เคยไหมกับความคิดที่ว่า "คิดได้หมดว่าอะไรควรไม่ควร แต่ทำใจให้รู้สึกไปตามความคิดนั้นยังไม่ได้" ปัญหาของเราก็คือการที่เราไม่สามารถจัดการกับความรู้สึกในใจได้ สำหรับบางคนมันอาจจะไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ใครไม่อยู่ในจุดความรู้สึกนี้ไม่มีวันเข้าใจ แล้วแต่ละคนก็ไม่สามารถรู้สึกได้เท่ากัน ไม่งั้นบนโลกนี้คงไม่มีคนผิดหวังแล้วก็เสียใจ คาดหวังมากก็เสียใจมาก ฝันดีนานๆก็ไม่อยากจะตื่น รักมากความเสียใจก็เท่ากัน เราจะหาความจริงใจอะไรจากมนุษย์ได้อีกในเมื่อคนที่เรามั่นใจว่าเราเลือกดีแล้วเลือกเองกับมือ คนที่พูดคำว่ารักเราเป็นร้อยเป็นพันเป็นหมื่นเป็นล้านครั้ง ก็ยังหักหลังเราด้วยการกระทำได้ลง จะยังเชื่อใจใครได้อีก เรายอมรับว่าเราไม่ใช่คนดีอะไรแต่เราไม่เคยหลอกลวงใครหรือหาผลประโยชน์จากใครด้วยคำว่ารัก เราเป็นคนนิสัยไม่ดี มีข้อเสียมากมาย เราพยามแก้ไขตัวเองในทุกๆด้านที่ตัวเองคิดว่าพอจะทำได้ เราเป็นคนอารมสุดขั้ว รักก็รักที่สุดไม่เคยเผื่อใจอะไรทั้งนั้น คาดหวังเรื่องอะไรก็จะหวังเกินไปไม่เผื่อว่าถ้าไม่ได้ล่ะ คือนิสัยเรา มันเลยทำให้เราปล่อยวางอะไรไม่ได้เลยแล้วก็เสียใจมาก โดยเฉพาะเรื่องความรักเพราะเป็นเรื่องของความรู้สึกที่ลึกถึงข้างใน  ตอนนี้เราเจ็บหนักจนไม่รู้จะพูดออกมาให้ใครต่อใครเข้าใจได้ยังไง มันฝังอยู่ในใจเราลึกมากตอนหลับยังฝันถึงเรื่องเดิมๆทุกๆวันจนเราไม่รู้จะใช้ชีวิตต่อจากนี้ยังไง ในทุกๆวันที่ตื่นมาความรู้สึกเราเหมือนกลับไปรีเซ็ตใหม่ในวันที่เกิดเรื่อง   ทรมารมากยังมองไม่ห็นทางที่จะหลุดพ้น ในวันที่เขาแย่หรือรู้สึกไม่ดีไม่ว่าเราโกรธอยู่หรือไม่พอใจอะไรมีปัญหาอะไรเราก็จะทำลืมแล้วเลือกที่จะอยู่ข้างเขาเสมอ แต่ในวันนี้วันที่เรารู้สึกแย่ที่สุดเขากลับไม่ปกป้องอะไรเราเลยเขากลับเลือกที่จะปกป้องคนอื่นแทน  เรายอมรับว่าเรื่องนี้มันทำร้ายจิตใจเราความรู้สึกดีงามศักดิ์ศรีและ ความภูมิใจที่เราเคยมี จนหมดเราก็ไม่เข้าใจตัวเองแค่คน คนเดียวเท่านั้นเข้ามาไม่นานแต่ทำเรามืดมนและเสียศูนย์ไปหมด เรารักเขามาก ชีวิตที่ผ่านมามีแต่เขาไม่ว่าเราจะคิดจะทำอะไรก็คิดถึงเขาก่อนเสมอ  ทำทุกอย่างก็เพื่ออนาคตของเราทั้งนั้น อยากให้เราได้อยู่ด้วยกัน เขาชอบพูดถึงแต่อนาคตตลอดเราจะได้อยู่ด้วยกัน แต่ในทุกวันที่เป็นปัจจุบันเราแทบไม่เคยมีเขาเลย แต่เราก็เชื่อสนิทใจทั้งที่ไม่น่าเชื่อและยังหวังทั้งที่ไม่น่าหวัง ยังรอเขาทุกวันทั้งที่เขาไม่เคยต้องการ สุดท้ายอนาคตที่พูดมาก็มีคนอื่นมาแทนเขาเอาเวลาที่ควรจะเป็นของเราไปใช้กับคนอื่น สรุปปัจจุบันที่ผ่านมาของเราหรือที่เรียกอดีตเราไม่มีค่าอะไรเลย สัญญาอะไรไว้ทำไม่ได้เลยสักอย่าง สิ่งที่เราเกลียดที่สุดก็คือ "การรอคอย" รอแบบไม่มีจุดหมาย กับ"การหลอกลวง" ไม่ว่าจะเรื่องอะไร แต่สุดท้ายเราก็ได้มันมาครบทั้งสองอย่างในคนคนเดียวเลยคือคนที่เรารักแล้วก็ไว้ใจ การอดทนรอคอยของเราได้มาอยู่สองอย่างคือ ความผิดหวังเสียใจ และศูนย์เสียความสุขในความเป็นตัวเองไป สำหรับบางคนอาจจะบอกว่ามันไม่ได้ไปไหนหรือสามารถเอามันกลับมาได้ แต่สำหรับเรามันไม่มีอะไรกลับไปเป็นเหมือนเดิม  อยากอภัยปล่อยวางหวังว่ามันจะเป็นไปได้สักวันค่ะ เพราะไม่อยากจองเวรแล้วไปใช้กันต่อทั้งชาตินี้แล้วก็ชาติหน้า ปล. นี่เป็นความรู้สึกทั้งหมดของเรากับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ไม่ได้เล่าเรื่องที่เกิดค่ะเพราะไม่อยากรื้อฟื้นผ่านมา 1 เดือนแล้วเรายังรับความจริงอะไรไม่ได้เลยค่ะ  อยากรู้ว่าจัดการยังไงเมื่อ "ความคิดกับความรู้สึกมันสวนทางกัน" เราคิดได้ว่าไม่ควรทำแบบนั้น ไม่ควรพูดแบบนั้น ไม่ควรรู้สึกแบบนั้น แล้วเขาก็เป็นคนแบบนั้น แต่ใจเราไม่อยากรู้สึกตามความคิด