เรื่องของเรื่องคือ พ่อผมเสียตอนผมอายุ 10 ขวบ ตอน ป.4 ครับ ผมเกิดอาการช็อคหนัก จนจำเรื่องราวก่อนหน้าพ่อเสียไม่ได้เลย
แต่นานวันเข้า มันก็เริ่มมีภาพในหัวครับ ถามแม่ แม่ก็บอกว่าจริง ผมเลยอยากตามหาเพื่อนคนนึงสมัยเรียนครับ
จำได้ว่าสนิทมาก อยู่ ป.4/13 ด้วยกัน คือตอนนั้นทุกคนเรียกกันด้วยชื่อจริงหมด ยกเว้นผมกับคนนี้ เพราะผมย้ายบ้านไปอยู่ติดกันกับมัน
เลยสนิทกัน และเรียกชื่อเล่นว่า "อ๋อง" อ็องตอนเรียนชอบโดนแซวว่า ไอ้มูก เพราะมันชอบขี้มูกไหล แต่มันสนิทกับผมมากครับ
เราเล่นด้วยกันทุกวัน จนกระทั่งบ้านผมเริ่มมีปัญหา ตอนเด็กก็ไม่รุ้ว่าปัญหาคืออะไร ย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด และพ่อก็มารับกลับมา
ตอนนั้นอ๋องก็แวะมาหาตอนที่ผมย้ายกลับมา ทั้งๆที่ผมย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดปีนึง เขาก็ยังจำผมได้
แล้วไม่นานหลังจากนั้น พ่อผมก็เสีย ผมเลยย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดกับแม่ถาวร

ผมชื่อ อภิสิทธิ์  ประสาทพันธิ์  ชื่อเล่น อู๋ ตอนเรียนอยู่ชั้น ป.1/1  ป.2/1 ป.3/16 ป.4/13  ใครที่พอจำผมได้ติดต่อกันมาบ้างนะครับ
ผมพยายามตามหาความทรงจำที่หายไป  คือถ้าเจอใครสักคนผมร้องจริงๆนะ 555+ เพราะมันเป็นความทรงจำที่มีความสุขมากในวัยเรียน
อยากจะเจอใครสักคนที่ยืนยันว่าเรื่องที่ผมคิดขึ้นมาได้มันเป็นเรื่องจริง
และนอกจากนี้ผมยังจำชื่อเพื่อนได้ลางๆ เช่น ด.ช.เกียติศักดิ์ ผ่องใส , ด.ช.สถาพร รัตนบรรเทิง , ด.ช.คณิต ขมหวาน
จริงๆจำหน้าตอนเด็กได้แทบทุกคน แต่จำชื่อไม่ได้