คนแก่ที่ว่าเป็นป้าเราค่ะ ไม่มีสามี ไม่มีลูก เป็นโสด อายุประมาณ 66 แกเป็นคนชอบเจ้ากี้เจ้าการทุกคนในบ้านค่ะ
เช่น ตอนช้อปช่วยชาติทุกคนต้องทำ ต้องสมัคร ไม่งั้นแกจะขะยั้ยขะยอ แกจะทำให้ ทุกคนต้องได้
เวลากินข้าวแกจะคอยพากษ์ทุกคน กินอันนั้นสิ อันนี้สิ
ทุกอย่างที่ซื้อมาจะติก่อนเสมอ เช่น ทุเรียนพลูเล็ก ได้เนื้อไม่เยอะ งอมไป แข็งไป ทั้งๆท่ยังไม่ได้ลองกินว่าดีไหม เป็นต้น
ที่กล่าวมาคือนิสัยโดยสังเขปนะคะ
ปัญหาอยู่ที่ ป้าเรามาอยู่บ้านเราประมาณ 1 ปีค่ะ
ป้าจะเก็บทุกอย่าง เช่นมะนาวซีก ที่ MK ให้มา เก็บไว้ในตู้เย็นจนราขึ้น เก็บทุกครั้ง แต่ไม่เคยใช้เลย
กล่องที่ใส่อาหารพลาสติก ขวดพลาสติก จะล้างเก็บไว้ เครื่องปรุงต่างๆเก็บจนราขึ้น ขนาดน้ำตาลที่มากับเครื่องปรุง
เราฉีกไปแล้ว ก็ยังไม่ยอมให้ทิ้งค่ะ
คือเรารู้สึกหงุดหงิดมากๆ เวลาเปิดตู้เยนแล้วเห็นของขึ้นรา ของที่แกไม่ยอมทิ้ง
หรือขวกพลาสติก กล่องต่างๆที่ก็บไว้ไม่ได้ใช้
บ้านเราเป็นบ้านใหม่ ครัวใหม่ เราอยากให้มีเครื่องใช้สวยๆ ดูสะอาดตา
ป้าแกก็ซื้อฝาชี พลาสติกสีๆมาใช้ แบบเนี้ยค่ะ เราเซงมาก
เราทิ้งขวดน้ำส้มหรือ ขวดพลาสติกที่ใส่ขนมไปในถังขยะแล้ว วันต่อมามันก็ขึ้นมาตั้งหราอยู่ในครัวอีกแล้ว
เหมือนแกเช็คก่อนตลอดว่าอะไรอยู่ในขยะ
อาหารแกจะไม่ทิ้งค่ะ เราจะกินให้เสร็จให้หมดเป็นมือๆไป แต่แกจะไม่กินหมดค่ะ กินแบบกลัวหมด แบบกลัววันหลังไม่มีกิน
เช่นผัดผัก อีก 2 คำหมด แกจะไม่กินค่ะ เก็บไว้ในตู้เย็น กับข้าวเหลืออย่างละนิดละหน่อย กินไม่พอสำหรับมื้อหน้าแน่ๆ
แปลงสีฟันเก่า แกจะเอามาโชว์บนซิงค์ บอกเอาไว้ขัด
บ้านเรามีกะละมังล้างผักค่ะ แต่แกก้อเอาไปคว่ำจาน เวลาเราจะล้างผักทีไรหงุดหงิดตลอด แล้วเวลาแกล้างผัก แกก้อจะเอาหม้อมาใช้ค่ะ หม้อใบใหญ่
ล้างผักในนั้น
เราเหนื่อยใจมากค่ะ เราเหมือนจะเป็นบ้าแล้ว พิมพ์มาเยอะหน่อยนะคะ
เหมือนระบาย ใครมีคำแนะนำ หรือวิธีพูดกับคนลักษณะนี้ บอกเราหน่อยนะคะ
เราก็คิกอยู่ค่ะว่าตัวเราน่าจะต้องไปคุยกับจิตแพทย์บ้าง เราอาจจะผิดปรกติไปเอง
ล่าสุดพูดกะแกมากๆ แกเอาพวกกล่องข้าวพลาสติกที่ใช้แล้วไปไว้ในห้องนอนค่ะ เพราะในครัวไม่มีที่ไว้แล้ว
เราจะจัดการกับคนแก่ (อายุประมาณ 65-70) ที่ไม่ยอมทิ้งของได้อย่างไรบ้าง
เช่น ตอนช้อปช่วยชาติทุกคนต้องทำ ต้องสมัคร ไม่งั้นแกจะขะยั้ยขะยอ แกจะทำให้ ทุกคนต้องได้
เวลากินข้าวแกจะคอยพากษ์ทุกคน กินอันนั้นสิ อันนี้สิ
ทุกอย่างที่ซื้อมาจะติก่อนเสมอ เช่น ทุเรียนพลูเล็ก ได้เนื้อไม่เยอะ งอมไป แข็งไป ทั้งๆท่ยังไม่ได้ลองกินว่าดีไหม เป็นต้น
ที่กล่าวมาคือนิสัยโดยสังเขปนะคะ
ปัญหาอยู่ที่ ป้าเรามาอยู่บ้านเราประมาณ 1 ปีค่ะ
ป้าจะเก็บทุกอย่าง เช่นมะนาวซีก ที่ MK ให้มา เก็บไว้ในตู้เย็นจนราขึ้น เก็บทุกครั้ง แต่ไม่เคยใช้เลย
กล่องที่ใส่อาหารพลาสติก ขวดพลาสติก จะล้างเก็บไว้ เครื่องปรุงต่างๆเก็บจนราขึ้น ขนาดน้ำตาลที่มากับเครื่องปรุง
เราฉีกไปแล้ว ก็ยังไม่ยอมให้ทิ้งค่ะ
คือเรารู้สึกหงุดหงิดมากๆ เวลาเปิดตู้เยนแล้วเห็นของขึ้นรา ของที่แกไม่ยอมทิ้ง
หรือขวกพลาสติก กล่องต่างๆที่ก็บไว้ไม่ได้ใช้
บ้านเราเป็นบ้านใหม่ ครัวใหม่ เราอยากให้มีเครื่องใช้สวยๆ ดูสะอาดตา
ป้าแกก็ซื้อฝาชี พลาสติกสีๆมาใช้ แบบเนี้ยค่ะ เราเซงมาก
เราทิ้งขวดน้ำส้มหรือ ขวดพลาสติกที่ใส่ขนมไปในถังขยะแล้ว วันต่อมามันก็ขึ้นมาตั้งหราอยู่ในครัวอีกแล้ว
เหมือนแกเช็คก่อนตลอดว่าอะไรอยู่ในขยะ
อาหารแกจะไม่ทิ้งค่ะ เราจะกินให้เสร็จให้หมดเป็นมือๆไป แต่แกจะไม่กินหมดค่ะ กินแบบกลัวหมด แบบกลัววันหลังไม่มีกิน
เช่นผัดผัก อีก 2 คำหมด แกจะไม่กินค่ะ เก็บไว้ในตู้เย็น กับข้าวเหลืออย่างละนิดละหน่อย กินไม่พอสำหรับมื้อหน้าแน่ๆ
แปลงสีฟันเก่า แกจะเอามาโชว์บนซิงค์ บอกเอาไว้ขัด
บ้านเรามีกะละมังล้างผักค่ะ แต่แกก้อเอาไปคว่ำจาน เวลาเราจะล้างผักทีไรหงุดหงิดตลอด แล้วเวลาแกล้างผัก แกก้อจะเอาหม้อมาใช้ค่ะ หม้อใบใหญ่
ล้างผักในนั้น
เราเหนื่อยใจมากค่ะ เราเหมือนจะเป็นบ้าแล้ว พิมพ์มาเยอะหน่อยนะคะ
เหมือนระบาย ใครมีคำแนะนำ หรือวิธีพูดกับคนลักษณะนี้ บอกเราหน่อยนะคะ
เราก็คิกอยู่ค่ะว่าตัวเราน่าจะต้องไปคุยกับจิตแพทย์บ้าง เราอาจจะผิดปรกติไปเอง
ล่าสุดพูดกะแกมากๆ แกเอาพวกกล่องข้าวพลาสติกที่ใช้แล้วไปไว้ในห้องนอนค่ะ เพราะในครัวไม่มีที่ไว้แล้ว