เข้าใจว่าตอนนี้ทีมคุณหมอและอีกหลายๆทีม  ออกมารณรงค์ขอความร่วมมือในการอยู่บ้าน-หยุดเชื้อ-ช่วยชาติ , ขอความร่วมมือให้เว้นระยะห่างทางสังคม (social distancing) 

เรื่องของเรื่องคือว่า เพื่อนของ จขกท.
- บางคนยังไปวิ่งออกกำลังกายทุกเย็น 
- บางคนยังจับกลุ่มสังสรรค์ นัดทานข้าว นัดดื่มที่บ้านเพื่อน เหมือนปกติ

ด้วยความห่วง กังวลใจ จขกท.พยายามบอกและเตือนเพื่อน 
แต่บางคนก็ไม่นำพา ไม่สนใจ ใช้ชีวิตปกติ คิดว่าแค่นี้เอง ไม่เป็นไรหรอกน่า ไม่เป็นไรมั้ง 

จขกท.ห่วงเพื่อนก็ห่วง ทั้งบอก เตือนสลับบ่น จนบางทีหงุดหงิดตัวเองว่าเรากังวลมากไป เครียดไป เยอะไปรึป่าว

คอยเตือนเพื่อนจนไม่รู้จะเตือนยังไง และไม่รู้จะจัดการกับอารมณ์ตัวเองยังไง 😭

ตอนนี้ทำใจให้ปล่อยๆ ปลงๆ เราก็อยู่บ้านเก็บตัวไป พยายามให้ความร่วมมือ ทำเพื่อสัวคม เริ่มต้นที่ตัวเองก่อนดีกว่า 

...อยากถามว่า
1) ในที่นี้ แต่ละคนเข้าใจว่าตัวเองควรทำตัวอย่างไร ใช้ชีวิตอย่างไรบ้างคะ?

2) แล้วถ้าคุณเป็นจขกท. จะบอกกล่าวหรือเตือนเพื่อนยังไงดีคะ? หรือจะทำใจปล่อยวางดีกว่าคะ