เราคุยกับ ผู้ชายคนนี้มานานแล้ว อยู่ๆ เขาก็ขอเราคบเป็นแฟน ตอนนั้นเราโคตรดีใจมากเลยไม่คิดว่าจะเป็นไปได้เหมือนฝันเลย แต่เรา 2 คนอยู่ไกลกัน
ตั้งแต่เริ่มคบกัน ดีหมดทุกอย่าง แต่เขาเป็นคนที่อารมณ์ ขึ้นๆลงๆ เดี๋ยวก้ดี เดี๋ยวก็ไม่รู้หงิดหงิดอะไร เอาแน่เอานอนไม่ได้ แต่เราก็พยายามที่จะเข้าใจนะ
เราก็เป็นคนที่ไม่คอยยอมใคร แต่เราโกรธง่ายหายเร็ว พอทะเลาะกันอีกวันเราก็คุยกับเขา เราจะเป็นคนง้อก่อนตลอดทั้งที่เราไม่ผิด บางทีพอเราคุยเขาก็ตอบว่ารำคาญทั้งที่เราเป็นคนง้อเขานะ อยากให้ทุกอย่างกลับมาดีเหมือนเดิม เราอยากจะรักษาเขาไว้ให้ได้นานๆ ทุกครั้งเขาจะพูดถึงแฟนเก่า
ทำให้เราทะเลาะกัน ต่างคนต่างก็ไม่ขอโทษ ไม่คุยกัน ต่างคนต่างหายไป แล้วเลิกกันในครั้งแรก ตอนคบกันเราบอกเขาตลอดนะว่าอย่าพูดถึงเรื่องแฟนเก่าเราขอ แต่พอสักระยะนึง เราก็ทักเฟสไปคุย เค้าก็ตอบมั้งไม่ตอบมั้ง โดนด่าว่ารำคาญบ่อยมาก แต่เราก็ยังทักไปอยู่นั้นแหละ บางที่เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แต่พอนานๆไปเราว่า ต้องเดินออกมาแล้วแหละ ยิ่งทำเรายิ่งเจ็บ พอนานๆไปเขาเป็นคนทักมาคุยกับเรา คุยแบบปกติมาก เหมือนเมื่อตอนเป็นแฟนกัน เราก็คุยปกตินะ คุยกันไปนานๆ เขาก็บอกเราว่ากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ป่าว ตอนแรกเรากะว่าจะไม่กลับไป แต่ทำไงเรารักเลยกลับไปคบกันอีกครั้ง ทุกอย่างก็ปกติดี ครั้งนี้เรารู้แล้วว่าเขาไม่ชอบอะไร เป็นยังไง เราพยายามที่จะไม่ทำในสิ่งที่เขาไม่ชอบ แต่วันนั้นวันเกิดแฟนเก่าเขา อยู่ๆก็พูดถึงแฟนเก่า เราเลยโกธร โกรธมากจริงๆ เราก็ว่าจะพูดถึงทำไม เลิกกันไปแล้วจะพูดทำไม จะกลับไปหาแฟนเก่าหรอ เขาก็บอกเราว่าใช่ รอแฟนเก่าอยู่ แล้วตกลงที่คบกับเราคบทำไม เราแค่เป็นตัวแทนแฟนเก่าหรอ แค่ขั้นเวลาหรอ เราเข้าใจนะว่าไม่มีใครลืมหรอก แต่ขอแค่อย่าพูดถึงให้มันทำลายคนปัจจุบันเลย แล้วที่คบเรา เขาคบเราทำไม ในเมื่อเขารอแฟนเก่ากลับมา จริงๆแล้วเขากับแฟนเก่า (แฟนคนแรก) คบกันไม่ดี่เดือนด้วยซ้ำ แล้วตอนนั้นเหมือนจะเป็นเพื่อนกันมากกว่าแฟนด้วยซ้ำ ปัจจุบันกับแฟนเก่าเขาก้ไม่ได้คุยกันด้วยซ้ำ เลิกกันไปก็หลายปีแล้ว เขาก็คบ ผู้หญิงคนอื่นก่อนจะคบเราก็หลายคน แต่ทำไมยังพูดถึงแฟนคนแรกนั้นอยู่ สิ่งดีๆที่เราทำให้ ไม่ได้มีความหมายอะไรกับเขาเลยใช่ไหม เราคิดเสมอนะว่าสักวันเราจะเข้าไปอยู่ในใจเขาได้ ไม่ว่าเขาจะทำร้ายจิตใจเรา จะด่า จะว่าเรา ขนาดไหน แต่เราก็ยังเป็นห่วงเขาอยู่ดี เราไม่เคยโกรธ อะไรเขาเลยจริงๆ ถึงจะรู้แบบนั้นเราก็ยังอยากกลับไปเป็นแฟนเขาอยู่ดี เราก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมรู้ทั้งรู้
ความจริงใจที่มี ความรักที่ให้ไป ไม่ทำให้ชนะแฟนเก่า ??
ตั้งแต่เริ่มคบกัน ดีหมดทุกอย่าง แต่เขาเป็นคนที่อารมณ์ ขึ้นๆลงๆ เดี๋ยวก้ดี เดี๋ยวก็ไม่รู้หงิดหงิดอะไร เอาแน่เอานอนไม่ได้ แต่เราก็พยายามที่จะเข้าใจนะ
เราก็เป็นคนที่ไม่คอยยอมใคร แต่เราโกรธง่ายหายเร็ว พอทะเลาะกันอีกวันเราก็คุยกับเขา เราจะเป็นคนง้อก่อนตลอดทั้งที่เราไม่ผิด บางทีพอเราคุยเขาก็ตอบว่ารำคาญทั้งที่เราเป็นคนง้อเขานะ อยากให้ทุกอย่างกลับมาดีเหมือนเดิม เราอยากจะรักษาเขาไว้ให้ได้นานๆ ทุกครั้งเขาจะพูดถึงแฟนเก่า
ทำให้เราทะเลาะกัน ต่างคนต่างก็ไม่ขอโทษ ไม่คุยกัน ต่างคนต่างหายไป แล้วเลิกกันในครั้งแรก ตอนคบกันเราบอกเขาตลอดนะว่าอย่าพูดถึงเรื่องแฟนเก่าเราขอ แต่พอสักระยะนึง เราก็ทักเฟสไปคุย เค้าก็ตอบมั้งไม่ตอบมั้ง โดนด่าว่ารำคาญบ่อยมาก แต่เราก็ยังทักไปอยู่นั้นแหละ บางที่เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แต่พอนานๆไปเราว่า ต้องเดินออกมาแล้วแหละ ยิ่งทำเรายิ่งเจ็บ พอนานๆไปเขาเป็นคนทักมาคุยกับเรา คุยแบบปกติมาก เหมือนเมื่อตอนเป็นแฟนกัน เราก็คุยปกตินะ คุยกันไปนานๆ เขาก็บอกเราว่ากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ป่าว ตอนแรกเรากะว่าจะไม่กลับไป แต่ทำไงเรารักเลยกลับไปคบกันอีกครั้ง ทุกอย่างก็ปกติดี ครั้งนี้เรารู้แล้วว่าเขาไม่ชอบอะไร เป็นยังไง เราพยายามที่จะไม่ทำในสิ่งที่เขาไม่ชอบ แต่วันนั้นวันเกิดแฟนเก่าเขา อยู่ๆก็พูดถึงแฟนเก่า เราเลยโกธร โกรธมากจริงๆ เราก็ว่าจะพูดถึงทำไม เลิกกันไปแล้วจะพูดทำไม จะกลับไปหาแฟนเก่าหรอ เขาก็บอกเราว่าใช่ รอแฟนเก่าอยู่ แล้วตกลงที่คบกับเราคบทำไม เราแค่เป็นตัวแทนแฟนเก่าหรอ แค่ขั้นเวลาหรอ เราเข้าใจนะว่าไม่มีใครลืมหรอก แต่ขอแค่อย่าพูดถึงให้มันทำลายคนปัจจุบันเลย แล้วที่คบเรา เขาคบเราทำไม ในเมื่อเขารอแฟนเก่ากลับมา จริงๆแล้วเขากับแฟนเก่า (แฟนคนแรก) คบกันไม่ดี่เดือนด้วยซ้ำ แล้วตอนนั้นเหมือนจะเป็นเพื่อนกันมากกว่าแฟนด้วยซ้ำ ปัจจุบันกับแฟนเก่าเขาก้ไม่ได้คุยกันด้วยซ้ำ เลิกกันไปก็หลายปีแล้ว เขาก็คบ ผู้หญิงคนอื่นก่อนจะคบเราก็หลายคน แต่ทำไมยังพูดถึงแฟนคนแรกนั้นอยู่ สิ่งดีๆที่เราทำให้ ไม่ได้มีความหมายอะไรกับเขาเลยใช่ไหม เราคิดเสมอนะว่าสักวันเราจะเข้าไปอยู่ในใจเขาได้ ไม่ว่าเขาจะทำร้ายจิตใจเรา จะด่า จะว่าเรา ขนาดไหน แต่เราก็ยังเป็นห่วงเขาอยู่ดี เราไม่เคยโกรธ อะไรเขาเลยจริงๆ ถึงจะรู้แบบนั้นเราก็ยังอยากกลับไปเป็นแฟนเขาอยู่ดี เราก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมรู้ทั้งรู้