ตามกระทู้เลยค่ะ เพื่อนๆเราเป็นประเภทเเปลกๆพวกนางจะพูดเเรงว่าเเรงเเม้เเต่เพื่อนกันเองด่ากันยังมีนํ้าตาคลอ คือพูดไม่รักษานํ้าใจคน เเต่รักกันมากๆค่ะตัวเราก็คนกลาง เราไม่กล้าพูดอะไรมาก ได้เเต่ปลอบเพื่อนที่เสียใจกับคำพูด เเล้วอยู่ดีๆก็โดนหาว่าเหลี่ยมบ้างล่ะ อะไรต่างๆนาๆเราก็มีโกรธบ้างเก็บมาคิดจนไม่กล้าออกความคิดอะไรเลยมันดูอึดอัดมาก เเต่ก็อยู่เเบบนี้มาเป็นปีๆ เราเหมือนต้องยอมเขาตลอด อย่างเช่น เพื่อนคบต่อคนที่เคยคุยกับเพื่อนของเพื่อนเอง เเล้วก็เเขวะกันด่ากันมันรุนเเรงมากเพราะอาจจะเป็นคำพูดกับความรู้สึกโกรธกันด่ากันได้ไม่นานก็กลับมาดีกัน เรื่องเเบบนี้เกิดขึ้นบ่อยค่ะ จนเรางงว่าพวกนางยังสติดีกันรึป่าวพูดให้อีกฝ่ายชํ้าใจ เเต่พอนานๆไปทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คนที่ถูกกระทำก็จะไม่เอาประเด็นนั้นขึ้นมาพูดในวงเล่าอีกเลย เราอยากรู้ว่าเเบบนี้มันคือเพื่อนเเท้ใช่มั้ยคะ เพราะไปไหนไปกันตลอด มีฉันมีเธอ เเต่ก็เเขวะกันเเบบรุนเเรง-/-มากงงค่ะ เราเองก็อยากหาวิธีเเก้ปัญหาเเต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง บ้างครั้งเราก็คิดว่า เราอาจจะโลกสวยไป มันดูงงๆใช่ค่ะเราเองก็งง เเค่อยากหาวิธีไม่อยากให้เพื่อนที่ถูกกระโดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียวน่ะค่ะ