คือว่าเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเราทะเลาะกับพ่อ พ่อหาว่าเราไม่ทำงานบ้านซักอย่างทั้งๆที่ไม่ว่าจะล้างจาน  หรือช่วยแม่ทำของเราก็ช่วยตลอด ปกติแล้วเวลาพ่อด่าอะไรมาเราจะไม่เคยพูดไม่เคยเถียงเลยตั้งแต่เด็กจนโต แต่มาครั้งนี้เราเริ่มไม่ไหวแล้วจริงๆเพราะเราเอาแต่อดทนมาตลอดคำพูดของพ่อที่พูดจาดีกับเรากับแม่แทบจะนับครั้งได้ เวลาพ่ออารมณ์ไม่ดีมาจากข้างนอกก็ชอบมาด่าเราด่าแม่ด่าคนในครอบครัวเสียๆหายๆ เช่นครั้งล่าสุดที่เราเถียงพ่อไปว่าหนูก็ช่วยแม่อยู่นี่ไงทำไมจะไม่ช่วย พ่อก็ด่าเราว่า ระวังเดี๋ยวจะเจ็บตัว (ทางเว็บอาจจะไม่อนุญาตให้พิมพ์คำพวกนี้) แต่ละครั้งที่พ่อด่าพ่อจะสรรหาคำที่แทงจิตใจเรามากเลยจนแทบจะร้องไห้ออกมา แม้แต่แม่ที่ทำทุกอย่างให้พ่อพ่อก็ไม่เคยพอใจเลย ขวางหูขวางตาเค้าไปหมดทุกอย่าง
      อาจจะเป็นเพราะพ่อมีเมียน้อยด้วยล่ะที่ทำให้พ่อเป็นคนแบบนี้มาตั้งแต่เรายังเด็กๆ ตอนที่พ่อมีเมียน้อยแม่ก็ร้องไห้หลายครั้งจนเราร้องตาม ผู้หญิงที่มันเป็นเมียน้อยพ่อเราก็เคยรู้จักเพราะตอนเด็กๆครอบครัวเราเช่าห้องอยู่ใกล้ๆผู้หญิงคนนั้นพ่อกับผู้หญิงคนนั้นก็เลยได้เจอกันตอนนั้นเราอยู่ ป.4 ตอนนั้นมีเหตุการณ์ครั้งหนึ่งที่ทำให้เราไม่เคยลืมได้เลย คือวันนั้นเป็นวันสงกรานต์คนทั้งตึกก็มาร่วมสังสรรค์กันซึ่งช่วงนั้นผู้หญิงคนนั้นก็ชอบมาคุยมาเล่นกับเราตลอด เราก็สาดน้ำเล่นกับเพื่อนๆในตึกตามประสาเด็กเป็นปกติ แต่หลังจากวันนั้นพ่อก็หาว่าเราเอาน้ำไปราดหัวผู้หญิงคนนั้นแล้วก็มาด่าเราว่าทำแบบนี้กับผู้ใหญ่ได้ยังไง แล้วก็ตีเราตีแรงมากแถมโกรธมากทั้งๆที่เรายังไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นเลย ตอนนั้นเรายังเด็กมากและกลัวพ่อที่สุดเพราะพ่อเป็นคนชอบด่าและเสียงดัง ตอนนั้นไม่มีใครช่วยเราเลยมันก็เลยฝังใจเรามาจนถึงทุกวันนี้ว่าเราทำอะไรผิด หลังจากที่พ่อมีผู้หญิงคนนี้ก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย จากที่เคยมีเหตุผลมากกว่านี้ก็กลายเป็นคนไร้เหตุผล เป็นคนหงุดหงิดง่าย อารมณ์ไม่ดีมาจากข้างนอกก็มาลงที่คนในครอบครัว เวลาไม่พอใจมากๆก็คว่ำโต๊ะกินข้าวก็มี แล้วก็ชอบพูดจากระแทกใส่แม่จนบางทีแม่ก็ร้องไห้ แต่แม่ก็ยังทนอยู่เพราะเรากับพี่ชาย ที่เราอดทนเพราะว่าเราเข้าใจว่าพ่อคือผู้มีพระคุณ แต่เราก็อยากให้พ่อรู้บ้างว่าสิ่งที่ตัวเองทำต่อคนในครอบครัวมันรุนแรงแค่ไหน จนตอนนี้เราก็รู้สึกว่าเราเป็นคนเก็บกดแล้วเหมือนกันเพราะเวลาพ่อด่าอะไรแรงๆมาเราก็ไม่สามารถอธิบายอะไรได้เลยได้แต่เงียบอย่างเดียวเพราะถ้าเถียงก็จะโดนด่าโดนตี