เราตั้งความหวังกับตัวเองมากเกินไป. เรียกได้ว่าเป็นperfectionist ทุกอย่างต้องสมบูรณ์แบบ
แต่ความจริงชีวิตมันไม่ได้เพอร์เฟคแบบในนิยาย

เมื่อก่อนพอผิดหวังครั้งแรก ก็บอกตัวเองว่าจะไม่ผิดซ้ำอีก แต่ก็อีก..ชีวิตจริงมันไม่ได้มีสเต็ปที่ง่ายขนาดนั้น
คนที่บอกว่าผิดแล้ว เอาเป็นบทเรียน อย่าผิดซ้ำอีก แสดงว่าไม่เคยผ่านเรื่องหนักๆมาจริงๆ

คนเรามีเงื่อนไขในชีวิตเยอะกว่านั้น และเงื่อนไข ต้นทุน ในชีวิตคนเราไม่เท่ากัน..

มันจะผิดซ้ำ ผิดซากอย่างนี้แหละ
มันจะล้มแล้วล้มอีก ล้มทับที่แผลเดิมนี่แหละ

เราไม่เจ็บเหมือนครั้งแรกหรอก เราไม่กลัวว่าเราจะเจ็บอีกแล้ว
เราพร้อมเผชิญกับความเจ็บนะ แต่เรารับไม่ได้ ถ้าจะล้มเหลว
ล้มเหลวในเป้าหมายของเรา

แต่ความซึมเศร้ามันดึงเราไว้ตลอด เราสู้กับตัวเองมาทั้งชีวิต
พลังกายเรามี แต่พลังใจมันร่อยหรอมาก เราอยากจะเข้มแข็งนะ แต่ทำไมมันทำได้ยากจัง

#ห้องสี่เหลี่ยมของคนซึมเศร้า