เราลงทะเบียนโครงการเราไม่ทิ้งกัน เพื่อรับเงินเยียวยา5,000บาท เพราะ เราเดือดร้อนจากสถานการณ์โควิด19 เราขายของเล่นเด็ก ขายหน้าร้านอย่างเดียวไม่มีออนไลน์ ขายทั้งปลีกและส่ง ตั้งแต่มีโควิดลูกค้าเราหดหาย ลูกค้าที่รับของไปขายในตลาดนัดก็ไม่มีเพราะตลาดนัดโดนปิดหมด ลูกค้าปลีกก็ไม่ออกมาจากบ้าน ตลาดเงียบเป็นป่าช้า รายได้หายไปมากกว่า90% จากวันละหลักหมื่น เหลือวันละพันถึงสองพัน โดยที่ยังไม่ได้หักต้นทุน แต่เราต้องหาเงินมาจ่ายค่าลูกจ้างในร้านวันละ700เท่าเดิม เราไม่หักเงินลูกจ้างแม้แต่บาทเดียว(แต่ลูกจ้างที่ร้านเรากลับได้เงินเยียวยา5,000) บางคนอาจจะบอกร้านเราขายทั้งปลีก-ส่ง แสดงว่าร้านใหญ่ ดูแลตัวเองได้ ไม่ใช่นะคะ ร้านใหญ่แค่ไหนก็เดือดร้อนได้ค่ะ ถ้าไม่มีรายได้เข้ามา เรามีทั้งประกันสังคมมาตรา40(มาตรานี้ลงได้ค่ะ)เป็นการยืนยันว่าเราค้าขายจริง มีร้านจริง เสียภาษีทุกปี แต่พอเราเดือดร้อน ระบบAIสุดแสนอัจฉริยะประมวลผลมาว่าเราไม่ผ่าน เค้าใช้เกณฑ์อะไรตัดสินคะ บางคนเค้าmakeข้อมูลกลับได้ คนเดือดร้อนจริงๆกลับไม่ได้ ยอมรับว่าเซ็งมากที่ผลออกมาแบบนี้ เราจะจ่ายประกันสังคมทำไม จ่ายภาษีเพื่อ??? ถึงแม้ว่าเค้าจะเปิดให้อุทธรณ์ได้ แต่เราก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่และอุทรณ์แล้วจะผ่านรึป่าว ก็ได้แต่ต้องก้มหน้ายอมรับสภาพต่อไป
ขอบคุณพื้นที่พันทิปที่ให้เราระบายความอัดอั้น ขอบคุณทุกคนที่ฟังเราระบาย คำใดประโยคไหนไม่เหมาะสมขออภัยนะคะ