เวลามีปัญหาหันหน้าปรึกษาใครไม่ได้เลย เป็นมาห้าหกปีแล้วนอนไม่ค่อยหลับ ถึงหลับก็หลับไม่ค่อยสนิท บ่อยครั้งเดินหาซื้อยานอนหลับตามร้านขายยา แต่ก็ไม่มีร้านไหนเขาขายให้ซักร้าน มีแต่แนะนำยาตัวอื่นให้บอกว่ายานี่ก็ช่วยให้หลับง่ายหลับนาน พอซื้อมากินก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมเครียดจนหลงๆลืมไม่รู้เป็นโรคประสาทด้วยหรือปล่าว ตอนนี้ผมอายุสามสิบไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ไม่เที่ยวตามสถานบันเทิงไดๆเลย โหยหาแต่อดีตช่วงที่เป็นวัยรุ่นตอนอายุสิบหกสิบเจ็ดคิดไล่มาเรื่อยๆจนอายุยี่สิบสี่ยี่สิบห้า เริ่มมีเมียตอนอายุยี่สิบย่างยี่สิบเอ็ด ปัญหาเริ่มมีเข้ามาบ้างเล็กๆน้อยๆตามปกติของชีวิตคู่ พออายุยี่สิบสี่ยี่สิบห้ามีปัญหานู่นนี่นั่นสาระพัดเข้ามาแก้อันนี้ได้เหลืออันนั้น อันนู้นยังหาทางออกไม่ได้เลยอันใหม่เข้ามาซะแล้ว หันหน้าปรึกษาคู่ชีวิตบ่อยครั้งจบลงด้วยการทะเลาะกันปัญหาก็แก้ไม่ได้ซ้ำยังทะเลาะกัน กลายเป็นการหมักโหมปัญหาเอาไว้เรื่อยๆ หนักเข้าบ่อยเข้าเกิดการตบตีกันหลายต่อหลายครั้ง ทุกวันนี้อยู่ด้วยกันหลายครั้งต่างคนก็ต่างเฉยเพื่อหลีกเลี่ยงการทะเลาะกัน ที่ผมตั้งกระทู้เพื่ออยากระบายให้มันผ่อนคลายเท่านั้น ผมไม่มีใครให้ปรับทุกข์