ผมควรไปต่อหรือพอแค่นี้ดีครับ

เริ่มเลยละกันนะครับ
ผมแอบชอบผญ.อยู่คนหนึ่งครับ อายุแก่กว่าผม 1 ปี เธอเป็นผญ.ค่อนข้างจริงจังกับงานและการใช้ชีวิตครับ แต่เรื่องของนิสัยส่วนตัวก็เป็นผู้หญิงน่ารัก อัธยาศัยดี คุยสนุก ก็นั่นแหละครับ เข้าสเปคผมเลย ก็เลยเข้าไปตอบสตอรี่ของนางในไอจี ก็ได้คุยกัน แรกๆที่คุยกัน นิสัยใจคออะไรก็ค่อนข้างไปกันได้เลยครับ ศีลเสมอกันดี แต่ติดที่นางเป็นคนที่งานยุ่งมากๆ จนไม่ค่อยมีเวลาที่จะคุยกับผม ผมเองก็ยอมรับและเข้าใจ เพราะทุกคนมีหน้าที่ มีสิ่งที่ต้องทำ ว่างเมื่อไหร่ก็ตอบ แต่นางมีอะไรก็ส่งรูปมาให้ผมดูตลอดๆเลยนะครับ ชอบถ่ายนั่นถ่ายนี่มาให้ผมดูตลอด ก็อยู่แบบนี้ไปทุกวันครับ เราก็เลยคุยกันว่าเมื่อไหร่ที่เราทั้งสองคนว่างหรือหยุดงานเรามารู้จักกันให้ดีกว่านี้ไหม ตอนนี้เราก็อยู่แบบนี้ไปก่อน นางก็บอกโอเคครับ จนวันที่ต่างฝ่ายต่างว่าง กลับมาใช้ชีวิตอยู่ที่บ้าน ก็ทำให้เราสองคนเริ่มมีเวลาคุยกันมากขึ้นครับ จากแชทที่ต้องรอการตอบกลับ ก็ไม่จำเป็นต้องรอนานๆเหมือนเมื่อก่อน คุยกันถี่ขึ้น รู้จักกันดีขึ้น ทุกอย่างก็กำลังดูดีใช่ไหมครับ....แต่....ผมกลับรู้สึกอยากเลิกคุยกับเธอครับ เหตุผลก็คือ "บทสนทนาครับ"
บทสนทนาที่เราคุยกัน เป็นบทสนทนาที่เหมือนจะดี แต่สุดท้ายก็เป็นได้แค่เหมือน
การพูดคุย เป็นแค่ตัวผมเองที่ดูเป็นห่วงเค้า....เป็นผมเองที่ดูพยายามมากกว่า....เป็นผมเองที่ดูชัดเจนกับเขา แต่ของเขา เป็นได้แค่เหมือน
ยกตัวอย่างของเธอ บางครั้งชอบอ่านไม่ตอบเป็นชั่วโมง ผมถึงกับต้องทักไปว่าเธอเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมอ่านไม่ตอบเลย 
ทำไมผมต้องลั่นประโยคนี้ออกไป ทำไมเขาถึงไม่รู้ตัวเองว่าถ้าจะอ่านไม่ตอบก็บอกหน่อยก็ได้ว่า ทำอย่างนั้นอย่างนี้อยู่นะ
เป็นสิ่งที่ผมไม่โอเคกับรูปแบบของบทสนทนาที่ไม่มีการเทคแคร์ความรู้สึกอีกฝ่ายเลย ผมอยู่กับรูปประโยคประเภทนี้ตั้งแต่แรกที่คุยกันจนชินและชา จนผมไม่รู้สึกอะไรแล้ว มันพึ่งมาเริ่มดีตอนที่เราคุยกันในตอนนี้ ซึ่งแน่นอน จากที่เคยอินกับมันมากๆ อยู่ๆผมก็ไม่อินกับมันแล้ว
จนมาถึงวันนี้ผมรู้สึกว่าผมอยากพอ แต่ต่างกับเธอที่เธอกำลังจะมารู้สึก

ตอนนี้ผมอยากหายไปเงียบๆครับ ถ้าวันไหนที่เธอทักมาถามเหตุผล ผมคงได้แต่อ่านแต่ไม่ตอบ

ผมทำอะไรไว้ให้เธอเยอะครับ ความหวังดี ความรู้สึกดีๆ ความชัดเจน แต่เธอกลับไม่ทำให้ผมรู้สึกว่าเธอรับมันไปแล้วบ้างเลย

สรุปส่วนตัวของผมนะครับ
ผมมองว่ามันเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจน 

ปล.ผมคุยกับเธอได้ 3 เดือนนะครับ (การคุยนานไม่ได้เป็นตัวบ่งบอกว่าเราจะคบกันได้นาน คุย 1 วันอาจจะคบกันได้ถึง 10 ปี คุย 10 ปี อาจจะคบกันได้แค่เดือนเดียว คนชอบกันรักกันถ้ามันจะสปาร์คก็สปาร์คไปตั้งนานแล้วครับ)
ปล.2 ผมเคยคุยกับเธอ เราเคยคุยเรื่องความสัมพันธ์นะครับ ว่าที่คุยกัน รู้สึกอะไรบ้างหรือเปล่า สิ่งที่เธอตอบกลับมา คือการบอกว่า เราคุยกันยังไม่ได้นานเลยเราบอกไม่ได้หรอก

""ตอนนี้ผมคงได้คำตอบจากสิ่งที่ผมระบายมาทั้งหมดแล้วแหละครับ ว่า.................. ""ผมควรหายไปอย่างเงียบ ๆ ดีกว่า""................
.......[จะว่าผมคิดไปเองก็ได้นะครับ แต่ผมรู้สึกแบบนี้จริง ๆ]

*****************************************************************************************************************************************************

**ขอบคุณพื้นที่สำหรับการได้ระบายความในใจนะครับ**
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่