บอกก่อนว่า จขกท. ฟังเพลงร็อคทั้งไทยและเทศมาได้หลายปีแล้ว และพอจะเคยคลุกคลีกับวงการเพลงมาพอสมควรช่วงหนึ่ง แต่หนังเรื่องนี้ตอนออกมาใหม่ๆ ไม่ได้สนใจจะดู เพราะตอนที่ออกฉาย เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิตด้วย ประกอบกับที่ไม่ค่อยสนใจเรื่องราวของ Alternative ไทยในยุคนั้นหรือยุคต่อๆ มาสักเท่าไหร่ (อันนี้หมายถึง Alternative ที่เป็นแบบเพียวๆ หรือไม่ได้รับอิทธิพลจากแนวอื่นมากเหมือน Silly Fools, Bigass หรือ Bodyslam ซึ่งมีความหลากหลายกว่า) ดังนั้น เรื่องนี้เลยถูกมองข้ามไป 5 ปี 

อะไรที่ทำให้ จขกท. นึกถึงหนังเรื่องนี้ได้ จขกท. เพิ่งดูหนังสิ่งเล็กๆ ฯ ของใบเฟิร์น ไปเมื่อหลายเดือนก่อน ช่วงที่หนังเรื่องนี้ดังสุดๆ เป็นช่วงที่ จขกท. กำลังจะเรียนจบ ม.ต้น แล้วเรื่องนี้ก็มาตอนที่กำลังเรียน ปวส. ปีสุดท้าย ไม่กี่วันมาก็เลยนึกถึงเรื่องนี้ ด้วยเนื้อเรื่องที่น่าสนใจตรงที่พระเอกรู้จักกับนางเอกรุ่นพ่อแม่แล้วตายไปก่อนที่พระเอกเกิด แล้วพระเอกดันย้อนเวลาไปหานางเอกได้ เป็นโมเม้นท์ที่รู้สึกว่าสุดมาก เลยตัดสินใจดูหนังเรื่องนี้แทบทันทีที่นึกถึง

เนื้อเรื่องก็คือ พระเอกชื่อก้องเนี่ย เป็นลูกสถาปนิก ที่มีชีวิตปกติธรรมดาเหมือนวัยรุ่นทั่วไป แต่วันหนึ่ง อยู่ดีๆ ได้ยินเสียงเพจเจอร์ดังขึ้นมา เลยขึ้นไปพบกับข่าวรถชนที่ทำให้นางเอกชื่อส้ม จากไป แล้วพบเจอเพจเจอร์ที่ส้มส่งมาให้พ่อพระเอก (ตั้ม) เป็นครั้งสุดท้าย ประจวบกับที่พ่อแม่ทะเลาะกันพอดี เลยตัดสินใจลองโทรหาเบอร์ที่ขึ้นในเพจเจอร์ ปรากฎว่าฟ้าผ่าสลบไป แล้วก็พบเจอกับตั้มกับคุณปู่ (ซึ่งจากไปแล้วในยุคปัจจุบัน) เรื่องราวทุกอย่างก็อยู่กับวงดนตรี Alternative ในยุคนั้น แต่ตอนนั้นตั้มที่ยังเป็นวัยรุ่นอยู่ มีปัญหากันเรื่องที่ส้มมาง้องอนบ่อย จนแหม่ม หรือแม่พระเอกรู้สึกไม่พอใจ เลยไม่อยากคุยด้วย เรื่องทุกอย่างก็วนอยู่กับดนตรี แต่ข้ามไปช่วงใกล้จบ ที่ตั้มทำแหม่มท้อง จนต้องออกจากวงมา พร้อมกับทิ้งความฝันเพื่อมาทำงาน พระเอกกลับมาย้อนยุคปัจจุบันอีกครั้ง พบว่าส้มตายไปแล้ว เลยคิดจะกลับไปช่วยเหลือ แต่สุดท้ายกลายเป็นว่า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตัวเองมารับกรรมแทน (และน่าจะไปเกิดใหม่เป็นก้องนี้แหละ) กลายเป็นว่า พระเอกโทรไปหาส้ม แล้วส้มรับสาย
ยอมรับเลยว่าเป็นตอนจบปลายเปิดเรื่องแรกที่รู้สึกถูกใจ ยิ่งดูตอนจบพิเศษแล้วยิ่งฟิน ความรู้สึกในตอนนั้นก็คือ ถ้าตัวเองเป็นก้อง ก็จะโผจูบเลย รุ่นพ่อรุ่นแม่ก็เถอะ 

เรื่องดนตรีในเรื่อง ยอมรับว่า Alternative ในความหมายของบางคนหรือหลายๆ คน อาจจะมองเห็นแต่ Nirvana (ซึ่งๆ จริง บอกก่อนว่ามีอีกหลายวงในยุคนั้น เช่น Soundgarden, Pearl Jam และ Alice in Chains รวมกับ Nirvana แล้วเป็น Big 4 Grunge คือสุดยอด Grunge ที่มาจากเมือง Seattle ทางตะวันตกเฉียงเหนือของสหรัฐอเมริกา) ดังนั้นในเรื่อง จุดขายหลักก็เป็น Grunge แบบ Nirvana ไป ส่วนเรื่องความลื่นไหล ยอมรับว่าเป็นหนังที่เน้นสาระระดับหนึ่งจริงๆ อาจจะมีหยาบโลนบ้างเหมือนหนังวัยรุ่นทั่วไป แต่เรื่องนี้เขาไม่เน้นจุดขายตรงนี้ แต่ก็ยังทำให้ตลกได้ส่วนหนึ่ง ชอบตรงกลุ่มวินฯ ที่ทำให้เนื้อเรื่องดูสนุกเฮฮาขึ้น โดยรวมชอบประทับใจความรักระหว่างก้องกับส้ม ความรับผิดชอบของตั้มที่มีต่อแหม่มและลูกที่ยังไม่ได้เกิด ส่วนผมชอบเรื่องนี้เพราะอยากเห็นโมเม้นท์ฟินๆ ที่อาจจะหาไม่ได้จากสิ่งเล็กๆ มากกว่า ซึ่งสรุปว่าฟิน เพราะค่อนข้างจบดีกว่าหน่อย 

สรุปสั้นๆ ก็คือ หนังเรื่องนี้ ไม่ค่อยแนะนำสำหรับคนที่อยากหาความรู้เรื่องดนตรี หนังเรื่องนี้ไม่ค่อยมีจุดขายตรงนี้มาก เขาใช้ดนตรีเป็นตัวเชื่อมในเรื่องมากกว่าเป็นประเด็นหลัก ถ้าอยากย้อนยุค เรื่องนี้ก็ยิ่งไม่ค่อยตอบโจทย์เพราะเขาไม่ค่อยมีอะไรมากนอกจากของกุ๊กกิ๊กในยุคนั้นไม่กี่อย่าง ไม่ค่อยเน้นบรรยากาศบ้านเมืองหรือเรื่องราวประวัติศาสตร์อะไรมาก แต่ถ้าอยากกลับไปเป็นแฟนกับเพื่อนพ่อเพื่อนแม่ เรื่องนี้ตอบโจทย์ระดับหนึ่ง ยิ่งในระดับที่ว่า ถ้าคุณเป็นคนที่พ่อหรือแม่ของคุณมีเพื่อนที่จากไปก่อนที่คุณจะเกิด แล้วคุณเกิดปิ๊งเขาตอนที่เห็นในรูปที่เขาถ่ายกับพ่อแม่ หรือแม้แต่แอบรักแอบชอบเพื่อนพ่อเพื่อนแม่คนไหน หนังเรื่องนี้โคตรตอบโจทย์!