เมื่อระบบแนะนำก็คลิ๊กดูตอนแรกปรากฏว่า สนุกมากครับ สนุกจริงๆ ชิงไหวชิงพริบกันตลอดทั้งเรื่อง ไม่มีมิตรแท้และศัตรูถาวร เป้าหมายเดียวกันแต่วิธีไปสู่เป้าหมายต่างกันก็แตกคอกันได้  เจอกระทู้เรื่องนี้ที่โพสใน Pantip เมื่อ 2-3 ปีก่อน ตอนที่ช่อง 3SD เอามาฉาย แต่ตอนนั้นไม่ได้ดู เพราะ ทำงานเป็นกะ  ขอตั้งกระทู้นี้ขุดมาเล่ากันอีกครั้งนะครับ 

            เนื้อเรื่องหลักก็คือ การก่อตั้งราชวงศ์โซซอนซึ่งเป็นราชวงศ์สุดท้ายที่ปกครองประเทศเกาหลี เหตุการณ์เกิดขึ้น ช่วงปลายราชวงศ์โกคูรยอ ประชาชนถูกขุนนางกดขี่ข่มเหงที่นาทำมาหากินถูกยึด พระราชาไม่มีอำนาจอย่างแท้จริง อำนาจบริหารบ้านเมืองอยู่ในมือขุนนางผู้ใหญ่ไม่กี่คน เสวยสุขอยู่คนความทุกข์ยากของราษฎร  อดีตบัณฑิตหลวงนามซัมบง จึงคิดระบอบการปกครองขึ้นมาใหม่โดยมีระบบถ่วงดุลอำนาจ ไม่ให้อำนาจอยู่ที่พระราชาหรือกลุ่มบุคคลใดบุคคลหนึ่ง และจัดสรรพื้นที่ทำกินให้ประชาชนอย่างเป็นธรรม ซัมบงได้หมายตาไปที่นายพลอีซองกเย ผู้มีคุณสมบัติจะเป็นพระราชาในระบอบการปกครองใหม่ อีกผู้หนึ่งที่มีบทบาทสำคัญ คือ ลูกชายคนที่ห้าของนายพลอีซองกเย นามว่า อีบังวอน ผู้ซึ่งศรัทธาในความกล้าหาญที่จะเปลี่ยนแปลงประเทศของซัมบง และมีส่วนช่วยผลักดันให้ผู้เป็นพ่อยอมเข้าร่วมแผนการปฏิวัติของซัมบง  จนในที่สุด ซัมบงและทีมงานสามารถกุมอำนาจและสถาปนาราชวงศ์โซซอนขึ้นมาได้ โดยมีนายพลอีซองกเย ปราบดาภิเษกขึ้นเป็นปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์โซซอน พระนามว่าพระเจ้าแทโจ 
          
           ความสนุก คือ การได้ลุ้นถึงการชิงไหวชิงพริบของแต่ละกลุ่มที่พยายามจะรักษาอำนาจของตนเอง ไม่ยอมรับการเปลี่ยนแปลงโดยมีองค์กรลับชื่อมูม   ยองชักใยอยู่เบื้องหลังเพื่อไม่ให้โกคูรยอเสียสมดุล กับกลุ่มที่ต้องการปฏิวัติของซัมบง  อีกทั้งยังค่อยๆ สร้างปมความขัดแย้งภายในทีมของกลุ่มปฏิวัติ
 ระหว่าง อีบังวอน กับ ซัมบง สุดท้ายแล้วอีบังวอนต้องสังหารซัมบง ฉากนี้โครตพีคในความรู้สึกมากๆ ซัมบงมองอีบังวอนเป็นคนที่มีความสามารถ แต่ยังไม่ถึงเวลาที่จะให้ดำรงตำแหน่งสำคัญๆ  อีบังวอนก็พยายามพิสูจน์ตัวเองจนจิตใจเข้าสู่ด้านมืด มองว่าซัมบงพยายามไม่ให้ตัวเองมีอำนาจ อีกทั้ง ระบอบการปกครองใหม่พระราชาและพระราชวงศ์จะไม่มีอำนาจอะไรเลย เป็นเพียงสัญลักษณ์ของประเทศ อำนาจจะอยู่ที่เหล่าขุนนาง ซึ่งซัมบงทำโครงสร้างให้ขุนนางถ่วงดุลอำนาจกันเองด้วย วางรากฐานของประเทศให้ขับเคลื่อนโดยระบบไม่ใช่ตัวบุคคล (วิสัยทัศน์ดีมาก) 

        ดูตอนจบแล้วรู้สึก เหงาๆเศร้าๆ สุดท้ายเมื่ออีบังวอนขึ้นมาเป็นพระราชาก็ไม่มีใครแล้ว องครักษ์ใกล้ชิดก็กลับไปอยู่บ้านนอก คนรักอย่างบุนอีที่เจอกันตั้งแต่เด็กก็ไปอยู่กับชาวบ้านของตัวเอง แม้ความฝันสร้างระบอบใหม่ของซัมบงก็ถูกสานต่อโดยอีบังวอน ซึ่งก็ได้ขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าแทจงต่อจากพี่ชายที่สละราชสมบัติให้  ถัดจากพระเจ้าแทจงก็เป็นสมัยของพระเจ้าเซจง มหาราช สืบสานงานต่อจากเสด็จพ่อและเป็นผู้คิดค้นอักษรเกาหลีที่ใช้กันจนถึงทุกวันนี้

          คิดถึงตัวร้ายที่เสียน้ำตาให้เมื่อจากไป -  กิลแทมี
          คิดถึงแววตาที่มุ่งมั่นและปณิธาณอันแรงกล้า  - ซัมบง จองโดจอน
          คิดถึงรอยยิ้มที่น่ารักของ - ยอนฮี
          คิดถึงเพลงดาบและแววตาที่เศร้าสร้อยของ - อีบังจี
          คิดถึงเพลงดาบที่ดุดันดวงตาที่มาดมั่นของ - มุฮยอล
          คิดถึงความรู้สึกบีบคั้นที่มาจากภายใน มีเพลงดาบเป็นเลิศแต่ไม่อาจปกป้องใครได้ -  ซอกกากวัง 
          คิดถึงความสุขของประชาชนก่อนความสุขของตนเองก่อนเสมอ -บุนอี
         อยากรู้ว่าถ้าท่านไม่เข้าด้านมืดเสียก่อนท่านจะเป็นพระราชาแบบไหนนะ - อีบังวอน