สวัสดีครับ ผมคือเจ้าของเรื่องนี้ ขอให้คุณเรียกผมว่า "เอ็ม" ละกันครับ
ชีวิตผมนั้นก็ไม่ได้ดีเด่อะไรพอจะอวดใครได้หรอกครับ เช่น ตอนเด็กนั้นผมเติบโตจากสลัม ที่เต็มไปด้วยน้ำคลองเน่าเหม็น
แน่นอนว่าชีวิตในนั้นก็ลุ่มๆ ดอนๆ ต้องคอยเอาตัวรอดตลอดเวลา ยังดีซักหน่อยที่พอโตขึ้นมาผมก็ได้ทำงานส่งของ แลกกับค่าตอบแทนเล็กน้อย ที่พอจะเอาชีวิตรอดได้ง่ายขึ้น
และเมื่อผมมีประสบการณ์มากขึ้น ผมมก็ย้ายเข้าาไปในเมือง และที่นั่นเองผมได้เจอกับ "เธอ" เธอเป็นรักแรกพบของผมตั้งแต่แรกเห็นเลยทีเดียว
ผมก็พยายามตามจีบเธออย่างนัก จนในที่สุด เธอก็ตกลงปลงใจกับผมแล้วเราก็ย้ายไปอยู่ด้วยกัน พวกเราอยู่กันอย่าง่มีความสุข จนในที่สุดเธอก็ตั้งท้อง...
ซึ่งนั่นก็เป็นต้นเหตุของเรื่องสยองของผมนี้ ....
วันนั้นผมกลับบ้านเร็วกว่าปรกติไปยังที่พักที่เป็นรังรักอันแสนสุขของเราสองคน แต่เมื่อผมผ่านประตูเข้าไปนั้น ... พระเจ้าช่วย ... ภาพนั้นเป็นสิ่งที่ผมไม่มีวันลืมได้เลย .... ปากของเธอนั้นเต็มไปด้วยเลือด เลือดสดๆ
ผมตกใจกับสิ่งที่ผมเห็นมา พยายามสอบถามเธอกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เธอกลับบอกว่าเป็นสิ่งจำเป็นกับลูกในท้อง ... และคำตอบนั้นทำให้ผมต้องจมอยู่กับความคิด แต่ในที่สุดผมก็ต้องปล่อยให้มันเป็นไป เพราะความรักที่มีต่อเธอและลูกของเราที่กำลังจะเกิดขึ้นมา
วันเวลาที่ผ่านไป ท้องเธอก็เริ่มขยายขึ้นตามสิ่งที่ควรเป็นของการตั้งครรถ์ แต่สิ่งที่ผิดแปลกไปคือท้องเธอมีสีราวกับเลือดที่เธอได้กินเข้าไป ทำให้ผมเป็นกังวลกับสิ่งที่ผมเห็นนั้นไม่น้อย แล้วในที่สุด ความกังวลของผมก็กลายเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา ....
ผมกลับมามาตามปรกติ แต่ ที่บ้านที่ผมอาศัยอยู่นั้นกลับเกิดสิ่งผิดปรกติขึ้น .... ผมพบร่างของภรรยาของผมแหลกเหลวอยู่ภายในบ้าน เลือดกระจายเต็มไปทั่วบริเวณ สภาพร่างอันไรชีวิตของเธอนั้นน่าอนาถจนไม่สามารถบรรยายออกมาถึงสภาพที่เธอเป็นอยู่ได้เลย
ด้วยความตกใจทำให้ผมอยากหนีไปจากตรงนั้น ในหัวผมมีแต่เพียงคิดว่าต้องรีบไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด ผมตกใจและลนลานหนีไปจากตรงนั้นด้วยความเร็วที่ตัวผมไม่น่าจะทำได้ในชีวิต ...
แต่สุดท้ายแรงผมก็หมดลงและผมหยุดพักหอบหายใจ ... และในขณะนั้นเองก็ได้มีมืออันใหญ่โตมือหนึ่งวางทาบลงมาบนร่างของผมและมีเสียงดังขึ้น !!!
"นี่แหนะ ... ไอ้ยุงบ้า กัดอยู่ได้น่ารำคาญจริงๆ " .....
จากนั้นสติและวิญญานของผมก็ได้หลุดออกไปจากร่างไร้วิญญานอันบี้แบนอยู่ภายใต้ฝ่ามือของมนุษย์คนนั้น ...
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ... หากคุณไม่อยากตายอย่างเปล่าประโยชน์อย่าเกิดเป็นยุงตัวผู้ที่ไม่ได้กินเลือดคน
จาก นาย มิสเตอร์ M.osquito ผู้อาภัพ
เรื่องสยองของ มิสเตอร์ เอ็ม ....
ชีวิตผมนั้นก็ไม่ได้ดีเด่อะไรพอจะอวดใครได้หรอกครับ เช่น ตอนเด็กนั้นผมเติบโตจากสลัม ที่เต็มไปด้วยน้ำคลองเน่าเหม็น
แน่นอนว่าชีวิตในนั้นก็ลุ่มๆ ดอนๆ ต้องคอยเอาตัวรอดตลอดเวลา ยังดีซักหน่อยที่พอโตขึ้นมาผมก็ได้ทำงานส่งของ แลกกับค่าตอบแทนเล็กน้อย ที่พอจะเอาชีวิตรอดได้ง่ายขึ้น
และเมื่อผมมีประสบการณ์มากขึ้น ผมมก็ย้ายเข้าาไปในเมือง และที่นั่นเองผมได้เจอกับ "เธอ" เธอเป็นรักแรกพบของผมตั้งแต่แรกเห็นเลยทีเดียว
ผมก็พยายามตามจีบเธออย่างนัก จนในที่สุด เธอก็ตกลงปลงใจกับผมแล้วเราก็ย้ายไปอยู่ด้วยกัน พวกเราอยู่กันอย่าง่มีความสุข จนในที่สุดเธอก็ตั้งท้อง...
ซึ่งนั่นก็เป็นต้นเหตุของเรื่องสยองของผมนี้ ....
วันนั้นผมกลับบ้านเร็วกว่าปรกติไปยังที่พักที่เป็นรังรักอันแสนสุขของเราสองคน แต่เมื่อผมผ่านประตูเข้าไปนั้น ... พระเจ้าช่วย ... ภาพนั้นเป็นสิ่งที่ผมไม่มีวันลืมได้เลย .... ปากของเธอนั้นเต็มไปด้วยเลือด เลือดสดๆ
ผมตกใจกับสิ่งที่ผมเห็นมา พยายามสอบถามเธอกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เธอกลับบอกว่าเป็นสิ่งจำเป็นกับลูกในท้อง ... และคำตอบนั้นทำให้ผมต้องจมอยู่กับความคิด แต่ในที่สุดผมก็ต้องปล่อยให้มันเป็นไป เพราะความรักที่มีต่อเธอและลูกของเราที่กำลังจะเกิดขึ้นมา
วันเวลาที่ผ่านไป ท้องเธอก็เริ่มขยายขึ้นตามสิ่งที่ควรเป็นของการตั้งครรถ์ แต่สิ่งที่ผิดแปลกไปคือท้องเธอมีสีราวกับเลือดที่เธอได้กินเข้าไป ทำให้ผมเป็นกังวลกับสิ่งที่ผมเห็นนั้นไม่น้อย แล้วในที่สุด ความกังวลของผมก็กลายเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา ....
ผมกลับมามาตามปรกติ แต่ ที่บ้านที่ผมอาศัยอยู่นั้นกลับเกิดสิ่งผิดปรกติขึ้น .... ผมพบร่างของภรรยาของผมแหลกเหลวอยู่ภายในบ้าน เลือดกระจายเต็มไปทั่วบริเวณ สภาพร่างอันไรชีวิตของเธอนั้นน่าอนาถจนไม่สามารถบรรยายออกมาถึงสภาพที่เธอเป็นอยู่ได้เลย
ด้วยความตกใจทำให้ผมอยากหนีไปจากตรงนั้น ในหัวผมมีแต่เพียงคิดว่าต้องรีบไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด ผมตกใจและลนลานหนีไปจากตรงนั้นด้วยความเร็วที่ตัวผมไม่น่าจะทำได้ในชีวิต ...
แต่สุดท้ายแรงผมก็หมดลงและผมหยุดพักหอบหายใจ ... และในขณะนั้นเองก็ได้มีมืออันใหญ่โตมือหนึ่งวางทาบลงมาบนร่างของผมและมีเสียงดังขึ้น !!!
"นี่แหนะ ... ไอ้ยุงบ้า กัดอยู่ได้น่ารำคาญจริงๆ " .....
จากนั้นสติและวิญญานของผมก็ได้หลุดออกไปจากร่างไร้วิญญานอันบี้แบนอยู่ภายใต้ฝ่ามือของมนุษย์คนนั้น ...
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ... หากคุณไม่อยากตายอย่างเปล่าประโยชน์อย่าเกิดเป็นยุงตัวผู้ที่ไม่ได้กินเลือดคน
จาก นาย มิสเตอร์ M.osquito ผู้อาภัพ