คือเรากับพ่อแม่ไม่เคยเข้าใจกันเลย เวลาจะทำอะไรกลับโดนบ่น ปากบอกไม่บังคับ แต่โดนผลักเข้าแต่ในสิ่งที่ตัวไม่ชอบ ใจก็ไม่อยากขัดกลัวจะเกิดอารมณ์โมโหจากพ่อแม่ เราอยากเรียนอีกแบบนึงแม่กลับผลักไปในสิ่งที่ไม่ชอบ การอยู่บ้านแบบนี้ทุกวันมันทำให้เราไม่อยากอยู่ อยากหนีไปไกลๆ การจะพูดออกความเห็นอะไร เรากลับได้คำว่า อกตัญญู เนรคุณ ไม่อยากเครียดเลยไม่อยากคิดมากด้วย แต่การกระทำของพวกเขาย้อนแย้งมาก มันเหมือนไปคนละฝั่งเลย นี่เรากินยาโรคซึมเศร้ามาได้สักพักแล้ว เขาก็รู้เพราะเป็นคนพาไปหาหมอเอง เราไม่อยากเรียนที่บ้านแล้วค่ะ อยากออกไปใช้ความเข้มแข็งของตัวเองที่อื่น เราโดนพ่อแม่ดูถูกทุกคืน เขาบอกว่าเราบอกว่าเขาแย่มาก ทั้งที่เราไม่เคยพูดออกไป เหนื่อยค่ะ บางทีอยากออกไปตายๆให้มันจบไป แต่มันก็แค่ชั่ววูบ กลัวอารมณ์ตัวเองเหมือนกันนะ บางทีถ้าไม่ไหวจริงๆ จะยังมานั่งทนแบบนี้อีกได้หรือป่าว ขอ how to พูดให้ท่านเข้าใจที่ค่ะ เหนื่อยเหลือเกิน