Itaewon Class ซีรี่ส์คุณภาพเรื่องหนึ่งในช่วงต้นปีนี้  ซีรี่ส์สร้างพลังบวกให้แก่ชีวิต เต็มไปด้วยตัวละครที่มีเอกลักษณ์และมีเสน่ห์ และแน่นอนแม้ว่า ในระหว่างทางเรื่องราวมีสะดุดอยู่บ้าง มีความประดิษฐ์ประดอยไปบ้าง ซึ่งเอาจริงซีรี่ส์เกาหลีหลายๆเรื่องก็ออกมาแนวนี้ ประเภทตัดฉากช่วงนี้ ใส่คำพูดคมๆ จังหวะเพลงประกอบที่ใส่เข้ามาตอนนี้ เป็นต้น ซึ่งใน Itaewon Class มีองค์ประกอบเหล่านี้เต็มไปหมด
 
 ส่วนตัวไม่เคยดูหรืออ่านจากเรื่องราวของต้นฉบับที่นำมาดัดแปลง เลยไม่พูดถึงส่วนนั้น โดยรวมนี่คือเรื่องราวของชายคนหนึ่ง พัคแชรอย ชีวิตของเขาในยามวัยรุ่น สาวที่แอบชอบ ความใฝ่ฝัน ชีวิตที่มีเพียงพ่อสองคน การสูญเสีย การอยากจะแก้แค้น และการทำธุรกิจร้านอาหาร และต่อยอดไปสู่เจ้าของบริษัทขนาดใหญ่ 
 
วิบากกรรมของพัคแชรอย นำไปสู่สองอีพีสุดท้าย ที่เหมือนเป็นบทสรุป มีฉากที่พัคแชรอยร้องไห้อย่างหนักที่โรงพยาบาล ในอีพีสุดท้าย ซึ่งเราไม่เคยเห็นเขาร้องไห้แบบนี้มาก่อนกับชีวิตที่ดูเหมือนล้มเหลวหลายครั้ง ฉากนี้ดีมาก มันอธิบายได้หลายๆอย่าง และในใจเขาคงคิดถึงพ่อของเขาอย่างมาก 
 
ซีรี่ส์มีบทที่สูญเสียพลังไปในช่วงท้ายๆ ที่เหมือนเปลี่ยนเป็นเรื่องราวการแก้แค้น การเอาคืน มันดูสะดุดไม่เข้ากัน ไม่กลมกล่อม
 
สุดท้าย พัคแชรอย ประสบความสำเร็จ มีหญิงที่รัก และทำการแก้แค้นได้สำเร็จ(หากมองในมุมนั้น) ผมเข้าใจได้ว๋าทำไมพัคแชรอยเลือกและรู้สึกรักอีซอ เพราะอีซอคือคนที่อยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเขา ตั้งแต่เริ่มทำร้าน เรื่อยมา ส่วน ซูอา ไม่ได้ "ร่วม" ขนาดนั้น เธอคือเพื่อน เป็นคนที่เขาแอบชอบเมื่อวัยรุ่น และเวลาผ่านไปเขาก็ยังชอบ แม้ซูอาอาจจะเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง คอยให้กำลังใจและไม่ไปไหน ก็ตาม ผมคิดว่า สุดท้ายคนที่ร่วมต่อสู้ด้วยกันมา ก็เกิดความผูกพันธ์และรู้สึกพิเศษขึ้นมาได้ 
 
 
เรื่องรักของ Itaewon Class ไม่ใช่เรื่องรักครั้งแรก การแอบรัก หลงรัก หรือสารภาพรักในเชิงโรแมนติกแบบนั้น เพราะสุดท้ายรักครั้งแรกคนที่แอบชอบเสมอมาอย่างซูอา ก็ไม่ใช่คู่ที่ไปด้วยกันได้ อันที่จริง พัคแชรอยไม่ได้รู้สึกชอบหรือพิเศษอะไรกับอีซอเลยตั้งแต่ต้น ซีรี่ส์มีบอกชัดว่า เขาคิดกับเธอเหมือนเพื่อนผู้ร่วมงาน พาร์ทเนอร์ หรือน้องสาว ไม่ใช่คิดแบบ ผู้หญิงคนหนึ่ง (ในความหมายผู้ชายชอบผู้หญิง) และหากเราดูด้วยสายตา เคมีระหว่างพัคแชรอยกับอีซอไม่เข้ากันเลย บางทีในความรักหรือการรู้สึกพิเศษมันเกิดขึ้นได้จากคนที่อยู่เคียงข้างเสมอ(ไม่เกี่ยงอายุและความต่างใดๆ)
 
 
 ชีวิตที่หนักหน่วง สมควรได้รับการเฉลิมฉลอง  พัคแชรอยเจอชีวิตที่ขับเคลื่อนด้วยการอยากจะแก้แค้น มานานหลายๆไป ซีรี่ส์ขับเคลื่อนแรงจูงใจของตัวเอกแบบนั้น แต่มันค่อนข้างเบาหวิว ไม่หนักแน่นพอ และก็ชัดว่านี่ไม่ใช่ซีรี่ส์ดราม่าขนาดนั้น ผกก.ทีมงานก็ไม่ต้องการให้ออกมาแบบนั้น ชีวิตของพัคแชรอยถูกคนที่มีอำนาจพรากไป เขาอดทนรอคอยมานานหลายปี โดยมีบุคคลรอบข้างคอยช่วยเหลือเขาเสมอ หากเขาสู้คนเดียวก็คงไม่มีทางสำเร็จได้แน่นอน อดคิดไม่ได้ว่า หากเราเจออย่างที่พัคแชรอยเจอ เราจะสู้และอดทนเหมือนเขาไหม
 
 ซีรี่ส์สร้างพลังบวกแแก่เราให้เราไม่ท้อแท้ในสิ่งที่เราทำอยู่ แรงขับเคลื่อนภายในสำคัญ และผู้คนที่คอยช่วยเหลือรอบข้างก็สำคัญ