คือเรารู้จักกับแฟนเพราะเรียนมหาลัยเดียวกัน
(ที่ต่างประเทศ) เราคบกับแฟนแบบไม่รู้วันที่คบกัน แต่เพื่อน,คนรู้จักคิดว่าเราเป็นแฟนกันตั้งแต่แรกๆ ตอนแรกๆเราก็งงๆว่าได้หรอที่ไม่ขอเป็นแฟนแล้วคบกัน จนตอนนี้ถ้านับจากคุยกันวันแรกก็ประมาณ7เดือนแล้ว ตอนคบกันมีปัญหาเยอะมากเพราะเขาคือแฟนคนแรกของเรา แล้วเราเป็นคนค่อนข้างเก็บความรู้สึก ไม่ค่อยพูดเรื่องที่อึดอัดตรงๆ เช่น อยู่มอเดียวกันไม่เคยไปกินข้าวด้วยกัน ไม่เคยไปเที่ยวไหนหรือทำกิจกรรมอะไรด้วยกันเลย
แต่เรื่องกวนใจเราก็คือเพื่อนผญคนนึงที่ชอบชวนแฟนเราไปทุกที่! จนบางทีเรื่องพวกนี้ทำให้เราทะเลาะกันบ่อยจนจะเลิกและตอนนี้เราปลง คือตลอดเทอมที่ผ่านมาเพื่อนผู้หญิงชื่อAคนนี้มากกวนใจเราตลอด ซึ่งผญAเป็นทั้งเพื่อนเราและแฟนเรา คือAหลังจากเลิกกับแฟนไป ก็ชอบชวนแฟนเราไปนู้นไปนี่ด้วยทุกที่ เวลามีปัญหาอะไรก็ชอบมาถามแฟนเรา ไม่มีเพื่อนกินข้าวก็ทักมาชวนแฟนเราไปกินข้าวด้วย จะไปเที่ยวสวนสนุกกับเพื่อนในclassก็มาชวนแฟนเราไปด้วย(เรียนคนละคลาสกัน) ชวนไปกินปิ้งยิ่งบ้านเพื่อนของเพื่อนA แต่ส่วนมากแฟนเราปฏิเสธไป คือทุกอย่างมันเกิดขึ้นแบบนี้ซ้ำๆแทบทุกวันตลอดทั้งเทอม จนเราไม่ไหว
เราเลยไปถามแฟนเราว่าสนิทกับใครบ้างตั้งแต่อยู่ที่นี่มามา แฟนเราก็พูดชื่อเพื่อนของเขา แต่ไม่มีชื่อA เราเลยถามว่าแล้วAล่ะไม่สนิทหรอ แฟนเราก็บอกไม่ คือแบบจะว่าหึงก็ได้ คือเราก็พูดกับแฟนไปว่าทำไมรู้สึกว่าแฟนกับAเหมือนแฟนกันมากกว่าเราอีก เพราะเรากับแฟนไม่เคยไปไหนด้วยกันเลย มันทำให้รู้สึกแบบนี้ แฟนเราก็บอกไร้สาระ คือตอนนั้นเราไม่โอเคแล้ว เพราะแบบมันเหนื่อยมากๆที่เป็นแบบนี้ แต่คือแฟนเราขอโอกาสอีกรอบ เราก็พยายามคิดบวก พอเราเปิดใจกับแฟนแต่ไม่ได้ลงdetailsลึกขนาดนั้น เราก็นึกว่าอะไรมันจะดีขึ้น คือเรารับรู้ความรักที่แฟนมีให้เราได้ แต่เราคิดว่าแฟนเรายังแคร์คนอื่นมากกว่าอยู่ดี ฟิวแฟนก็สำคัญนะไว้ทีหลังก็ได้ทำให้คนอื่นก่อนเรารู้สึกได้อย่างนี้
วันchristmasเรากับแฟนแยกกันไปเที่ยว แต่สุดท้ายแฟนเรามาที่ห้องเราแล้วเราทะเลาะกันหนักมาก แต่มีรุ่นพี่โทรมาหาแฟนเราให้ไปช่วยอุ้มAเพราะAเมาเพราะเห็นแฟนเก่าที่ผับ แล้วแฟนเราก็เดินออกไปไม่พูดอะไรเลย คือเรางงมากคือเราทะเลาะกันอยู่มั้ย? แล้วพอเรามารู้ทีหลังคือคนที่อยู่ข้างล่างคือเยอะมากๆ ปฏิเสธไม่เป็นหรอ?
ถัดจากวันchristmasไม่กี่วันเพื่อนAขอให้แฟนเราไปช่วยย้ายห้อง แฟนเราบอกเราว่าไม่ไปเพราะขาพลิก สรุปแฟนเราก็ไปช่วยย้าย ถัดมา
สองวันวันที่เราย้ายห้องมีแค่รุ่นพี่ของเรามาช่วยย้าย พอตอนเย็นแฟนเราทักมาว่าจะมาหา แต่แฟนเราไปห้องเก่า.. คือเราไม่ได้อยากให้เขามาช่วย คือเราทำเองได้ แต่ช่วยใส่ใจกันสักนิดได้มั้ย
วันปีใหม่เราฉลองปีใหม่เสร็จกว่าจะหารถกลับได้คือดึกมาก แฟนเราบอกจะแวะไปหารุ่นพี่แปปนึง แต่taxiขับไปผิดทางไปจอดตรใกล้apartmentรุ่นพี่แทน แต่ถ้าจะไปทางapartmentเรากับแฟนก็จะต้องอ้อมไกลมาก แต่ถ้าเดินลัดไปประมาณ 500 เมตร ตอนนั้นประมาณตี3กว่าคือเราไม่รู้จะทำไงต่อลงรถแล้วมองหน้าแฟน สรุปก็คือแฟนก็ขึ้นไปหารุ่นพี่ ส่วนเราก็เดินกลับคนเดียวคือแบบตอนนั้นอยากร้องไห้มากๆ คือกลัวก็กลัว ในใจก็อยากให้แฟนเดินมาด้วยแต่ก็ไม่อยากให้เขาเสียเวลา แต่ก็นอยนิดๆว่าจะเช้าแล้วยังจะไปอีก แล้วทุกอย่างมันวนๆแบบนี้ หลังๆมาเราก็รู้สึกงงๆกับแฟนกับความรู้สึกกับAก็แปลกๆไป
สรุปตั้งแต่อยู่ตปททั้งเทอมไปเที่ยวด้วยกันแค่วันปีใหม่ นอกจากนั้นคือเล่นเกมส์สั่งข้าวมากินอยู่ห้องเราแล้วพอกลับมาไทยตอนปิดเทอมเจอกันสองครั้ง คือวันวาเลนไทน์ กับวันเกิดเรา นอกจากนั้นก็ไม่ได้ออกไปไหนด้วยกันเลย มีแต่แชทหรือวีดีโอคอลคุยกัน ซึ่งบ้านเรากับแฟนก็ไม่ได้ไกลกันเท่าไหร่อยู่กทมเหมือนกัน แต่เราพอเข้าใจได้ว่าแฟนเราต้องช่วยที่บ้านทำงานในตอนกลางวัน แต่ช่วงเย็นแฟนเราก็ว่าง ก็ออกไปเล่นกับเพื่อนบ้าง บางทีก็มีน้อยใจบ้าง
แต่ในส่วนของเพื่อนAก็ยังไม่หายจากไปไหนวันที่แฟนเราถึงไทยวันแรก Aก็ทักมาว่าไปเที่ยวด้วยกันมั้ย แล้วยังฝากให้แฟนเราเอาเสื้อcoatกลับมาให้ แล้วเอาไปให้ที่บ้านA คืออยู่ในจุดที่ปลง คือเวลาAทักมาหาแฟนเราแฟนเราแคปแชทมาให้เราทุกรอบ บอกเราทุกอย่าง แต่ในเรื่องของการตัดสินใจเราก็ไม่ได้บังคับอะไร เพราะมันเป็นสิทธิของแฟน คือแบบเราแค่อยากได้ยินเรื่องของAให้น้อยที่สุด เพราะเมื่อก่อนเคยหวังให้มันหายไป แต่ยังไงมันหายไปไม่ได้อยู่แล้ว เราไม่ไหวจริงๆเลยทักไปหาA แล้วAตอบเราว่า "กูไม่ได้คิดอะไร กูก็แค่ชวนๆ ก็รู้กูปากเปราะ ถ้าทำอะไรให้ไม่พอในกูขอโทษ"
ขอโทษถ้าพิมพ์อะไรผิดพลาดหรือพิมพ์ไม่รู้เรื่องนะคะ เพิ่งเคยสร้างกระทู้😅😅😅
คบกับแฟนนแบบงงๆ ไม่ค่อยได้ไปไหนด้วยกัน แต่เพื่อนผู้หญิงทักมาชวนแฟนเราไปเที่ยวบ่อยมาก !!!
(ที่ต่างประเทศ) เราคบกับแฟนแบบไม่รู้วันที่คบกัน แต่เพื่อน,คนรู้จักคิดว่าเราเป็นแฟนกันตั้งแต่แรกๆ ตอนแรกๆเราก็งงๆว่าได้หรอที่ไม่ขอเป็นแฟนแล้วคบกัน จนตอนนี้ถ้านับจากคุยกันวันแรกก็ประมาณ7เดือนแล้ว ตอนคบกันมีปัญหาเยอะมากเพราะเขาคือแฟนคนแรกของเรา แล้วเราเป็นคนค่อนข้างเก็บความรู้สึก ไม่ค่อยพูดเรื่องที่อึดอัดตรงๆ เช่น อยู่มอเดียวกันไม่เคยไปกินข้าวด้วยกัน ไม่เคยไปเที่ยวไหนหรือทำกิจกรรมอะไรด้วยกันเลย
แต่เรื่องกวนใจเราก็คือเพื่อนผญคนนึงที่ชอบชวนแฟนเราไปทุกที่! จนบางทีเรื่องพวกนี้ทำให้เราทะเลาะกันบ่อยจนจะเลิกและตอนนี้เราปลง คือตลอดเทอมที่ผ่านมาเพื่อนผู้หญิงชื่อAคนนี้มากกวนใจเราตลอด ซึ่งผญAเป็นทั้งเพื่อนเราและแฟนเรา คือAหลังจากเลิกกับแฟนไป ก็ชอบชวนแฟนเราไปนู้นไปนี่ด้วยทุกที่ เวลามีปัญหาอะไรก็ชอบมาถามแฟนเรา ไม่มีเพื่อนกินข้าวก็ทักมาชวนแฟนเราไปกินข้าวด้วย จะไปเที่ยวสวนสนุกกับเพื่อนในclassก็มาชวนแฟนเราไปด้วย(เรียนคนละคลาสกัน) ชวนไปกินปิ้งยิ่งบ้านเพื่อนของเพื่อนA แต่ส่วนมากแฟนเราปฏิเสธไป คือทุกอย่างมันเกิดขึ้นแบบนี้ซ้ำๆแทบทุกวันตลอดทั้งเทอม จนเราไม่ไหว
เราเลยไปถามแฟนเราว่าสนิทกับใครบ้างตั้งแต่อยู่ที่นี่มามา แฟนเราก็พูดชื่อเพื่อนของเขา แต่ไม่มีชื่อA เราเลยถามว่าแล้วAล่ะไม่สนิทหรอ แฟนเราก็บอกไม่ คือแบบจะว่าหึงก็ได้ คือเราก็พูดกับแฟนไปว่าทำไมรู้สึกว่าแฟนกับAเหมือนแฟนกันมากกว่าเราอีก เพราะเรากับแฟนไม่เคยไปไหนด้วยกันเลย มันทำให้รู้สึกแบบนี้ แฟนเราก็บอกไร้สาระ คือตอนนั้นเราไม่โอเคแล้ว เพราะแบบมันเหนื่อยมากๆที่เป็นแบบนี้ แต่คือแฟนเราขอโอกาสอีกรอบ เราก็พยายามคิดบวก พอเราเปิดใจกับแฟนแต่ไม่ได้ลงdetailsลึกขนาดนั้น เราก็นึกว่าอะไรมันจะดีขึ้น คือเรารับรู้ความรักที่แฟนมีให้เราได้ แต่เราคิดว่าแฟนเรายังแคร์คนอื่นมากกว่าอยู่ดี ฟิวแฟนก็สำคัญนะไว้ทีหลังก็ได้ทำให้คนอื่นก่อนเรารู้สึกได้อย่างนี้
วันchristmasเรากับแฟนแยกกันไปเที่ยว แต่สุดท้ายแฟนเรามาที่ห้องเราแล้วเราทะเลาะกันหนักมาก แต่มีรุ่นพี่โทรมาหาแฟนเราให้ไปช่วยอุ้มAเพราะAเมาเพราะเห็นแฟนเก่าที่ผับ แล้วแฟนเราก็เดินออกไปไม่พูดอะไรเลย คือเรางงมากคือเราทะเลาะกันอยู่มั้ย? แล้วพอเรามารู้ทีหลังคือคนที่อยู่ข้างล่างคือเยอะมากๆ ปฏิเสธไม่เป็นหรอ?
ถัดจากวันchristmasไม่กี่วันเพื่อนAขอให้แฟนเราไปช่วยย้ายห้อง แฟนเราบอกเราว่าไม่ไปเพราะขาพลิก สรุปแฟนเราก็ไปช่วยย้าย ถัดมา
สองวันวันที่เราย้ายห้องมีแค่รุ่นพี่ของเรามาช่วยย้าย พอตอนเย็นแฟนเราทักมาว่าจะมาหา แต่แฟนเราไปห้องเก่า.. คือเราไม่ได้อยากให้เขามาช่วย คือเราทำเองได้ แต่ช่วยใส่ใจกันสักนิดได้มั้ย
วันปีใหม่เราฉลองปีใหม่เสร็จกว่าจะหารถกลับได้คือดึกมาก แฟนเราบอกจะแวะไปหารุ่นพี่แปปนึง แต่taxiขับไปผิดทางไปจอดตรใกล้apartmentรุ่นพี่แทน แต่ถ้าจะไปทางapartmentเรากับแฟนก็จะต้องอ้อมไกลมาก แต่ถ้าเดินลัดไปประมาณ 500 เมตร ตอนนั้นประมาณตี3กว่าคือเราไม่รู้จะทำไงต่อลงรถแล้วมองหน้าแฟน สรุปก็คือแฟนก็ขึ้นไปหารุ่นพี่ ส่วนเราก็เดินกลับคนเดียวคือแบบตอนนั้นอยากร้องไห้มากๆ คือกลัวก็กลัว ในใจก็อยากให้แฟนเดินมาด้วยแต่ก็ไม่อยากให้เขาเสียเวลา แต่ก็นอยนิดๆว่าจะเช้าแล้วยังจะไปอีก แล้วทุกอย่างมันวนๆแบบนี้ หลังๆมาเราก็รู้สึกงงๆกับแฟนกับความรู้สึกกับAก็แปลกๆไป
สรุปตั้งแต่อยู่ตปททั้งเทอมไปเที่ยวด้วยกันแค่วันปีใหม่ นอกจากนั้นคือเล่นเกมส์สั่งข้าวมากินอยู่ห้องเราแล้วพอกลับมาไทยตอนปิดเทอมเจอกันสองครั้ง คือวันวาเลนไทน์ กับวันเกิดเรา นอกจากนั้นก็ไม่ได้ออกไปไหนด้วยกันเลย มีแต่แชทหรือวีดีโอคอลคุยกัน ซึ่งบ้านเรากับแฟนก็ไม่ได้ไกลกันเท่าไหร่อยู่กทมเหมือนกัน แต่เราพอเข้าใจได้ว่าแฟนเราต้องช่วยที่บ้านทำงานในตอนกลางวัน แต่ช่วงเย็นแฟนเราก็ว่าง ก็ออกไปเล่นกับเพื่อนบ้าง บางทีก็มีน้อยใจบ้าง
แต่ในส่วนของเพื่อนAก็ยังไม่หายจากไปไหนวันที่แฟนเราถึงไทยวันแรก Aก็ทักมาว่าไปเที่ยวด้วยกันมั้ย แล้วยังฝากให้แฟนเราเอาเสื้อcoatกลับมาให้ แล้วเอาไปให้ที่บ้านA คืออยู่ในจุดที่ปลง คือเวลาAทักมาหาแฟนเราแฟนเราแคปแชทมาให้เราทุกรอบ บอกเราทุกอย่าง แต่ในเรื่องของการตัดสินใจเราก็ไม่ได้บังคับอะไร เพราะมันเป็นสิทธิของแฟน คือแบบเราแค่อยากได้ยินเรื่องของAให้น้อยที่สุด เพราะเมื่อก่อนเคยหวังให้มันหายไป แต่ยังไงมันหายไปไม่ได้อยู่แล้ว เราไม่ไหวจริงๆเลยทักไปหาA แล้วAตอบเราว่า "กูไม่ได้คิดอะไร กูก็แค่ชวนๆ ก็รู้กูปากเปราะ ถ้าทำอะไรให้ไม่พอในกูขอโทษ"
ขอโทษถ้าพิมพ์อะไรผิดพลาดหรือพิมพ์ไม่รู้เรื่องนะคะ เพิ่งเคยสร้างกระทู้😅😅😅