สวัสดีคะก่อนอื่นเลยกระทู้นี้เราจะมาแชร์ประสบการณ์ และตั้งคำถามนนะคะ(สำหรับคนพี่ๆที่เคยทำนมมาแล้ว) สำหรับคนที่Antiศัลกรรม กดออกได้เลยจ้า
   
    เริ่มกันเลยคะ ก่อนอื่นเลยต้องบอกก่อนว่าส่วนตัวเราเป็นคนเหยาะแหยะขี้กลัวพวกเข็มพวกผ่าตัดอะไรพวกนี้อยู่แล้ว คือขี้กลัวกลัวจะเจ็บ จะปวดใหมอะไร
บลาๆๆ(แต่อยากสวยก็อดทนอะเนาะ)

เราเคยทำจมูกฉีดยาชารู้ว่ามันเจ็บแบบ Holy s**t. ขนาดไหน คนเคยเสริมน่าจะรู้ดี เราร้องไห้น้ำหูน้ำตาแตก ฉะนั้นตอนเสริมหน้าอกเราจึงเลือกคลินิกที่แบบ ฉั้นต้องหลับนะฉั้นต้องสลบ ซึ่งปกติก็ต้องสลบแหละ(มั้ง)

เราอยู่เชียงใหม่นะคะ ต้องบอกก่อนการหาคลินิกค่อนข้างจะยากเพราะอันที่ดังๆเรื่องนมอะน้อย เราไป กทม ไม่ได้เพราะช่วงที่ทำอะ covid-19 กำลังลง กทม เลยสาจ๋าเลยไม่ให้ไป +กับพึ่งแก้จมูกผ่านไปได้ 2 อาทิตย์กว่า (ทุกอย่างเราทำช่วงมีนา กะว่าเมษา สงกรานต์นี้ฉั้นต้องสวยละ)

และเราก็หารีวิว คลินิกหนึ่ง ขอไม่เอ่ยชื่อนะคะ ประจวบเหมาะกับน้องที่มหาลัยพึ่งไปทำมาได้เกือบๆเดือน ละนางอัพลงเฟส ละคือเออสวยว่ะ เลยทักไปถามน้อง บลาๆๆ ไล่ดูรีวิว ok click ฉั้นเลือกคลินิคนี้แหละ

ตอนไปปรึกษา ต้องบอกก่อนนะคะว่าทำเพื่อแค่สวย ไม่ได้ใช้นมในการทำมาหากินแต่อย่างใด แค่อยากใส่เสื้อผ้าไปเที่ยวแล้วดูมีอะไร แค่นั้น พอถึงคลินิกก็วัดนมฐานนมเนื้อนมต่างๆนาๆ หมอบอกว่าเราเสริมได้แต่ไม่ควรเกิน350 เพราะรอบอกเราเล็ก แต่พอมีเนื้อนมอยู่ เราเลยเอา 325 cc ซิลิโคน Mentor ก็นัดวันทำ วางมัดจำ กลับบ้าน เตรียมใจ

พอถึงวันทำ เรื่องพีคมาละ ซิลิโคน 325 cc หมดเรานี่เกาหัวคือเฟลอะ ไม่อยากทำใหญ่อะ มี300cc กับ350cc คือเราแบบเฟลมากอะ เค้าบอกเนื่องจากcovid สั่งของลำบากเค้าไม่ส่งของ เราก็เอาไงดีละ หมอบอกเอา350 ทำเเล้วจะสวยเลย 300 น้อยไปอกห่างแน่ ok 350ก็ได้ ฉั้นตั้งใจจะทำวันนี้ละงั้นก็ไม่มีคิวแล้วไง

พีคอีกแล้ว พอเค้าฉีดยาฆ่าเชื้อใส่น้ำเกลือ ลากเราเข้าห้องเชือดละ เราดันถามพี่พยาบาล ที่กำลังจัดอุปกรณ์ผ่าตัด พี่คะหนูจะสลบไปเลยใหมมีการวางยาสลบใช่ใหม พี่เค้าบอกเป็นยาที่จะทำให้หลับคะ   อีนี่ใจคอไม่ดีละ ถ้าทำแล้วฉั้นตื่นมากลางทางทำไง เริ่มออกอาการประท้วง หมอวิสัญญีอยู่ไหน บลาๆ กลัวสั่นร้องไห้ พี่เค้าก็บอกว่ามันจะทำให้หนูหลับไม่รู้เรื่องอะไรหลอก ไม่มีใครตื่นระหว่างทำ เราร้องไห้ๆๆ จากนั้นมัดแขนมัดขา เราก็ถามๆๆ มันจะยังไงนู่นนี่คือเสียสติแล้วกลัวอะ แล้วหมอเข้ามาละ หมอบอกไม่เจ็บหลอกตื่นมาก็เสร็จหมดทุกอย่างไม่รู้สึกเลย พยาบาลมาละ ฉีดยาเค้าบอกจะแสบน่อยน้าหายใจลึกๆ เราใจเต้นตึกๆๆ ยาเข้าเส้นปุ๊บ ร้องโห่เลยแสบเส้นเชี้ยๆ คือถ้าไม่มัดเราติดเตียงก่อนฉีดยานะ เราลุกนั่งแล้วนะเอาจริงคือดิ้นไปทั้งตัว สักพัก 1 2 3 มองหลอดไฟ หลับคะ

ลืมตาตื่นขึ้นมามีนมละยัง งงๆ พยาบาลใส่เสื้อผ้าเราเรียบร้อยละตอน พาไปห้องพักฟื้น นอนไปอีกสัก2-3 ชม.มั้ง มีสติละก็กลับบ้าน คือ ไม่ได้พักฟื้นที่ รพ นะคะ เรากลับได้เลย ให้สาจ๋ามารับ ตอนนั้นแน่นหนักอกไม่เจบเท่าไหร่ เพราะมียาชาแหละ แต่ก็ไม่มีแรง ละเรางงตรงที่ว่า เราไม่ได้ใส่สายเดรน ปกติคนอื่นใส่ไง น้องที่มหาลัยเราทักไปถามนางบอกนางก็ได้ใส่ เเต่เราไม่ได้ใส่เลยถามหมอ หมอบอกเราเลือดไหลน้อยมาก เลือดเราไม่ค่อยไหล อ่าเครในใจดีละไม่ใส่กลัวเจ็บตอนถอดสายเพราะน้องบอกถอดสายเจ็บมาก พยาบาลบอกว่าเราดิ้นมากตอนทำ แบบต้องทำคนมาจับ ดิ้นด้วยร้องไห้ด้วย ต้องให้คนในคลินิกมาช่วยกันจับ เชื่อแหละเพราะตัวเรานี่เป็นจ้ำๆเขียวๆบางจุดเลยแขนขา

Day 1 พอกลับถึงบ้านหลังออกคลินิก ไม่ไหวหนักอก กลับไปกินยาแก้ปวดชนิดรุนแรงแบบแก้ปวดผ่าตัดต้องมีคำสั่งแพทย์ถึงจะซื้อได้ เรากินและหลับไป ตื่นมาร้องไห้ละ เจ็บเชี้ยๆๆๆๆๆ ปวดรวดร้าว แบบสิบล้อทับใหม ไม่รู้ไม่เคยโดนรถชนด้วยซ้ำชีวิตนี้ แต่เจ็บอะ เจ็บมากก ร้องไห้ๆๆ นอนไป ตื่นมาอีกร้องไห้ๆ ไม่เอาแล้วไม่อีกแล้ว กอดสาจ๋าร้องไห้ ลุกเองก็ไม่ได้ สาต้องมาพยุงหลังให้ลุกไปนอนในห้อง ร้องไห้จนหลับ

Day2 ตื่นมาลุกไม่ได้เรียกสามาพยุงหลังให้ลุก ค่อยๆเดินมานั่งกินข้าวร้องไห้อีก ปวดตุบๆ ร้องไห้ด้วยกินไปด้วย เพราะต้องกินยาไง เลยต้องฝืนใจกินข้าวเข้าไป สรุปทั้งวัน ร้องไห้ หลังค่อมหมดปวด

Day3 ความจริงวันนี้หมอต้องนัดถอดผ้า แต่วันนี้เป็นวันที่คลินิกหยุด เราต้องอดทนรัดผ้าแน่นๆนี้ไปอีก1 วัน ก็ยังคงร้องไห้ แต่ดีขึ้น ร้องแค่2-3 ครั้ง ยังลุกไม่ได้ เจ็บปวดเหมือนเดิม และตอนนั้นสัก10 โมงเช้ารู้สึกตึงๆที่แขนซ้าย ตรงรักแร้ ปวดหลังปวดนมเดินไปไหนก็ต้องเอามือพยุงนมตัวเองไว้ แล้วเราปวดหลังมาก เลยพยายามยกแขนนิดน่อยบิดหลังเองหลังนิดน่อย หลับไปตอนกลางวัน พีคคคคคอีกกกแล้ววววว ตื่นมา แขนซ้ายที่ว่าตึงๆมันเริ่มม่วง แบบนี้คะ



หลังจากนั้นประมาณบ่ายโมงมันเริ่มม่วงมากขึ้น




และมันหนักขึ้นเรื่อยๆ นี่คือภาพตอน1ทุ่มของวันเดียวกัน




Day4 วันนี้ไปคลินิกละตอนเที่ยง เช้ามายังร้องไห้
อยู่ครั้งสองครั้งสำหรับวันนี้ พอไปคลินิกเอาผ้าออก เช็คแผลผ่าตัดอ่ะดีงาม เราถาดผ้าแน่นๆนั่นออกไปใส่ Support bra ละสบายอกสบายใจขึ้น แต่รอยม่วงที่รักแร้ซ้ายมันก็หนักอยู่ ให้หมอดูหมอบอกไปซื้อยาตัวนี้มาทา ก็ไปซื้อมาทา เวลาประมาณ 1 ทุ่มบวมตุ่ยเลย ไม่สามารถพับแขนได้สนิด และปวดตุบๆๆตรงที่มันม่วงๆกดไม่ได้เลยตึงมากเลยส่งรูปไปให้ทางคลินิก และเค้าก็นัดเราให้ไปพรุ่งนี่ ภาพปลากรอบของความบวมตอน1ทุ่ม



Day5 ตื่นเช้ามาหืมม่วงดึงสุดๆปวดสุดๆทำให้นมข้างซ้ายมันตึงและเเข็งไปด้วย ภาพคะ



พอเที่ยงปึ๊บไปคลินิกละ พยาบาลมาดูเค้าบอกว่าจะเจาะเอาเลือดออกใหมเพราะมันตึงมาก แต่ถ้าไม่เจาะมันต้องใช้เวลาสลายเลือดไปเองไม่ต่ำกว่า2-3เดือน พยายาลอีกคนมาจับนมเราละพูดว่า เธอฉั้นว่าต้องเจาะแล้วละเพราะมันแข็งไปถึงเต้าเเล้ว เราแบบเครียดความซวยไรของกุวววววว
สรุป เจาะเป็นการผ่าตรงแผลที่ผ่านมข้างซ้ายเราเลยเเล้วเอาน้ำเกลือล้างเลือดที่มันคั่งข้างในออกมา
รอเวลาบ่าย3 หมอมา พยาบาลบอกรอบนี้จะให้ยาเบลอนะ (มอร์ฟีนนั่นเอง) เพราะรอบที่แล้วให้ยาหลับน้องไปน้องดิ้นหนักกลัวมันจะช้ำอีก แต่ว่าเราจะไม่รู้สึกอะไรหลอกแค่พี่สามารถบอกให้น้องห้ามดิ้นพอสั่งน้องได้ ตอนนั้นเราก็ยอมแหละเพราะผ่านความทรมานขอวันสองวันแรกมาแล้ว ผ่าเสร็จ กลับบ้าน ร้องไห้เพราะยาชาหายหมดละ ปวดแผล

Day6 ทุกอย่างok ไม่บวมแล้วแต่มีรอยม่วงทิ้งไว้อยู่ อาการปวดยังคงปวดแต่ไม่มาก เริ่มหัดลุกเอง
ภาพรอยม่วงคะ



Day7 ไปหาหมอล้างแผลเช็คแผลปกติดีแผลสวยกริบ รอยม่วงดีขึ้น อาการปวดดีขึ้น แต่เริ่มมีอาการปวดหลังปวดไหล ตึงที่เต้า

Day8 พีคคคคค เห็นได้ชัดว่านมไม่เท่ากันเพราะข้างที่เจาะเอาเลือดออกมันใหญ่กว่าในใจคิดให้กำลังใจตัวเองว่ามันคงเป็นปกติเพราะเราพึ่งผ่าอีกข้างใหม่ไง
อาการปวดดีขึ้นแต่ปวดอยู่ดี ลุกเองได้แต่ถ้านอนเรียกับหมอนไปเลยก็ยังลุกไม่ได้ ปวดหลังไหล่มากขึ้น

Day9 ตื่นมาปวดหลังไม่ไหวต้องขอให้สาจ๋ามานวดให้ปวดมาก เต้าก็ยังคงปวด รอยม่วงดีขึ้นเรื่อยๆ แต่นมยังคงไม่เท่ากันจิตตกเรื่อยๆ

Day10 ปวดหลังมากกก เดินสะดวกขึ้น อาการปวดดีขึ้น คันแผลผ่าตัดมากกกกก ไม่กล้าดูนมตัวเองเพราะข้างนึ่งบวดข้างนึ่งเล็กอย่างเห็นได้ชัด คือข้างขวามันเริ่มนุ่มมาบ้างแล้ว แต่ข้างซ้ายมันยังคงแข็งเเละบวมจิตตกทุกวัน


และนี่คือครบ10วันเลยมารีวิว

มีคำถามคะ
1.มีใครเคยเป็นแบบเราบ้างหรืออาการคล้ายๆ กันแล้วรักษาหรือดูแลยังไง
2.นมบวมไม่เท่ากันตอนนี้ปกติหรือผิดปกติ ควรทำยังไง

และจะมารีวิวเพิ่มหลังได้20วันนะคะ