ไม่รู้จะสรรหาคำบรรยายอะไรดีในการชมละครเรื่องนี้

สุดยอดที่หนึ่ง สุดยอดกับบทประพันธ์ แต่..ความเจ๋งคือถึงแม้บทประพันธ์ดีแค่ไหน หากคนเขียนบทโทรทัศน์ไม่เก่ง
ผลลัพท์อาจไม่สมบูรณ์แบบขนาดนี้ การเขียนบทโทรทัศน์ที่สลับซับซ้อนให้คนเข้าใจง่ายเป็นเรื่องที่ยากมาก
แถมการเขียนบทให้สนุกน่าติดตาม รวมถึงให้สนุกทั้งเรื่องยิ่งยากกว่า..
ทุก EP มีแต่คำว่า "ฉลาด" ไม่ว่าจะเป็นบทพระเอกนางเอก ตัวร้ายทุกตัว ทุกตัวละครมีความสำคัญหมด
แม้แต่แม่ของเพลิงยังมีบทบาทตอนep ท้ายๆ

สุดยอดจริงค่ะ สมญานาม "เอกลิขิต"   

สุดยอดที่สอง การแสดงของทุกนักแสดง คือความดีงามของเรื่องนี้

เจมส์ ..กับสามภพชาติ กับสามคาแรกเตอร์ +หนึ่งซีนในบทท้าววาร
ทั้ง3ภพชาติ เจมส์แยกคาแรกเตอร์ได้เนียนมาก ที่สำคัญการใช้โทนเสียงมีความแตกต่างทุกคาแรกเตอร์
อินเนอร์การแสดงคมและชัดเจน ส่วนตัวเราชอบภพท่านขุน ในสมัยร. 5 มากที่สุด
เวลาเห็นเจมส์เล่นบทพีเรียต จะรู้สึกเสมอว่าสกิลเพลย์คูณ 10 คูณ 100 เสมอ
โดยเฉพาะอินเนอร์ในความเป็นเจ้าขุน คุณชาย ลูกผู้ดีมีเงิน เป็นผู้มีบารมี 
และน้ำเสียงเจมส์เหมาะกับจังหวะพีเรียตมากที่สุด 
ซีนในสมัยร.5 มีให้โชว์เยอะมาก ไม่ว่าตอนโกรธนางบุญเหลือ แล้วว่ายน้ำมาขู่ หรือตอนเฆี่ยนนางบุญเหลือ
แม้แต่ซีนธรรมดา อย่างการออกว่าราชการทำแผนที่ เจมส์สามารถครีพคาแรกเตอร์ได้ดีงามมาก

ภพที่สาม กับบทเพลิงฟ้าคาแรกเตอร์ที่จะว่าง่ายก็ง่าย จะว่ายากก็ยาก ต้องอาศัยเสน่ห์ในการแสดง
จังหวะการแสดง เป็นคนธรรมดาที่ไม่เก่งมาก แต่ฉลาดเป็นกรด โอเค.. บทต้องส่งถึงจะแสดงความฉลาดของตัวละครออกมาได้
แต่ตัวนักแสดงเองก็ต้องมีเสน่ห์มากๆตัวนึง
ปล. ตอนเจมส์เล่นบทท้าววาร สังเกตดูนะคะ แค่ซีนสั้นๆ แต่เจมส์ก็อปปี้คาแรกเตอร์พี่ป๋อออกมาชัดเจนมาก

แต้ว ..กับสามภพสามชาติ 
แต้วก็คือแต้วอะเนอะ เรื่องฝีมือการแสดงไม่มีที่ติอยู่แล้ว 
ในความแต้ว.. จากบทภพแรกความศศินา.. ความเสือ.. ความฉลาด.. การแสดงจะต้องทั้งข่ม ทั้งดุ แต้วผ่านทุกซีน
ซีนดราม่ากับเทวรูปกาลเทพ กับซีนที่หัวเราะเย้ยท้าววารตอนฆ่ากันเป็นอะไรที่พีคมาก 
(ภพนี้เราว่าศศินาแอบโกง ..โกงในแง่ที่ว่า การขอผูกจิตกับจิตพระเอกให้คู่กันทุกภพชาติไป
ทั้งที่ในอดีตชาติคู่ของวาริคือทิณสรี)

ภพที่2 เป็นภพที่เราชอบการแสดงของแต้วมากที่สุด
แม่ดวงแข เป็นผู้หญิงธรรมดาๆ ที่ฉลาด เป็นช้างเท้าหลังที่แท้จริง ความฉลาดของแม่ดวงแขส่งผลถึงปัจจุบัน
บทแม่ดวงแข คาแรกเตอร์จะต่างจากบทศศินา คนละด้านเลย แม่ดวงแขคือผู้หญิงยุค ร.5
มีความอ่อนหวาน ใจอ่อนขี้สงสาร แต่ในบางสถานการณ์ก็เด็ดเดี่ยว เช่นฉากที่ต้องปกป้องเทวรูปจากพวกฝรั่ง

เป็นครั้งแรกที่เข้าใจทีวีซีนว่าทำไมต้องใช้นักแสดงมีฝีมือหน่อย ไม่ใช่ใครมาเล่นก็ได้
ปล. เราน้ำตาไหลซีนที่แม่ดวงแขกลับราชบุรี มือหนึ่งอุ้มลูก ..แล้วยิ่งซีนที่ขอโทษลูกเพราะไม่ยอมแต่งงานใหม่
ทำให้ลูกไม่มีคนปกป้อง อื่มม... เล่นดีเกิ้นนนนน 
กับอีกซีนที่ชอบมากๆ คือซีนที่มีดสำแดงฤทธิ์ แล้วท้าววาร แปลกใจว่าทำไมวิชาตัวเองใช้ไม่ได้ 
ศศินายิ้มเย้ยได้แบบ สะใจมาก .. แล้วละเอียดมากด้วย ช่อง3 ค่ะหาบทตัวนำหญิงร้ายๆ ดีๆ ให้แต้วสักบทได้มั้ย คืออินเนอร์แต้วแรงมากกก

พี่ป๋อ .. กับประสบการณ์การแสดงมาเป็นสิบปี.. 

ภพแรกกับ ท้าววาร  ความเป็นเจ้าคนนายคน มันไม่ใช่การแสดงผิวเผินที่ออกมาได้ มันต้องส่งออกมาจากอินเนอร์หรือความเชื่อข้างในด้วย
ซึ่งพี่ป๋อเป็นท้าววาร ผู้นำแคว้นโดยไม่ต้องกังขา ความแอ๊บเป็นคนดี ความแหลสองหน้า .. เป็นความร้ายแบบผู้ดี

ในทางกลับกันภพสอง กับบทผีบุญ ความหยาบของตัวละคร มันคนละด้านกับท้าววารโดยแท้ ความเลวในกมลสันดานเหมือนกัน
แต่ความร้าย และการแสดงออกของตัวละครต่างกัน จากพื้นเพตัวละครที่ต่างกัน .. พี่ป๋อเก่ง ไม่รู้จะชมยังไง ก็คือเก่งอะเนอะ

บทตัวนำสุดท้ายเป็นบทที่เราชอบที่สุด 
บูมกับบท ปักบุญ/บุญเหลือ/ทิณสรี
เราเคยดูบูมจากบทอังกอร์มาก่อน แต่ก็เฉยๆ อาจเพราะตัวบทเองไม่ได้มีลูกเล่นอะไรมาก 
ในเรื่องนี้จากบท ทำให้นักแสดงได้โชว์ศักยภาพมาก 

การไล่ลำดับเรื่องจากเปิดตัวปักบุญ.. บทยังจาง ไม่เด่นชัด
มาย้อนบท ร.5 บทบุญเหลือ คือบทตัวร้ายชัดๆ ร้ายแบบเข้มๆ ทั้งความอิจฉา ทั้งดวงจิตที่ผูกพันธ์กับท่านขุนทำให้หลงไปในทางผิด
ทั้งความไม่รู้ดีรู้ชั่วของตัวละคร แม้คนๆนั้นจะทำดีกับตนแค่ไหน เหมือนเช่นแม่ดวงแขดีกับบุญเหลือมากมายขนาดนั้น
นังบุญเหลือก็หาสำนึกไม่ บูมการเล่นมาก เล่นแบบไม่ห่วงสวย เล่นแบบไม่กลัวทุเรียนตบหน้า 

พอย้อนกลับมายุคปัจจุบัน บทปักบุญ เริ่มชัดเจนขึ้น คาแรกเตอร์ต้องมีความซับซ้อน สองหน้า
เพราะต่อหน้าคนอื่น ปักบุญคือนักบุญ แต่อีกด้านคือ 'ฆาตกร' ที่เหลือเชื่อคือคนที่แสดงบทนี้ คือคนที่ผลงานออกมาน้อยมาก
การรับส่งของบูมกับพี่ป๋อ ทำให้เราเชื่อว่าเขา2คน คือ สามีภรรยากัน   แล้วมันพีคตรงที่ว่าเคมีช่วงต้นระหว่างบูมกับพี่ป๋อดันใช้ได้ด้วยนี้ดิ

ยิ่งการย้อนกลับไปภพแรก ภพทิณสรี..
บททิณสรี.. เป็นบทแบบ.. ฮืออ สงสารวะ .. ทำไมผู้หญิงดีๆ คนนึงต้องมาเจออะไรแบบนี้
บูมแสดงเป็นบทผู้หญิงแสนดี บอบบาง เข้าใจผู้อื่นได้ดีมาก ถ้าอิท้าววาริ ไม่ไปหลอกนาง ถึงแม้พระเอกจะไปแต่งงานกับนางเอก
นางคงไม่อาฆาตแค้น ดีไม่ดีคงทำใจได้ เฉกเช่น ep สุดท้ายที่นางยอมตาย เพื่อช่วยให้พระเอก กับนางเอกรอด 
ทิณสรี คือ "นางฟ้า" ของประชาชน คือ "นางฟ้า" ของข้าราชบริพาร 
จุดเปลี่ยนคืออะไร ใครยังไม่ได้ดูสมควรดูอย่างยิ่ง

ปล.ความเจ๋งคือ ความสัมพันธ์ของทิณสรี กับท้าววาร คือ ลูกศิษย์กับอาจารย์ 
แล้วคือพี่ป๋อกับบูมทำให้เราเชื่อ.. ทั้งที่ซีนปัจจุบันคือสามีภรรยากัน ..เก่งเนอะ...

ถือว่าบูมโชคดีมากที่รับเล่นเรื่องนี้ คุ้มมาก... คุ้มมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 

สุดท้ายขอชมทีวีซีน กับการตัดต่อ ความอืดเนื่อยคืออะไร??? ไม่มีเลย!!!!! 
ตัดต่อดีมาก ไม่เนื่อยไป ไม่ตัดฉับไป (ซึ่งตอนหนึ่งด้าวเนี่ยยังมีซีนที่ตัดฉับๆ อยู่หลายซีนเลย)
แต่เล่ห์บรรพกาล การตัดต่อกลมกล่อมมาก ทุกซีนที่ต้องใช้เวลาดื่มด่ำก็ดื่มด่ำเต็มที่
ซีนที่วางเล่ห์กลของตัวละคร วางซีนฉลาด แล้วใช้ดนตรีประกอบฉากดีงามทุกซีน เพลงประกอบเพราะ
ไม่ได้ให้ความรู้สึกว่าโบราณ แต่ดูร่วมสมัย เข้ากับโทนละคร 

ฉากชุดพีเรียต เป็นจุดเด่นของค่ายมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ก็ยังสวยงามดูเจริญหูเจริญตาดูเพลินไม่แตกต่าง
แต่ชุดนักแสดงปัจจุบัน ที่เคยโดนบ่นมาหลายเรื่อง เรื่องนี้อาปิ่นทำดีขึ้นนะคะ ถึงแม้บางคนจะบ่นเรื่องชุดตัวไหนบ้าง
ซึ่งเราอยากจะบอกกว่า.. ลองไปดูเรื่องอื่นของทีวีซีนก่อนนะคะ ชุดเชยกว่านี้มาก 
ตัวไหนเรื่องนี้สำหรับเราให้ผ่าน กับชุดในสถานะครูบาอาจารย์ คุมโทนเข้าอยู่ ที่สำคัญแต่งหน้า กับจัดแสดงสวยทุกยุคทุกฉากเลย

ในวันนี้ ในสถานการณ์ทีช่องทีวี มีปัญหากับเรื่องเรตติ้ง การเข้าของโฆษณา พฤติกรรมผู้บริโภคที่เปลี่ยนไป
การที่ภาคเอกชนต้องดิ้นรนเอาตัวรอดเอง .. มันอาจจะทำให้ผลงานดีๆ ล้มหายตายจาก .. จากช่องทีวีไปบ้าง
เราขอเป็นหนึ่งเสียง หนึ่งกำลังใจ ขอให้พวกคุณ "สู้ๆ" ยังมีคนรอดูผลงานดีๆ อยู่นะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ส่วนใครที่ยังไม่ได้ดู ไปดูซะ!!! ถึงแม้บางคนอาจไม่ได้ดูสด ถึงแม้ว่าละครจบไปแล้ว แต่ละครคุ้มค่าที่จะเสียเวลาในการดูจริงๆ

ปล.. ดีใจกับตอนจบมากเลยค่ะ ปักบุญนางจะได้กลับมาแก้ตัว และทำคุณงามความดีแล้ว เย้ๆๆๆ