แอปไฟ หาคู่ที่รู้จักกันดี
เตือนภัย
เรื่องมีอยู่ว่าว่าผมรู้จักคนคนนึงจากแอปไฟนี่แหละ คุยได้ประมาณ 3 วัน แล้วผมก็นัดเจอ ซึ่งคุยเรื่องต่างๆและผมก็
บอกว่าผมแพ้อะไรบ้าง เป็นภูมิแพ้แต่สูบบุหรี่ ซึ่งเขารับได้ และอีกอย่างคือผมแพ้กุ้ง
ซึ่งก็คุยกันแล้วผมก็บอกว่าอยากเจออยากนัดกินข้าว ผมเลี้ยงเองแล้วก็ตกลงกันที่จะเจอ
ตอนเจอคือ ผมช็อคมากเจอมาคือไม่ตรงปกแถมเป็นผู้ชายหรือ lgbt เพศทางเลือกแต่โปรไฟล์เค้าตั้งเป็นผู้หญิง
ผมก็พาไปกินตามที่สัญญา แต่ในใจคือผมอยากกลับแล้วแหละทั้งโกหก ไม่ตรงปก แถมเขาก็พูดจาแรงๆตลอด อึดอัด แต่ก็กลัวทำให้เสียความรู้สึกเลยเลือกที่จะกินไปก่อน
ซึ่งปัญหาอยู่ที่ระหว่างกินผมก็ชวนคุยเพื่อรักษามารยาทซึ่งผมยอมรับว่าผมพยายามเก็บอาการไม่ขอบแต่น่าจะมีบางช่วงที่ผมเผลอแสดงออกไปทางสีหน้าพยายามรีบกินแล้วไม่พูดอะไร
และแล้วเหตุการก็เกิดขึ้น มีช่วงที่นึงที่ผมเดินไปเเอาแชลม่อนมากินแล้วกลับมานั่งที่โต๊ะ แต่ก็มีเรื่องเอะใจว่าทำไมน้ำซุปมันสีแปลกๆ
แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไรมาก ระหว่างกินคือสักพักผมเริ่มรู้สึกหายใจไม่ค่อยออกเริ่มคิดว่าแปลกๆแล้ว เลยตัดสินใจจ่ายเงินรีบกลับบ้าน
แล้วบอกว่าเดี๋ยวผมเลี้ยงเอง ผมบอกว่าต้องกลับแล้วและก็ให้เพื่อนที่สนิทโทรมาเพื่อจะได้ดูเหมือนมีงานเเข้าเพื่อที่จะได้ออกมาแบบเนียนๆ ในใจคือผมรู้เลยว่าเขาทำอะไรกับอาหารที่ผมกิน ตอนนั้นผมรู้เลยว่าผมต้องแพ้กุ้งแน่ๆ
สิ่งที่ผมคิดได้เลยอย่างเดียวคือเขาน่าจะใส่น้ำซุปต้มยำมันกุ้งผสมในน้ำซุปอีกฝั่งกลับมาถึงบ้านคือหายใจไม่ออกต้องรีบหายาแก้แพ้กินทรมานมาก ถึงมากโคตรๆ
บอกเลยว่าเสียเงินค่าอาหารไม่พอเกือบเสียชีวิตด้วย
แนะนำว่าเล่นอย่างมีสติและพยายามนัดเจอที่สาธารณะไม่ว่าจะเป็นเพศชายหรือหญิง
เพื่อเซฟตัวเองชีวิตสำคัญกว่าเยอะ คนร้อยพ่อพันแม่ไม่รู้จะเป็นยังไงใครเจอคนที่ดีก็ยินดีด้วย
ส่วนผมคงเข็ดไปอีกนานและก็คงเลิกเล่นน่ากลัวเกิน
แอปไฟ บทเรียนราคาแพง
เตือนภัย
เรื่องมีอยู่ว่าว่าผมรู้จักคนคนนึงจากแอปไฟนี่แหละ คุยได้ประมาณ 3 วัน แล้วผมก็นัดเจอ ซึ่งคุยเรื่องต่างๆและผมก็
บอกว่าผมแพ้อะไรบ้าง เป็นภูมิแพ้แต่สูบบุหรี่ ซึ่งเขารับได้ และอีกอย่างคือผมแพ้กุ้ง
ซึ่งก็คุยกันแล้วผมก็บอกว่าอยากเจออยากนัดกินข้าว ผมเลี้ยงเองแล้วก็ตกลงกันที่จะเจอ
ตอนเจอคือ ผมช็อคมากเจอมาคือไม่ตรงปกแถมเป็นผู้ชายหรือ lgbt เพศทางเลือกแต่โปรไฟล์เค้าตั้งเป็นผู้หญิง
ผมก็พาไปกินตามที่สัญญา แต่ในใจคือผมอยากกลับแล้วแหละทั้งโกหก ไม่ตรงปก แถมเขาก็พูดจาแรงๆตลอด อึดอัด แต่ก็กลัวทำให้เสียความรู้สึกเลยเลือกที่จะกินไปก่อน
ซึ่งปัญหาอยู่ที่ระหว่างกินผมก็ชวนคุยเพื่อรักษามารยาทซึ่งผมยอมรับว่าผมพยายามเก็บอาการไม่ขอบแต่น่าจะมีบางช่วงที่ผมเผลอแสดงออกไปทางสีหน้าพยายามรีบกินแล้วไม่พูดอะไร
และแล้วเหตุการก็เกิดขึ้น มีช่วงที่นึงที่ผมเดินไปเเอาแชลม่อนมากินแล้วกลับมานั่งที่โต๊ะ แต่ก็มีเรื่องเอะใจว่าทำไมน้ำซุปมันสีแปลกๆ
แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไรมาก ระหว่างกินคือสักพักผมเริ่มรู้สึกหายใจไม่ค่อยออกเริ่มคิดว่าแปลกๆแล้ว เลยตัดสินใจจ่ายเงินรีบกลับบ้าน
แล้วบอกว่าเดี๋ยวผมเลี้ยงเอง ผมบอกว่าต้องกลับแล้วและก็ให้เพื่อนที่สนิทโทรมาเพื่อจะได้ดูเหมือนมีงานเเข้าเพื่อที่จะได้ออกมาแบบเนียนๆ ในใจคือผมรู้เลยว่าเขาทำอะไรกับอาหารที่ผมกิน ตอนนั้นผมรู้เลยว่าผมต้องแพ้กุ้งแน่ๆ
สิ่งที่ผมคิดได้เลยอย่างเดียวคือเขาน่าจะใส่น้ำซุปต้มยำมันกุ้งผสมในน้ำซุปอีกฝั่งกลับมาถึงบ้านคือหายใจไม่ออกต้องรีบหายาแก้แพ้กินทรมานมาก ถึงมากโคตรๆ
บอกเลยว่าเสียเงินค่าอาหารไม่พอเกือบเสียชีวิตด้วย
แนะนำว่าเล่นอย่างมีสติและพยายามนัดเจอที่สาธารณะไม่ว่าจะเป็นเพศชายหรือหญิง
เพื่อเซฟตัวเองชีวิตสำคัญกว่าเยอะ คนร้อยพ่อพันแม่ไม่รู้จะเป็นยังไงใครเจอคนที่ดีก็ยินดีด้วย
ส่วนผมคงเข็ดไปอีกนานและก็คงเลิกเล่นน่ากลัวเกิน