สวัสดีครับ บทความที่เขียนนี้อยากเขียนเพื่อบอกกับทุกท่านถึงความรู้สึกที่ผมมี ว่าผมคิดถูกต้องไหม หรือผมอาจจะได้คำแนะนำดีๆจากบางท่าน ยังไงรบกวนทีนะครับ เพราะตอนนี้เริ่มสับสนมากๆ 
ผมทำงานกับองค์กรนึงมาปีกว่า ก่อนเกิดโควิด ก็อยากลาออกแล้วหางานใหม่ทำครับ งานที่ผมทำนั้นเป็นงานบริการ จุกจิก เงินไม่ได้เยอะมาก วันหยุดน้อย แต่นั้นก็ยังไม่เศร้าเท่าทัศนคติ และกระบวนการการจัดการต่างๆของที่ทำงานที่มีต่อเหล่าบรรดาพนักงาน บางคนทำ ไม่กี่เดือนออก บางคนทำมา 6-7 ปี ก็ลาออก ที่นี่มีความเหลื่อมล้ำมากมายหลายเรื่อง ถ้าถามผมบางเรื่องผมรับได้ บางเรื่องผมรับไม่ได้แต่ก็ต้องยอมเพราะเรายังกินเงินเดือนเขาอยู่ เหตุผลอื่นที่อยยากลาออกก็คือการเดินทางครับ รถติด ถึงบ้านดึก หารถยาก 
แต่พอเกิดเหตุการณ์โควิด แน่นอนครับ เศรษฐกิจแย่ลง คนตกงาน งานจากหายาก ตอนนี้ยากกว่าเดิม ในขณะที่ทุกคนบอกว่า มีงานเกาะงานไว้ก่อนนะ แต่ลึกๆแล้วผมไม่อยากอยู่เลย แต่ออกไม่ได้ ที่บ้านก็ขอไว้ คือถ้าผมออกมาตอนนี้ ที่บ้านทำสงครามกับผมแน่นอน ซึ่งไม่ได้มีผมคนเดียวที่เจอเรื่องนี้ พนักงานอายุเท่าผม ที่ทำด้วยกัน เขาก็รู้สึกอยากลาออกเหมือนกัน แต่ก็นั้นละฮะ ยังไงเราต้องมีงานใหม่รองรับก่อน
ตอนนี้ผมก็สมัครงานที่ใหม่ไว้เยอะมากๆ แต่ทุกที่ก็ยังไม่โทรกลับมาซึ่งเข้าใจได้ว่า อาจจะเกี่ยวกับสถานการณ์ตอนนี้ ตอนนี้ผมสับสนมากว่าเราต้องอยู่ในองค์กรนี้ไปนานอีกเท่าไร คือใจเริ่มหมดกับที่นี่แล้ว พอใจหมด เราก็ทำงานให้เขาไม่ได้เต็มที่ มันก็จะไม่แฟร์กับเขาอีก แต่ก็ยังออกไม่ได้ อยากได้คำปรึกษามากครับว่าควรทำไงต่อดี หรือผมควรอยู่ต่อไปก่อนดี สักพักเพื่อดูลู่ทาง