ในฝันในคืนอันยาวนาน แซรอยก็ฝันเห็นพ่อๆที่ตัวเองรักและคิดถึงเสมอ 



พ่อที่แสนจะภูมิใจในลูกชายคนนี้ไม่ว่าจะเป็นยังไง แซรอยรู้สึกถึงความอบอุ่นและความภูมิใจ ความรักที่พ่อส่งมาให้
และนั่นก็เป็นสิ่งที่ทำให้แซรอยเติบโตและยืนหยัดในตัวตนของตัวเองจนมาถึงบัดนี้ "ผมยังมีผองเพื่อนที่ยังรอคอย
และนึกถึงในวันข้างหน้าที่ยังอยากจะสนุกสนานกับพวกเขา" และอีกหนึ่งคนที่นึกถึงเป็นคนสำคัญ



บางทีเราก็รู้สึกอุ่นใจแค่มีคนมาเข้าใจในตัวเราโดยไม่ต้องอธิบาย "นั่นคือชีวิตหรือ? ถ้าอย่างนั้นก็ขออีกสักครั้ง" อธิบายตัวตน
ของเถ้าแก่ที่อีซอเข้าใจได้ดี ความรักและความศรัทธาที่อีซอมีต่อเถ้าแก่มันมากมายแม้ว่าชีวิตมันจะยากลำบากเพียงใดก็ตาม
ในส่วนของซูอากว่าจะรู้สึกตัวว่าสิ่งที่ตัวเองเลือกไปประธานจางใช้อำนาจและความกลัวมาบีบคนที่อ่อนแอกว่า จึงตกเป็นเหยื่อ
ที่ตัวเองเลือก 



การลาออกไม่ได้มีความหมายกับประธานจางเลยเพราะเขาไม่ได้มองว่าเป็นลูกน้องที่ซื่อสัตย์และรักจางกา แต่ประธานแค่มองเหมือน
หลอกใช้งานแค่นั้นเองและ ณ ตอนนี้ซูอาจะทำยังไงกับความรักของเธอในเมื่อมันสายไปแล้ว



ในส่วนของกึนวอน จริงๆมองในมุมนี้ก็น่าสงสารไม่เคยได้ความรักความอบอุ่นจากพ่อเลย พ่ออยากจะใช้อำนาจและความกลัวของลูก
เพื่อสร้างให้เป็นตัวเองอีกคน อยากให้พ่อภูมิใจ อยากให้พ่อยอมรับ นี่คงเป็นสิ่งที่กึนวอนต้องการแค่นั้นเอง



ส่วนประธานจาง ก็แค่ต้องการให้แซรอยก้มหัวก็พอ 



มาถึงจุดๆนี้แซรอยก็รู้ว่า สิ่งนั้นมันไม่สำคัญเลย ศักดิ์ศรีต่างๆที่ตัวเองถือมา
" ตราบใดที่เรายังมีชีวิตอยู่ เราก็เอาชนะทุกสิ่งได้ "
เหลืออีก 1 Ep.ที่ไม่อยากให้จบเลย แต่ก็ต้องเป็นไปตามนั้น ดูจบแล้วมาคุยกันค่ะ (ปล.เป็นคหสต.อาจมีถูกผิดบ้าง)
แว้บไปดูทวิตเตอร์ ฮื้อออออ....ฉากจบบบบบ