ทำไมคิดถึงเขา (ขอคำตอบเชิงจิตวิทยา)

ก่อนอื่นต้องขอเล่าก่อนว่า
- เมื่อ 6 ปีที่แล้วเราได้เจอกับคนคนนึง ซึ่งเป็นธรรมดาที่เราจะ หาช่องทางติดต่อ และเราก็ Add Facebook ไป เราก็คุยปกติ ทั่วๆ ไป จีบบ้าง หยอดบ้าง เขาหยอดเราบ้าง พอนานก็ขอไลน์ ขอเบอร์ ตามขั้นตอน ซึ่งเขาก็ให้มา จนวันนึงเราขอเขาเจอเป็นครั้งแรกซึ่งเป็นวันที่เรารับปริญญาและทำงานได้ 1 ปี ตลอดที่คุยกันมา 4 ปี มันเหมือนจะไปได้สวยเราคุยกันเข้ากันได้ดี
- และแล้ววันหนึ่งมันมีบ้างอย่างที่ทำให้เราได้ว่าเราต้องขอเขาเป็นแฟน (นั่นแหละ พังเลยจ้า เหมือนเขาจะโกธร เราถูกปฏิเสธ เขาบอกกับเราว่าเขารู้สึกดีกับเรา แต่ไม่ถึงขั้นแฟน เราได้แต่บอกตัวเองว่าไม่เป็นไร แต่ความรู้สึกเราก็เฮิร์ทและแชร์แต่เพจอกหักๆ จนเรากับเขาขาด Social ต่อกัน) จนปัจจุบันเราก็ไม่ได้หวังที่จะได้เป็นแฟนกับเขา
- แต่มาวันนี้รวมระยะเป็นเวลา 2 ปีกว่า ที่เราถูกปฏิเสธ ทำไมเรายังคิดถึงเขา ทั้งที่ควรจะไม่ควรรู้สึกอะไรกับเขาด้วยซ้ำ ทำไมเรา อยากมีมิตรภาพที่ดีกับเขา ทั้งที่เราควรมูพออนออกมาจากความรู้สึกตรงนั้น ทุกวันนี้เวลาเจอหน้ากันก็มองกันเป็นเหมือนอากาศ เราควรมีทางออกอย่างไร
- เราคิดว่าเราคงเลิกคิดถึงเขาไม่ได้เราเลยมาตั้งกระทู้
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
เรื่องที่จขกท.ทำได้และควรทำคือ ยอมรับแต่โดยดีว่า บางคนก็เป็นได้แค่คนข้างใจ เกิดมาและพบกันเพื่อที่จะอยู่ในใจ มีไว้แค่คิดถึง
เก็บรักษาเค้าไว้ในใจให้ดี แม้ไม่สามารถเป็นคนข้างกายก็ไม่เป็นไร ความรู้สึกคิดถึง โหยหาความสัมพันธ์แบบที่เคยต้องการ
มันจะค่อยๆจางลง สักวันมันจะไม่รู้สึกเท่าเดิม เชื่อสิ!
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่