...เพราะมันนานบางช่วงอาจจะสับสน...ขออภัยไว้ก่อนนะคะ
กระทู้แรกในชีวิตของเรา ตัดสินใจอยู่นานเลยกว่าจะเขียน
มาเริ่มกันเลย...
ย้อนกลับไปสมัยเรียนมหาวิทยาลัย เป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 2 หลังจากเลิกเรียนคาบเช้า เราก็มีเวลาว่าง นั่งเล่นมือถือรอเพื่อนไปกินข้าว ก็ไปเห็นแอพพิเคชั่นชื่อ Beetalk เข้าไปดูรีวิว ข้อมูลแอพ ก็พบว่ามันมีการเขียนแชร์ประสบการณ์ต่างๆ สามารถแชทคุยกันได้ ก็คิดว่ามันน่าสนใจดี เลยลองโหลดมาใช้ดู ความตั้งใจแรกคือใช้อ่านเรื่องราวต่างๆ และประสบการณ์ต่างๆ ไม่ได้อยากคุยกับใคร พอใช้งานไปสักพักนึงก็มีผู้ชายคนนึงทักเข้ามา ในบทสนทนาก็มีเรื่องราวที่เราสนใจอยู่ ก็เลยลองคุยเพื่อแลกเปลี่ยนความรู้ที่เขามี เพราะเขาอายุเยอะกว่าเรา แนะนำเลยแล้วกันพี่เขาชื่อ พี่บอล เป็นคนน่ารัก มีความเป็นผู้นำ เป็นผู้ใหญ่ มีเหตุผล จากนั้นเราก็เริ่มพูดคุยผ่านห้องแชทมากขึ้น พี่เขาช่วยแนะนำเรื่องเรียน การใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัย และอื่นๆ เราคุยกับพี่เขามาได้สักพัก ก็เริ่มนัดเจอกัน นัดเจอกันครั้งแรกที่ร้านชาบูร้านนึง ได้เจอตัวจริงก็พบว่าพี่เขาไม่ต่างไปจากห้องแชทเลย พี่เขาใจดีมาก หลังตากได้เจอครั้งแรกก็ไม่ได้เจอกันอีกเพราะเราก็เริ่มเรียนหนักขึ้น พี่เขาก็ทำงานเยอะขึ้น และนานๆคุยกันที เวลาผ่านไปประมาณนึงเราก็นัดเจอกันอีกครั้งรอบนี้ไปกินข้าวดูหนัง ไปเที่ยว และเริ่มหาเวลามาเจอกันและคุยกันมากขึ้น ผ่านไปเกือบปี เราก็เริ่มถามถึงเรื่องสถานะ คำตอบที่เราได้คือ "พี่แคร์เธอนะ" แล้วก็ไม่มีประโยคใดๆอีก เราก็เงียบไป เพราะกำลังประมวลผลอยู่ พอตั้งสติได้เราก็พยายามหาคำตอบให้ตัวเองว่าพี่เขาอาจจะยังไม่พร้อมหรืออะไรแบบนั้น เราก็บอกตัวเองว่าไม่เป็นไร คุยกันไปก่อนก็ได้....
ถึงเวลา...move on
กระทู้แรกในชีวิตของเรา ตัดสินใจอยู่นานเลยกว่าจะเขียน
มาเริ่มกันเลย...
ย้อนกลับไปสมัยเรียนมหาวิทยาลัย เป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 2 หลังจากเลิกเรียนคาบเช้า เราก็มีเวลาว่าง นั่งเล่นมือถือรอเพื่อนไปกินข้าว ก็ไปเห็นแอพพิเคชั่นชื่อ Beetalk เข้าไปดูรีวิว ข้อมูลแอพ ก็พบว่ามันมีการเขียนแชร์ประสบการณ์ต่างๆ สามารถแชทคุยกันได้ ก็คิดว่ามันน่าสนใจดี เลยลองโหลดมาใช้ดู ความตั้งใจแรกคือใช้อ่านเรื่องราวต่างๆ และประสบการณ์ต่างๆ ไม่ได้อยากคุยกับใคร พอใช้งานไปสักพักนึงก็มีผู้ชายคนนึงทักเข้ามา ในบทสนทนาก็มีเรื่องราวที่เราสนใจอยู่ ก็เลยลองคุยเพื่อแลกเปลี่ยนความรู้ที่เขามี เพราะเขาอายุเยอะกว่าเรา แนะนำเลยแล้วกันพี่เขาชื่อ พี่บอล เป็นคนน่ารัก มีความเป็นผู้นำ เป็นผู้ใหญ่ มีเหตุผล จากนั้นเราก็เริ่มพูดคุยผ่านห้องแชทมากขึ้น พี่เขาช่วยแนะนำเรื่องเรียน การใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัย และอื่นๆ เราคุยกับพี่เขามาได้สักพัก ก็เริ่มนัดเจอกัน นัดเจอกันครั้งแรกที่ร้านชาบูร้านนึง ได้เจอตัวจริงก็พบว่าพี่เขาไม่ต่างไปจากห้องแชทเลย พี่เขาใจดีมาก หลังตากได้เจอครั้งแรกก็ไม่ได้เจอกันอีกเพราะเราก็เริ่มเรียนหนักขึ้น พี่เขาก็ทำงานเยอะขึ้น และนานๆคุยกันที เวลาผ่านไปประมาณนึงเราก็นัดเจอกันอีกครั้งรอบนี้ไปกินข้าวดูหนัง ไปเที่ยว และเริ่มหาเวลามาเจอกันและคุยกันมากขึ้น ผ่านไปเกือบปี เราก็เริ่มถามถึงเรื่องสถานะ คำตอบที่เราได้คือ "พี่แคร์เธอนะ" แล้วก็ไม่มีประโยคใดๆอีก เราก็เงียบไป เพราะกำลังประมวลผลอยู่ พอตั้งสติได้เราก็พยายามหาคำตอบให้ตัวเองว่าพี่เขาอาจจะยังไม่พร้อมหรืออะไรแบบนั้น เราก็บอกตัวเองว่าไม่เป็นไร คุยกันไปก่อนก็ได้....