คือเรามีเพื่อนคนนึง(นางก.) ตอนแรกนางก.ก็คบกับ เพื่อนรร.เก่าของเรา (นายข.) ซึ่งเราพึ่งมารู้ว่าพวกเค้าเป็นแฟนกันปลอบ พอเป็นแบบนั้นเราก็เริ่มคุยกับนายข. มากขึ้น และส่วนใหญ่จะคอลกับนายข.ในตอนกลางคืน แต่ ตอนหลังเรามารู้อีกทีว่านางก. กับนายข. เป็นแฟนกันปลอมๆ ตอนนั้นเราก็เริ่มรู้สึกชอบนายข. มากขึ้นทักๆวัน จนมีอยู่วันนึง นายข. มาบอกกับเราว่าเค้าเริ่มชอบนางก.จริงๆแล้ว แล้วนายข.ก็ยังบอกอีกว่านายข.ก็คิดว่านางก.ก็คิดเหมือนกับ พอเราไปถามมันก็ดันเป็นความจริงสะนั้น แต่พอเวลาผ่านไปเลื่อยเราก็เป็นที่ปรึกษาที่ดีให้กับเค้า(นายข.)และ นางก.เหมือนกัน ดังนั้นเราเลยใช้เวลาที่เหลือนนี้บอกนายข.ไปว่าเราชอบนายข. ว่า
                          “กูชอบนะ จะตัดเพื่อนกับกูก็ได้นะหรือจะบล็อคกูไปเลยก็ได้”

นายข.เลยตอบมาว่า
“ไม่ ไม่ต้อง ถ้าหายไปใครจะคอลกับกูวะ”
เค้าก็พิมรั้งเราไว้เรื่อยๆจนเราบอกเราจะเลิกชอบเค้า เราโกหกแหละ เราไม่อยากให้เค้ากังวล แต่พอเราบอกชอบดค้าไปเค้าก็ทำตัวเหมือนเดิมไม่มีอะไรเกินขึ้น เราเจ็บมากๆร้องไห้ไปหลายรอบ เราเลยถามนายข.ไปว่า
                           “ทำไมทำตัวปกติจังวะ เป็นนี่ก็กีเนอะ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเก่ง”
พอเราพิมแบบนั้นไปเค้า(นายข.)ก็มาบอกเราว่าจิงเค้าก็ดูออกแหละว่าเราชอบเค้า แต่เค้าแค่อยากรู้จากปากเราจิงๆ พอเรารู้แลบนั้นเราร้องไห้หนักมาก ทม.ถึงไม่บอกเราให้ความหวังลมๆแล้งเราตลอดเลย (เราเป็นคนไม่ชอบได้ความหวังลมแล้งอะค่ะ มันเป็นปมตอนป.6)
.
.
.
.
.
.
.
พอเวลาผ่านไปเราก็คุยกับนายข.ปกติขึ้นแต่เราก็ยังดันชอบเค้าอยู่
.
.
.
.
.
ผ่านไปอีกนายข.กับนางก.ก็เป็นแฟนกันแล้ว