ผมชอบทอมอยู่คนนึง เทอเฟรนลี่มากๆ เราเจอกันในพันทิปนี้เเหละ เทอมาตั้งกระทู้ในพันทิปว่าเหงาหาเพื่อนคุย ผมเลยทักไปหาเทอ ผมทักไปหาเทอว่าสวัสดีจ้า
เเค่ข้อความสั้นๆในวันนั้นทำให้ผมรู้จักเทอมากขึ้นเรื่อยๆในวันนี้ เทอทักตอบกลับผมมา เราคุยเรื่อยๆจนได้เฟสเทอ ผมก็ทักคุยหยอกตามประสาคนกวนประสาทสหบาทาเท้าทั้งห้า เราคุยกันทุกวันจนผมได้รู้จักชื่อจริง นามสกุลจริงเทอ ผมนี้จำขึ้นใจชื่อเทอเพราะมากๆ มีวันนึงผมต้องเข้ารับการคัดเลือกเกณฑ์ทหาร จับใบดำใบเเดง ผมเลือกที่จะสมัครเเละขอยื่นวุฒิ ผมได้เป็นเเค่หนึ่งปี ผมขอที่อยู่เทอเพื่อผมที่จะได้เขียนจดหมายหาเทอในช่วงผมฝึก ก่อนผมไปเทอก็ทักมาขอให้ปลอดภัยกลับมาหรือเทอกลัวเราโดนสหบาทาหมู่ๆจ่าๆเข้ากันเเน่ เเต่ผมก็ดีใจเเละมีกำลังใจ ช่วงสองสัปดาห์เเรกที่เราฝึกมีการปล่อยเยี่ยมญาติผมดีใจมากที่จะได้เจอหน้าพ่อเเม่เเละที่สำคัญผมจะได้คุยกะเทอคนนั้น เเต่เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ผมเปิดเฟสเทอผมหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอไปดูที่ข้อความ โอ้บร้ะเจ้าโจ๊ก เทอบล็อกผม ผมอึ้ง สตั้น ทำอะไรไม่ถูก ในหัวมีเเต่ว่ากูทำอะไรผิด หรือใครเเกล้งเทอ ผมเเบบร้องไห้ไม่มีน้ำตา ซึมเศร้าไปหลายวัน เเต่ก็ทำใจได้บ้าง หัวใจดวงน้อยๆของผมต้องรอการฟื้นฟู ผ่านไปอีกสัปดาห์เยี่ยมญาติอีกครั้ง ผมรีบหาเฟสเทอ เผื่อว่าผมจะตาฝาดไป หรือเราตาฝาดจริงๆ ผมเจอเฟสเทอ เทอปลดบล็อกผม ผมเเอดไปเทอก็ไม่ตอบรับผมเป็นเพื่อน จนผมฝึกเสร็จได้กลับบ้าน ผมนั่งเล่นเฟสอยู่จู่ๆมีข้อความเด้งมาว่า ........ได้ตอบรับคำขอของคุณเเล้ว คุณพระ!! เทอรับเเอดเฟสผม ผมนี้พิมไปทั้งๆที่ทำใจได้แล้วนะ เทอบล็อกเราทำไม เราทำอะไรผิด เทอใจร้ายจัง ตอนนั้นคือน้อยใจมากเสียใจมาก เทอตอบกลับมาว่า เราขอโทษ เเต่เทอก็ยังไม่ยอมบอกว่าที่บล็อกเพราะอะไร เเต่ผมก็พอทราบว่าเพราะอะไรเทอถึงบล็อก มันเป็นวิสัยของเทออยู่เเล้วก็เราเป็นผู้ชายหนิ เห้อ!! เเต่เราก็เลือกที่จะทิ้งมันไป เราบอกเทอว่าเราเขียนจดหมายหาเทอด้วยเเต่เทอมาบล็อกเราก่อน เเต่เทอบอกมาว่าส่งมานะ เทออยากอ่าน เทอไม่เคยมีโมเม้นท์เบบนี้ เราคุยกันด้วยดีต่อมา ผมเลือกที่จะลืมเรื่องนั้นไป
เเละผมถามเทอสิ่งที่ผมคาใจมาตลอดอีกอย่างคือทำไมเธอถึงเลือกที่จะตอบกลับในพันทิปกะผมคือเทอเฟรนลี่มากๆจนผมคุยกวนประสาทได้ เทอเเคปหน้าจอเทอมา เทอบอกมาว่า เพราะผมมีคำว่า #จ้า อยู่ด้านหลังนอกนั้น คนที่ทักมาหาเธอคือ สวัสดีครับ สวัสดีครับ สวัสดีครับ ส่วนผมสวัสดีจ้า ถึงบางอ้อเลย ผมก็คุยกะเทอเทอท้อผมก็ให้กำลังใจ ผมเหงาเทอก็มาคุยด้วย นานวันเข้าคือผมชอบเทอ เเต่ก็ทักไปเป็นนัยๆเหมือนเทอจะรู้เเต่ก็จะเปลี่ยนเรื่องคุยหรือไม่ก็ว่าเราว่าอีตาบ้า จนทุกวันนี้ผมสอบติดนายสิบเเล้ว ผมก็ยังชอบเทออยู่ผมควรจะคุยอย่างนี้ไปเรื่อยๆ? หรือจะบอกเขาเเบบจริงจังๆ ใจนึงก็กลัวกลัวเทอบล็อกผมอีกกลัวจะเสียเทอไป เสียใจเเบบไม่มีวันกลับคืนมา เห้อ!!
เเอบชอบทอมทำไงดี?
เเค่ข้อความสั้นๆในวันนั้นทำให้ผมรู้จักเทอมากขึ้นเรื่อยๆในวันนี้ เทอทักตอบกลับผมมา เราคุยเรื่อยๆจนได้เฟสเทอ ผมก็ทักคุยหยอกตามประสาคนกวนประสาทสหบาทาเท้าทั้งห้า เราคุยกันทุกวันจนผมได้รู้จักชื่อจริง นามสกุลจริงเทอ ผมนี้จำขึ้นใจชื่อเทอเพราะมากๆ มีวันนึงผมต้องเข้ารับการคัดเลือกเกณฑ์ทหาร จับใบดำใบเเดง ผมเลือกที่จะสมัครเเละขอยื่นวุฒิ ผมได้เป็นเเค่หนึ่งปี ผมขอที่อยู่เทอเพื่อผมที่จะได้เขียนจดหมายหาเทอในช่วงผมฝึก ก่อนผมไปเทอก็ทักมาขอให้ปลอดภัยกลับมาหรือเทอกลัวเราโดนสหบาทาหมู่ๆจ่าๆเข้ากันเเน่ เเต่ผมก็ดีใจเเละมีกำลังใจ ช่วงสองสัปดาห์เเรกที่เราฝึกมีการปล่อยเยี่ยมญาติผมดีใจมากที่จะได้เจอหน้าพ่อเเม่เเละที่สำคัญผมจะได้คุยกะเทอคนนั้น เเต่เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ผมเปิดเฟสเทอผมหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอไปดูที่ข้อความ โอ้บร้ะเจ้าโจ๊ก เทอบล็อกผม ผมอึ้ง สตั้น ทำอะไรไม่ถูก ในหัวมีเเต่ว่ากูทำอะไรผิด หรือใครเเกล้งเทอ ผมเเบบร้องไห้ไม่มีน้ำตา ซึมเศร้าไปหลายวัน เเต่ก็ทำใจได้บ้าง หัวใจดวงน้อยๆของผมต้องรอการฟื้นฟู ผ่านไปอีกสัปดาห์เยี่ยมญาติอีกครั้ง ผมรีบหาเฟสเทอ เผื่อว่าผมจะตาฝาดไป หรือเราตาฝาดจริงๆ ผมเจอเฟสเทอ เทอปลดบล็อกผม ผมเเอดไปเทอก็ไม่ตอบรับผมเป็นเพื่อน จนผมฝึกเสร็จได้กลับบ้าน ผมนั่งเล่นเฟสอยู่จู่ๆมีข้อความเด้งมาว่า ........ได้ตอบรับคำขอของคุณเเล้ว คุณพระ!! เทอรับเเอดเฟสผม ผมนี้พิมไปทั้งๆที่ทำใจได้แล้วนะ เทอบล็อกเราทำไม เราทำอะไรผิด เทอใจร้ายจัง ตอนนั้นคือน้อยใจมากเสียใจมาก เทอตอบกลับมาว่า เราขอโทษ เเต่เทอก็ยังไม่ยอมบอกว่าที่บล็อกเพราะอะไร เเต่ผมก็พอทราบว่าเพราะอะไรเทอถึงบล็อก มันเป็นวิสัยของเทออยู่เเล้วก็เราเป็นผู้ชายหนิ เห้อ!! เเต่เราก็เลือกที่จะทิ้งมันไป เราบอกเทอว่าเราเขียนจดหมายหาเทอด้วยเเต่เทอมาบล็อกเราก่อน เเต่เทอบอกมาว่าส่งมานะ เทออยากอ่าน เทอไม่เคยมีโมเม้นท์เบบนี้ เราคุยกันด้วยดีต่อมา ผมเลือกที่จะลืมเรื่องนั้นไป
เเละผมถามเทอสิ่งที่ผมคาใจมาตลอดอีกอย่างคือทำไมเธอถึงเลือกที่จะตอบกลับในพันทิปกะผมคือเทอเฟรนลี่มากๆจนผมคุยกวนประสาทได้ เทอเเคปหน้าจอเทอมา เทอบอกมาว่า เพราะผมมีคำว่า #จ้า อยู่ด้านหลังนอกนั้น คนที่ทักมาหาเธอคือ สวัสดีครับ สวัสดีครับ สวัสดีครับ ส่วนผมสวัสดีจ้า ถึงบางอ้อเลย ผมก็คุยกะเทอเทอท้อผมก็ให้กำลังใจ ผมเหงาเทอก็มาคุยด้วย นานวันเข้าคือผมชอบเทอ เเต่ก็ทักไปเป็นนัยๆเหมือนเทอจะรู้เเต่ก็จะเปลี่ยนเรื่องคุยหรือไม่ก็ว่าเราว่าอีตาบ้า จนทุกวันนี้ผมสอบติดนายสิบเเล้ว ผมก็ยังชอบเทออยู่ผมควรจะคุยอย่างนี้ไปเรื่อยๆ? หรือจะบอกเขาเเบบจริงจังๆ ใจนึงก็กลัวกลัวเทอบล็อกผมอีกกลัวจะเสียเทอไป เสียใจเเบบไม่มีวันกลับคืนมา เห้อ!!