คืนค่ำคลุ้มคลั่งคล้าย......คนเขลา รัตติกาลครอบเงา..........ขื่นง้ำ มานหมองหม่นมึนเมา......มองเหม่อ รอสุรีย์รุ่ง คล้ำ.............เคลื่อนคล้อยลอยหาย สายเนตรนองฉ่ำน้ำ........ใจโหย ลมรัตติกาลโบย.......

* ต้องรออีกนานไหม * สายหมอกลอยเอื่อย เหนือรวงข้าวเหลือง      น้ำค้างพราวเรือง รับเช้าวันใหม่ ลมโชยเคลื่อนคล้อย พลอยหนาวในใจ นกน้อยเสียงใส ขับขานเอกา เหม่

  เหม่อมองฟ้าคราหม่นทนเหน็บหนาวไร้แสงพราวดาวแจ่มแต้มความฝันฟ้ามืดมิดถูกปิดด้วยหมอกควันไม่มีแสงสวรรค์ของจันทรา สายลมพลิ้วผิวแผ่วแว่วหวีดหวิวเห็นแถวทิวไม้ไหวใจปวดปร่าโอนเอนไหวเหมือนเราท้อทรมาน

ภาพวันก่อน ย้อนหวน ทวนความเก่า รักของเรา เฝ้าย้ำ นำเสนอ แม้นวันเดือน เคลื่อนคล้อย ยังคอยเจอ มั่นเสมอ ทุกครา มิลาเลือน ยามเมื่อลม พรมไหว ใจห่วงหา รักยังคง มากกว่า หาใดเหมือน ฝากลมวอน อ้อนขวัญ วันเย้าเ

ทุก ถ้อยความ จำจด ไม่ปลดปล่อย ทุก คราวคอย เตือนย้ำ คำห่วงหา ทุก วันคืน ชื่นรับ แม้นหลับตา ทุก เวลา เสมอมั่น ไม่ผันแปร วัน จะเคลื่อน เดือนคล้อย ยังคอยอยู่ วัน เลื่อนลา รับรู้ เป็นคู่แท้ วัน ไหนอื่น ยื