สวัสดีครับ ผมเป็นคนๆนึงที่ไม่สมหวังกับความรักสักเท่าไหร่ เหมือนเป็นคนที่โหยหาและต้องการคนอยู่ด้วยตลอดเวลา เหมือนเป็นโรคอยู่คนเดียวไม่ได้ และนั่นก็ทำให้ผิดหวังเรื่อยๆมา จนเกิดอาการนอยหลายๆอย่าง ผมโตมากับครอบครัวสมบูรณ์เลยนะครับ เป็นลูกคนเดียว พ่อแม่ให้ความรักความสนใจทุกอย่าง แต่เป็นโรคอะไรไม่รู้ คือต้องการใครสักคน คนคุย พอผิดหวังก็จะรู้สึกนอยมากๆ ไม่เป็นอันทำอะไร ชอบคิดเรื่องเดิมๆซ้ำๆ วนไปวนมา กับสิ่งที่ผมผิดหวัง ผมควรทำตัวอย่างไงดีครับ ไม่ให้ฟุ้งซ่าน และลืมเรื่องราวที่ผิดหวังได้ อยากให้ตัวเองอยู่คนเดียว แบบปิดใจไปเลยครับ แบบไม่ต้องหาใครเข้ามาให้ตัวเองเจ็บอีก พอจะมีวิธีไหนบ้างครับ ที่ทำให้ตัวเองอยู่กับตัวเองมากขึ้น อยู่กับเพื่อนหรืออยู่กับคนที่บ้านมาขึ้น  และเลิกนิสัยใจง่าย รู้สึกกับคนง่ายๆ จนรู้สึกไม่ต้องการสิ่งพวกนี้ ขอคำปรึกษาทีครับ