ชวนสนทนาครับ      

ผมคนหนึ่งที่ไม่ได้เก่งอะไรมากมายกับการปล่อยวางสิ่งๆต่างที่เข้ามาในชีวิตที่ทำให้ใจเราเป็นทุกข์  

การปล่อยวางเรื่องราวที่ทำให้ทุกข์ ทำให้เจ็บปวดแน่นอนว่ามัน อาจจะยากสำหรับคุณ ผมก็เช่นกัน มันอาจจะเป็นความสุขของคนเราเล็กๆ เหมือนกันคนเราชอบเสพติดความทุกข์ ความเจ็บปวด เหมือนกันกับที่เราชอบเสพติดความสุข

สำหรับผมเพิ่งเล่น Pantip ได้ไม่นาน เริ่มจากการตั้งกระทู้ โพสต์ปัญหาของตัวเอง เพื่อเยียวยาใจตัวเอง
รับฟังคำแนะนำจากคนอื่นๆ นั่งอ่านเรื่องของคนอื่นในพันทิปและให้คำแนะนำ มันมีจุดที่เหมือนกันคือ เราทุกคนล้วนโตมา ไม่เหมือนกัน ความคิด ความรู้สึกที่เรามีต่อเจอปัญหาต่างๆนานา ไม่เหมือนกัน ปัญหาผมสรุปไว้ว่ามี 2 แบบ
แบบ 1. ปัญหาที่ยังแก้ไขได้
และแบบ 2.  ปัญหาที่แก้ไขไม่ได้ ทำได้เพียงเยียวยาใจตัวเอง ให้อภัยตัวเอง ซึ่งในกรณีของผม คือ ในแบบ 2.

ซึ่งถ้าให้ผมอธิบายว่า ทำไมถึงยังให้อภัยตัวเองไม่ได้ มูฟออนยังไม่ได้ ? 
เพราะ ในด้านของความรู้สึก ความที่เราเคยคาดหวังว่าจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ของเรา การเผลอตัวเองทำในสิ่งที่คิดที่มันไม่ดี ทำให้ในด้านความคาดหวังของตัวเองทำร้าย และ ในด้านของครอบครัว ครอบครัวให้อภัยผมครับ (ผมขอโทษบ่อยจริงๆ)
ในด้านของอนาคตแฟน? คงไม่ได้คาดหวังมีเป็นตัวเป็นตน แต่ใจยังโหยหา 555+ ผมหวังว่าเธอจะยอมรับอดีตของผมได้ แต่ถ้าไม่ได้ผมก็เตรียมใจไว้แล้วเหมือนกันว่า มันก็คือความผิดพลาดของเรา และอะไรที่ไม่แน่นอนที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต

ทางออกเดียวที่คิดได้ 
ผมคิดว่า ตราบใดที่ผมเอง ยังเพ่งโทษตัวเอง อยู่เรื่อยๆ ผมก็ไม่สามารถผ่านเรื่องนี้ไปได้หรอก หาอะไรทำให้ตัวเองรู้สึกดี ดีกว่า 

เป็นกำลังใจให้ทุกๆคนครับ ที่ยังมีเรื่องทุกข์ใจอยู่  

ขอบคุณที่อ่านถึงบรรทัดนี้ครับ

ปล.
ผมยังไม่ใช่คนเก่ง หรือมูฟออนอะไรได้แล้วอะไรหรอก
ผมเพียงเล่าประสบการณ์ของตัวเอง จุดประสงค์ก็คือ ทำความเข้าใจตัวเอง เยียวยาตัวเอง 

ขอบคุณที่อ่านมาจนถึง ..  นี้     ขอบคุณครับ