หลังจากกระทู้ที่แล้ว เราตัดสินใจคบกับแฟนเราต่อ ตอนนี้ผ่านมาประมาณ 1 เดือนกว่า เราจะมาเล่าความรู้สึกของเราหลังจากนั้นให้ฟัง ... ก่อนอื่นที่เราตัดสินใจไปต่อ เพราะเราคิดว่า 1. เราเสียดายวันเวลาที่คบกันมา 2. เขาก็มีสิ่งที่ดีเพราะทุกคนต่างมีข้อบกพร่องทั้งนั้น 3. ครอบครัวเขาดีกับเรามากรักเหมือนลูกคนนึง 4. เราไม่อยากหาคนคบใหม่ และข้อ 5 สำคัญมาก เรายังอยากให้ทุกอย่างดีขึ้นกว่าเดิม เราอยากให้โอากาสทั้งเขาและตัวเอง แต่หลังจากนั้นแรกๆก็เริ่มดีขึ้นเขายอมรับฟังเรา ช่วงหลังๆมาก็เหมือนเดิม เฉยชา เลิกงานกลับห้องมา อยู่กันคนละมุม คุยกันไม่กี่ประโยค นอนห่างกันครึ่งเมตร เราจะนอนก่อนเสมอ ตื่นไปทำงานก่อน เป็นอย่างนี้เรื่อยๆ ไม่ต่างจากอยู่ห้องคนเดียว ไปไหนทำอะไรคนเดียว จนวันนี้ เรามานั่งคิดถึงจุดจบเดิมๆ ในเรื่องความรักของเรา วนลูปเป็นวัฏจักร เกิดปัญหา>>เคลียร์กัน>>แรกๆดี>>ปัญหาเดิมๆ ช่วยบอกเราที ว่า สิ่งที่มันเกิดขึ้นทั้งหมดมันเป็นปัญหาธรรมดาๆ ของทุกคู่ ที่มันเกิดเป็นเรื่องปกติ สิ่งที่ทำให้เรามานั่งคิดทบทวนอีกทีก็คือ เราคิดว่าเราไม่สามารถไปกับเขาได้ เพราะเรามีความต้องการที่จะให้เขาเป็นไปตามที่เราอยากให้เป็น มีความใส่ใจ ไม่หงุดหงิดใส่เราเวลาเข้าไปคุยด้วย รับฟังปัญหาของเราไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน หรือเรื่องครอบครัว เป็นที่ปรึกษาที่ดี เป็นที่พึ่งเวลาเราต้องการความช่วยเหลือ ดูแลเราให้เหมือนกับทุกคนที่เป็นแฟนแบบผู้ชายเขาทำ ทุกๆอย่างที่เราพูดมาแทบจะไม่มีเลย ไม่มีเลย .............. "มันถึงเวลาที่เราควรจะหยุดแล้วหรือยัง?"