เค้าและเรารู้จักกันในที่ทำงาน โดยเราเป็นคนเริ่มที่จะอยากรู้จักเค้าก่อน เราได้ไลน์มาแต่เราก็รู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว เราพยายามตัดใจซึ่งมันเหมือนจะดี
แต่เค้ากลับทักไลน์เรามาทุกวันเพื่อเล่าเรื่องต่างๆให้ฟัง ทักมาทุกวันซื้อของให้เรา ให้ของเราแต่เรารู้ดีเต็มอกว่าเค้าคิดกะเราแค่น้องไม่ก็เพื่อน ที่คุยด้วยแล้วระบายเรื่องใดๆก้ได้เพราะเรายินดีรับฟังหมดแต่จริงๆ เรารับฟังเพราะเรารู้สึกดีกับเค้า และเราก็ไม่เคยฝืนใจที่จะไม่ตอบไลน์เค้าได้เลย
เค้าทักทุกวันจนตอนนี้ 3 เดือนแล้ว และล่าสุดเค้าบอกกับเราว่าเค้ากำลังจะเปลี่ยนที่ทำงาน มันก็ทำให้เรารู้สึกใจหายเพราะรู้ดีถ้าเค้าไปเราคงไม่ได้คุยกันอีก ความสนิทคงไม่เท่าเดิมแต่เราไม่สามารถรั้งอนาคตใครได้ แต่คิดอีกทีก็ดี การที่เราเสียเวลารักคนมีเจ้าของแบบมู้ปอรไม่ได้ มันไม่ตลกเลยสักนิด มันดีใจที่เค้าทักแต่เจ็บที่รู้ว่าเค้ามีเจ้าของแล้ว และไม่มีทางคิดกะเราได้มากกว่านี้
เหมือนคุยไปยิ้มไปและเจ็บไปพร้อมกัน แต่สุดท้ายไม่ว่าเค้าจะไปไกลจากเราแค่ไหน เค้าก็จะยังอยู่ในความทรงจำเราเสมอ และมันจะเป็นแบบนั้นไปตลอด นี่คือเรื่องราวที่รู้สึกแต่ไม่มีสิทธิ์พูด เราเข้าใจแล้วว่ามันรู้สึกเจ็บแค่ไหน มีเวลาแต่ไม่มีโอกาส สุดท้ายก็ไม่เหลือเวลา เราก็กลายเป็นแค่คนที่เคยรู้จักกัน ทั้งที่เรายังรู้สึกดีกับเค้า
เรายังตัดใจไม่ได้และต่อไปก็คงต้องชินกับการไม่มีเค้าใน บ. นี้อีกแล้ว แต่ทางเค้าคงเฉยๆ เพราะรู้สึกว่า เค้าจะไม่ค่อยอินอะไรแบบนี้

คุณเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มั๊ย