สวัสดีค่ะ เราเป็นบุคคลที่มีผลกระทบจากโรคโควิด 19 เราเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 3 ของมหาลัยแห่งหนึ่ง เราต้องส่งตัวเองเรียนแล้วต้องส่งเงินให้ที่บ้านด้วย

ตอนช่วงที่โรคยังไม่ระบาดมาก เราทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟในผับแห่งหนึ่ง ซึ่งรายได้ในแต่ละคืนก็โอเคพอสมควร แต่ก็ต้องเหนื่อยพอสมควรเช่นกัน

หลังจากที่ลุงประกาศสั่งปิดผับทั่วประเทศ เราก็ใจไม่ดีแล้วว่าเงินที่มีมันจะพอกับเราไหม เงินก็ต้องให้ทางบ้านค่าใช้จ่ายของตัวเองหนี้สินต่างๆ ลุงสั่งปิดเป็นเวลา 2 อาทิตย์ในช่วงแรก เราก็พอมีเงินบ้าง ยังอยู่ได้พอผ่านมาก็มีประกาศปิดแบบไม่มีกำหนด เราก็เครียดมากเลย เพราะไม่มีเงินไม่มีงาน ไม่มีเงินเราก็ไม่สามารถมีปัจจัย4 ได้เลย เด็กในร้านต่างพากันท้อ เพราะเด็กส่วนใหญ่หาเลี้ยงตัวเองครอบครัวไม่ได้มีเงินมากมาย เราก็พากันเครียด จนมีพี่ในร้านเขาส่ง ข้อความมา เรื่องเว็บเราไม่ทิ้งกัน เราก็เริ่มมีกำลังใจแล้วว่าอย่างน้อยรัฐยังเยี่ยวยาคนที่มีผลกระทบ จนผ่านมาอีกวันเขาส่งมาให้ดูว่านักศึกษา เกษตรกร บุคคลที่มีประกันสังคมไม่ได้ เราก็ใจเสียเลยว่าจะได้ไหมเด็กในร้านถึงกับร้องไห้ว่าเราจะทำยังไงดี เราก็ตอนนี้ลาออกจากมหาลัยเรียบร้อยแล้ว เพราะว่าไม่มีเงินจ่ายค่าเทอม ถามว่าทำไมไม่ดรอป ดรอปก็ต้องเสียค่าใช้จ่ายเหมือนกัน เราพยายามหาเงิน หางานทำ แต่ก็ยังว่าสถานการณ์แบบนี้เราก็ต้องเข้าใจด้วยว่าเขาไม่ค่อยรับเข้าทำงาน ตอนนี้ก็ขายทุกอย่างที่ขายได้ เอาโน๊ตบุ๊คไปจำนำ นาฬิกา ของมีค่าที่แลกแล้วได้เงินเราทำหมด คือเวลานี้พร้อมผูกคอตายมากเพราะไม่มีใช้หนี้ แต่ก็มาคิดๆดู พ่อแม่น้องจะอยู่กันยังไง

#เปิดไปดูสถานะตัวเองทีไรก็ไม่หวังเลย

#เป็นแบบนี้อีกนานไหม

#พวกเราจะอดตายกันไหม 

#ลุงสส.สว.ต่างๆรัฐบาล สภา หน่วยงานไหนจะช่วยพวกเราได้ไหม 

#เราจะผ่านวิกฤตนี้กันได้ไหม 

#พ่อแม่พี่น้องของพวกเรา

#หนี้สินของพวกเราที่ไม่ได้มีวันหยุดด้วย

#หางานที่ไหนได้บ้าง