วันนี้มีเรื่องมาปรึกษาเชิงระบายด้วยนิดหน่อย ก็ไม่คิดเหมือนกันค่ะว่าต้องมานั่งคิดมากให้กับเรื่องแบบนี้ เราไปมี something กับคนนึงที่เป็นเพื่อนของเพื่อนในกลุ่มเราอีกทีค่ะ เมื่อก่อนเราเคยทำงานอยู่แผนกเดียวกัน แต่หลังจากที่เราย้ายแผนกก็ไม่ค่อยได้เจอกันเลย

คืนนั้นทางบริษัทจัดงานเลี้ยงฉลองปีใหม่ให้กับพนักงาน ทุกคนก็มาร่วมงานกันตามปกติ ส่วนเรายอมรับว่าดื่มหนักไปหน่อย เลยขอติดรถกลับกับเพื่อนคนนึง แต่ด้วยความที่รายนั้นก็ดื่มหนักพอกัน และด่านก็เยอะเหลือเกิน เป่าแล้วไม่น่าจะรอด เลยต้องกลับมาค้างที่ห้องของมันก่อน หลังจากนั้นเราจำได้แค่ว่าเพื่อนเราไปส่งเราที่ห้องของเพื่อนอีกคน แต่ตอนนั้นเราเริ่มไม่ไหวแล้วจริงๆ เลยบอกเพื่อนอีกคนไปว่า ขอค้างด้วยนะคืนนึง แล้วเราก็วูบไปที่เตียงของมัน ส่วนเพื่อนเราอีกคนเข้าห้องนอนสบายใจ

ส่วนเพื่อนที่เป็นเจ้าของห้องที่เราไปนอนก็เหมือนบ่นอะไรสักอย่าง แต่ตอนนั้นสติไม่เต็มร้อย แล้วเค้าก็ปิดไฟ แล้วก็มานอนข้างๆ เรา พอเราขยับพลิกตัวหันหน้ามาก็คือปากชนกันพอดี แล้วก็ตามนั้นเลยค่ะ แล้วหลังจากนั้นเราก็มีทักไปคุยบ้าง แต่ก็เหมือนออกแนวว่าถามคำตอบคำ แล้วก็มักจะเป็นเราที่เป็นฝ่ายทักไปหาเค้าก่อน จนหลังๆ มาเริ่มเหนื่อย รู้สึกไม่ชินกับการต้องวิ่งตามใคร เราก็เลยหยุดคุย หยุดทักไปพักใหญ่เลยแหละ


แล้วอยู่ๆ วันนึงเค้าก็ทักเรามา บอกว่ามาหาหน่อยได้ไหม มีเรื่องจะคุยด้วย เราก็ไปหาแหละ แต่ว่าต้องแอบย่องเบา เพราะไม่อยากให้ใครรู้ คือก่อนหน้านั้นที่ไม่ได้ติดต่อกัน จนเพื่อนเราอีกคนก็คิดว่าไม่ได้คุยกันแล้ว นั่นแหละค่ะเลยเป็นสาเหตุที่ต้องย่อง เราก็นั่งคุยโน่นนี่นั่นกันไปเรื่อย วันแรกต่างก็แยกย้าย คือแค่นั่งคุยกันอย่างเดียวจริงๆ ค่ะ พอวันที่สองเค้าก็ทักมาอีก บอกว่าเหงา นั่งฟังเราคุยแล้วเพลินดี

แล้วอยู่ๆ เค้าก็ถามเราว่าเรื่องของเราจะเอายังไงต่อดีหละ? คิดว่าถ้าคบกันแล้วจะไปกันรอดรึเปล่า

เราตอบเค้าไปว่าก็ไม่เอายังไง ก็คุยกันแบบนี้ไปเรื่อยๆแหละ สบายใจกว่า (ณ ตอนนั้นคือเราคิดแบบนี้จริงๆ นะ) เพราะเราเพิ่งเข็ดกับรักครั้งก่อนมาแบบจุกๆ เลยไม่อยากจุกอีกในเวลานี้ เพราะถ้าลงสถานะว่าแฟนเมื่อไหร่ รู้สึกว่าตัวเราเองมักจะทำตัวไม่ค่อยน่ารักสักเท่าไหร่ อันนี้พอจะรู้ตัว


แล้วเราก็เจอกันบ่อยขึ้น จากที่เคยย่อง หลังๆ มาก็ไม่ย่องแล้ว ก็มานั่งคุยกันแหละว่าเออ จะย่องไปทำไม เพื่อนรู้แล้วมันจะทำไมเหรอ ก็เริ่มเข้าออกเปิดเผยมากขึ้น แต่ก็ยังไม่เคยถึงขั้นว่าควงกันไปเดทด้วยกัน แค่แบบว่าถ้ามีเวลาว่างจากงานก็แวะมาเจอ ส่วนเรื่องอย่างว่าก็ด้วยกันนั่นแหละ


แล้วมันก็จะมีช่วงนึงที่อยู่ๆ เค้าก็หายไปเลย ตอบมาอีกทีก็บอกว่าไปสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อน ไปทำกิจกรรมประจำกลุ่มแก๊งค์ของเค้า ซึ่งรวมไปถึงแฟนเก่าของเค้าด้วย ก็ไม่แน่ใจนะว่าเลิกกันขาดรึเปล่า แต่ว่าเค้าก็ไปมีแฟนใหม่ ล่าสุดได้ยินมาว่าโสดแล้ว ในช่วงที่เค้าหายไป เราเลยคิดเองเออเองว่าเค้าอาจจะกลับไปคุยกันรึเปล่า แต่เราก็ไม่ได้ถามเค้านะ ไม่เคยถามเลย


เรากับเค้าก็จะมาๆ ไปๆ ขาดๆ หายๆ กันเป็นช่วง พอกลับมาเจอกันต่างคนก็ต่างมีเรื่องเล่ามาเม้ากัน และบทสนทนาจากเค้าส่วนใหญ่ในช่วงนึงที่ผ่านมามักจะเป็นเรื่องของแฟนเก่า เรากับเค้าค่อนข้างเถียงกันเป็นประจำ ถ้าเวลามีปากเสียงหรือทะเลาะกันรุนแรงเมื่อไหร่ เค้าจะชอบด่าเรา เหมือนกับที่เค้าเคยด่าให้แฟนเก่า คือกำลังต่อว่าให้เราแหละ แต่การกระทำเหล่านั้นไม่ใช่เราที่เป็นคนทำ หรือเคยทำมันด้วยซ้ำ เคยย้อนกลับคืนไปว่าด่าผิดคน จำสับสนกับใครหรือเปล่า คำตอบคือเงียบ แล้วก็เฉไฉไปเรื่องอื่นแบบงงๆ

แล้วความสัมพันธ์ก็จะเป็นแบบนี้ อยู่ในระดับนี้มาตลอด อย่างเมื่อวานเพิ่งนอนดูหนัง ซื้ออาหาร ซื้อขนมมานั่งกินด้วยกัน อีกสองสามวันต่อมาก็ทะเลาะกันอีกแล้วกับเรื่องจุกจิก

อย่างบางทีเราลืมของไว้ที่ห้องเค้า เช่น รองเท้า กระเป๋า เราบอกว่าจะแวะเข้าไปเอา ก็คือกะว่าจะไปหาเค้าด้วยนั่นแหละ แต่เค้าตอบกลับมาว่าไม่ต้องมา ไว้มาวันอื่น วันนี้อยากอยู่เงียบๆ คนเดียว หรือบางทีก็เดินมาหาเราที่ลานจอดรถ ไม่ให้เราเข้าห้อง แต่ก็ยังคุยกันปกติดีเหมือนเดิม ไม่ได้ผิดใจหรืออะไรกันนะคะ ระหว่างทางที่ขับรถกลับบ้าน เค้าก็มีทักมาคุย มาถามเรื่อยๆ แล้วก็หายไป เราไม่รู้หรอกค่ะว่ามันเป็นนิสัยส่วนตัวของเค้าหรืออะไร ยังไง แบบไหน ถึงไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่พอเจออะไรแบบนี้ พูดตรงๆ มันก็อดคิดไม่ได้เหมือนกันนะ


ก็ได้แต่พยายามบอกตัวเองแหละว่าไม่ต้องคิดเยอะ สถานะเรากับเค้าก็ไม่ได้ลงลึกหรือว่าชัดเจนอะไรมากมาย ส่วนหนึ่งเราอาจจะเอามาวัดกันกับสิ่งที่เราเคยเจอ เคยโดนกระทำมาก่อนด้วยแหละ ขนาดตัวเค้าเองยังเป็นเลย และล่าสุดที่รับไม่ได้คือเค้าโยนของๆ เราออกจากห้องเค้า เพราะทะเลาะกันเรื่องเข้าห้องเค้าไม่ได้ เราถามว่าทำไม เค้าบอกแค่เค้ามีเหตุผลของเค้า เค้าเครียดหลายเรื่อง เราก็เลยปากุญแจห้องใส่หน้าเค้า แล้วเค้าก็โยนกระเป๋าคสอ.ของเรากลับคืนมา ยอมรับว่าโกรธ โกรธ และโกรธมากที่สุดในโลกกกกกก


แล้วก็วนลูปเถียงกันไป เถียงกันมาในเรื่องเดิมๆ แต่ครั้งนั้นมันทำให้เราโกรธ จนเลือกที่จะบล็อกเค้าไปเลย แต่สุดท้ายก็ต้องอันบล็อก แล้วทักหาเค้าอยู่ดี จะเช็คด้วยแหละว่าเค้าจะบล็อกเราหรือป่าว ปรากฎว่าพอทักไป ฝั่งโน้นก็อ่านไว ตอบไว เหมือนนอนรอแชทจากเราด้วยนะ (อันนี้คิดเองว่ามันรอ) ตอนนี้ก็กลับมาคุยกันเรื่อยๆ แต่สภาพจิตใจของเราหลังจากที่ได้บล็อก และอันบล็อกเค้าแล้วกลับมาคุยกันใหม่อีกรอบ ยอมรับว่ามันทำให้เรารู้สึกนอยด์ไปหมด


ใจนึงก็อยากจะหยุดแล้วพอแค่นี้ ส่วนเค้าจะอะไร ยังไง กับใครก็แล้วแต่เลย เชิญ เพราะปัจจุบันก็ต่างคนต่างอยู่อยู่แล้ว ทำงานก็คนละส่วน แทบจะไม่เจอหน้ากันเลยด้วยซ้ำ แต่อีกใจก็ยังอยากคุย ยังอยากรักษามิตรภาพดีๆ เอาไว้ โอย! สับสนเหลือทนจริงๆ



ขอระบายตรงนี้แล้วกันค่ะ ขอบคุณที่สละเวลาอ่านจนจบ ส่วนใครที่อ่านจบแล้วและอยากแนะนำสิ่งใดเพิ่มเติม เชิญได้เลยค่ะ เต็มที่!