ยินดีด้วยกะตำแหน่งที่เอ็งได้
หวังว่าคงดีใจนะ
ทุกพลังโหวตมาจากคนที่รักเอ็งทั้งนั้น
เอ็งผ่านร้อนผ่านหนาวมาไม่น้อย
เจอแขวะเจอแซะ
แอนตี้มาถล่มหนักๆ
แต่เอ็งก็สู้มากสู้จริงๆ พี่นับถือว่ะ
เอ็งอยู่ในเส้นทางไอดอลตลอด
ไม่นอกลู่นอกทาง
มันมีมุมอีกหลายมุมที่คนเค้าไม่รู้จักเอ็ง

รตารักและอ่อนโยนต่อสัตว์มาก
รตาที่ฝ้ายชมว่าสู้ในเส้นทางไอดอล
รตาเวลาลงรูปยอดไลค์ 10k+ ประจำ
รตาบนเวที perf.จัดเต็มตลอด
รตาพอมีคนท้อจะฮีลด้วยคำพูดดีๆเสมอ
รตาที่คนอื่นจำแต่มุมเครียดๆเวลาไลฟ์
แต่มุมร่าเริง-มุมบวกไม่เคยจำ  
ดูแลสุขภาพด้วยครับรตี้
พี่จะซับเอ็งตลอดไปเหมือนไอ่เสือที่เป็นสาวกนิวคาสเซิล
เจอกันหลัง covid หายจ้า
(เรื่องของเสืออยู่ในสปอยล์)

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แล้วมันเกี่ยวอะไรกะไอดอลฟะ?
ใจเย็นเฮียเรื่องมันมีอยู่ว่า
สมัยก่อนใช่ว่าจะมีที่ใ้ห้ดูบอลสดๆ
เหมือนตอนนี้ ยิ่งตจว.แล้วล่ะก็ บ้านไหนติดเคเบิ้ลทีวีคือต้องรวยจริง
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแหล่งชุมนุมกันของคอลูกหนังก็คือ"ร้านข้าวต้ม"
พรีเมียร์ลีกปี 1995-1996
คู่ระหว่าง ลิเวอร์พูล - นิวคาสเซิล
เตะกันไฟแล่บ พลิกไปพลิกมา
ผลัดกันรุกและรับความมันระดับห้าดาว
จนลิเวอร์ยิงประตูชัย ชนะไป 4-3
กุนซือนิวคาสเซิลถึงกับก้มหน้ารับชะตากรรม โถ่...โซโซแซดสตอรี่
แน่นอนสาวกเดอะคอปย่อมมีมากกว่า
เสียงเฮลั่นเต็มร้านที่ว่ามาจากกองเชียร์ฝั่งไหนไม่ต้องสืบ
ไอ่เสือเพื่อนผมก่อนแข่งไปดูเเบบไม่คิดอะไรเพียงแค่มันรักฟุตบอล
แต่พอสิ้นเสียงโห่ร้องดีใจ เสือเกิดความรู้สึกลึกๆ ใครจะไปแคร์ loser ฟะแต่ไม่ใช่ มันแคร์เฉย
มันกลับเห็นใจทีมนิวคาสเซิลที่แพ้แบบสู้ได้แต่ไม่มีใครเหลียวแล
และมันสาบานตนว่าตูจะเชียร์ทีมนี้ตลอดไป ถึงแม้นิวจะไม่เคยเฉียดเหรียญรางวัลใดๆ ผ่านมา 20 ปีกว่า ไอ่เพื่อนผมคนนี้มันก็ยังเชียร์เหมือนเดิม
แม้ทีมจะร่วงชั้นบ้าง-ฟอร์มลุ่มๆดอนๆบ้าง
มันก็ยังตามเชียร์ตลอดไม่เปลี่ยนแปลง


รูปสุดท้ายขอบคุณ trueid ครับ