์ก่อนประวัติศาสตร์ เคยเห็นครั้งแรก โน่น วัดหลวงปู่บุดดา สิงห์บุรี ใกล้ไหม งานนี้ห่างคลองท่อมแค่นี้ผมต้องขอไปชมของต้นตำรับหน่อย”
ป้าพยักหน้า มองผมเหมือนผู้ใหญ่ มองเด็กซนๆ ทั้งที่ตอนนั้นผม ห้าสิบแล้ว
กระบี่ เป็นเมืองเล็กๆ สงบน่าอยู่ มาก มีทะเลสวยๆ น้ำทะเลอันดามันมันสวยจริงๆ ใสกว่าบางแสน หรือกระทั่งหัวหินเยอะเลย นี่แหละครับเมืองไทย ที่โลกทั้งหลายว่าสวย ท้องฟ้าสีคราม ถนนร่มรื่น
ที่คลองท่อม มีพิพิธภัณฑ์ ลูกปัดเลยล่ะ ที่นี่ ทำหรูหรามาก และสำคัญคือให้เข้าชมฟรี
นานมากแล้ว มีการพบลูกปัดหลังวัดคลองท่อม เรียกกันว่า “ควนคลองท่อม” เจอทั้ง เครื่องมือหินโบราณ ดินเผา จนกระทั่งลูกปัดหินเจ้าลูกปัดนี่เรียกว่า เป็นมรดกทางวัฒนธรรมของมนุษย์เมื่อราวห้าพันปีก่อน
คิดดู 5000 ปีก่อน ไทยยังเป็นมนุษย์หินเล่นลูกปัด จีน เป็นสมัยชุนชิว จวนถึงยุคนางไซซี อิยิปต์สร้างปิรามิดใหญ่แล้ว ไม่เป็นไรเจริญช้าเร็วก็เจริญ
ใครมากระบี่อย่าพลาดที่คลองท่อมเลยนะครับ สิ่งที่ ผมเคยอ่านในตำรา รู้จักลูกปัดคลองท่อม ก็ตอนเป็นครูสอนเด็ก ป.4 นี่แหละ
“น้องๆๆ มานี่ๆ เร็ววววววว” ป้าตะโกนตามหลัง เหมือนพบมนุษย์โครมันยอง
“อะไรพี่”
“เสื้อคู่ เรามาซื้อเสื้อเหมือนกัน ลายเดียวกันแล้วถ่ายรูปคู่กัน เป็นที่ระลึก นะ น้องเอาสีขาว พี่เอาสีฟ้า แล้วถ่ายคู่กันนะ หรือจะถ่ายเดี่ยวก่อนดี”
“พี่................. ผมชวนมาดูลูกปัดดูของโบราณ นะพี่ จะออกจากปั๊มน้ำมัน จะกินข้าว กินข้าวเสร็จ นั่งรถ พี่ถ่ายหมดเลย หน้าตาก็ซ้ำเดิม ผู้ชาย ก็หล่อเท่าเดิม ถ่ายไรนักหนา” ผมชักปลงกับป้า
“โหดเท่าเดิมซิ” ป้าเถียงเสียงดัง
พิพิธภัณฑ์ที่นี่ ถือว่าดีมาก พนักงานบริการดียิ้มแย้ม เชิญชวนให้ดู คงเพราะกระบี่ อยู่ไกล แล้ว คนมากระบี่ ก็คือ ไปเที่ยวทะเล กี่คนจะมาสนใจ ของบนบก หรือสนใจก็โน่น สระมรกต เรื่องจะมาสนใจ ลูกปัดเลิกคุย คงมี ลุงกับป้า อย่างผม ที่มาสนใจ
เอานะ ดูเสร็จ ถ่ายรูปคู่กัน ป้าแกจะได้สบายใจ เอาใจแกหน่อย แกแก่แล้ว
“จะซื้อลูกปัด ไปใส่เล่นที่ทำงานไหมจะซื้อให้”ผมถาม
“ของเก่าหรือ ของทำใหม่นี่มันใสๆ นะ”
“ของใหม่ซิ ของ เป็นพัน ปี คนนั้นเอาคนนี้เอา ก็หมดกันพอดี หรือเกิดได้ของเก่า เจอ ขับๆ รถอยู่มีคนโบกรถ เอา......... ลูก ปัด กูคืนมาจะว่าไง”
“ไม่เอาล่ะกลัวผี” ป้าโวย
เราใช้เวลาพอควรกับการ เดินชม ลูกปัด บ่ายกว่าแล้ว ค่อยขับรถกลับสบายๆ ด้วยถนนสาย เซ้าเทิร์นเหมือนเดิม ในใจคิดว่าวันหน้าต้องมากระบี่ อีกครั้ง คราวนี้จะไปถึงพังงา ที่ร่ำลือว่าอ่าวพังงา สวยๆ
พ้นโควิด อย่าคิดเที่ยวเมืองนอกเลยครับ ไม่ว่าจะใกล้ไกลบ้าน เพื่อนผมคนหนึ่ง มีปัญหากับสามี ชวนกันบินไปมิลาน ไปกันเกือบสิบวัน กลับมาตึงกันต่อ เพราะไม่รักกันแล้ว แบบนี้ กินผัดไทประตูผี หรือ ราดหน้าทรงวาดดีกว่าไหม
เมืองไทยมีที่เที่ยวสวยงามเยอะ มันขึ้นอยู่กับว่าคุณไปกับใคร