ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะอยากรู้ว่าพี่น้องเเท้ๆทำร้ายร่างกายกันรึปล่าว ตอนนี้เราอายุ15ค่ะ พี่สาวเราอายุ25 เมื่อก่อนเราสองคนสนิทเเละรักกันมากไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เรารักพี่มากชอบซื้อของให้อยู่บ่อยๆ เดือนที่ผ่านมาเป็นวันเกิดพี่ค่ะเรามีของขวัญเล็กๆให้ มันมีคุณค่าสำหรับเรามาก เเต่พี่กลับเอามันไปทิ้งซะงั้น ในทางกลับกันพี่ไม่เคยให้อะไรกลับเลยค่ะ ไม่มีเลยสักอย่าง ตั้งเเต่พี่มีเเฟนคนปัจจุบัน ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปอย่างกับคนละคนเหมือนในนิยายเลยค่ะ เราเริ่มไม่ได้คุยกันเเบบเมื่อก่อน ทุกครั้งที่เจอหน้ากัน พี่เหมือนหงุดหงิดไม่ชอบเราอยู่บ่อยๆ ต่อมาพี่เริ่มทำร้ายร่างกายเราสารพัด สารพัดเเบบสารพัดจริงๆค่ะ มีครั้งหนึ่งพี่ทำร้ายร่างกายเราด้วยการตบที่หน้าอย่างจังถึงขั้นที่หน้าหันไปตามเเรงตอนนั้นไม่มีความรู้สึกเจ็บเลยค่ะ เเต่เราเสียความรู้สึกมากกว่า บางครั้งเราก็ตอบโต้ไปบ้างเพราะมันทนไม่ไหวจริงๆ พยายามคิดเสมอว่าทำอะไรให้พี่ไม่พอใจรึเปล่าเเต่ก็ไม่เลยเราทำดีมาตลอด ยิ่งช่วงพักหลังๆทุกอย่างก็ยิ่งเเย่ขึ้นไปอีก เราชอบฟิกเกอร์มากค่ะถึงขั้นมีตู้โชว์ เมื่อ2อาทิตย์ที่ผ่านมาเราไปเรียนพิเศษตอนกลับเราซื้อฟิกเกอร์มา2ตัว หวังจะเอามาสะสมเเต่พอกลับมา ทุกอย่างว่างไปหมดไม่เหลือฟิกเกอร์สักตัวเเอบคิดว่าพ่อเอาไปบริจากให้เด็กรึเปล่าเเต่ก็ไม่ค่ะถ้าเอาไปบริจากจริงต้องบอกเราก่อนอยู่เเล้ว เรามารู้ทีหลังว่าพี่เป็นคนเอาไป พี่รู้อยู่เเล้วล่ะค่ะว่าเราหวงเเละชอบสะสมฟิกเกอร์มาก เเต่ไม่รู้ว่าพี่ทำเเบบนั้นทำไม เราเก็บฟิกเกอร์มาเกือบๆ6ปีเเล้วค่ะ ทุกครั้งที่ซื้อจะใช้เงินเก็บที่หักจากค่าขนม ต้องพยายามเก็บเงินจริงๆค่ะกว่าจะซื้อได้เเต่ละตัว ถ้าเทียบเป็นเงินก็หลายหมื่นรวมกับที่พ่อกับเเม่ซื้อให้ด้วย ตอนนั้นเราร้องไห้หนักมาก เรารู้สึกไม่ดี มันเสียความรู้สึกไปหมดจนตอนนี้เราเริ่มไม่ไหวกับเหตุการณ์ที่ผ่านๆมาเราตัดสินใจขอพอกับเเม่ย้ายไปอยู่กับน้า ทั้ง2คนก็เข้าใจคงจะคิดว่าอยากไปพักร้อนมั้งคะ ท่านไม่รู้เรื่องที่พี่ทำร้ายเรานะคะ ตั้งเเต่ย้ายมาอยู่กับน้าทุกอย่างก็ดีขึ้นค่ะ ของๆเราที่อยู่ที่บ้านก็ยังอยู่ดีทุกอย่าง เราเริ่มเเอบคิดเเล้วล่ะค่ะว่าอาจเป็นเพราะว่าพี่คิดว่าเราเเย่งความรักจากครอบครัวรึเปล่าเเต่ก็ยังไม่ใช่เหตุผลที่ดีเท่าที่ควร บางครั้งเราคิดว่าพี่เป็นโรคจิตด้วยซ้ำ555 ใครรู้ช่วยบอกที่ค่ะว่ามันเป็นเพราะอะไร มีพี่น้องคนไหนเป็นเเบบเรารึเปล่า เรื่องมันไม่มีเเค่นี้ค่ะยังมีอีกหลายเรื่องเเต่ขอเขียนไว้เเค่นี้ล่ะกันค่ะเหนื่อยมากๆเเล้ว
***ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ***