คือเราอะ ไม่มีมีรสนิยมแบบชอบผู้ชายหรือสนใจในเพศตรงข้ามเลยนะ เริ่มสังเกตตัวเองมาพักใหญ่แล้ว คือก็เป็นเพื่อนกันได้ละ แต่แบบเวลามีอารมณ์ทางเพศเราไม่ได้มีอารมณ์หรือความรู้สึกอะไรกับเพศตรงข้ามเลยนะ คือมีแหละ แต่เป็นเพศเดียวกัน เรารู้สึกแบบนี้มานานแล้ว ตอนนี้ก็มีแฟนเป็นผู้หญิงนะ ครอบครัวเราก็เข้าใจ ครอบครัวแฟนเราก็รับเราได้ คือเรารู้สึกผิดที่ผิดทางอะ เราไม่ได้รู้สึกอยากเป็นเสลรึทอมรึอะไรนะ คือก็ความรักแหละ เราไม่รู้นะว่าจะเปลี่ยนรสนิยมมั้ยแต่คือเราเคยลองคบผู้ชายดูแล้วแหละ คบกันได้สักพักใหญ่ ก็เลิกกัน เพราะความอึดอัดของเราอะ ตอนแรกอะไรๆก็ดีแหละแต่พอไปๆมาๆมันไม่ใช่เราจริงๆอะ เราคิดมาสักพัก เรารู้ว่าเราอยากมีครอบครัวอยากมีลูกแต่ไม่ใช่ในสถานะแม่คนอะ แต่ในสถานะผู้นำครอบครัว เรารู้สึกอิจฉาผู้ชายนะที่เกิดมาเป็นผู้ชายอะมีสถานะที่ดีกว่าเรา สามารถเป็นพ่อคนได้อะ รู้สึกเสียใจละแต่เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ เราเคยลองปรึกษาพี่เราดู พี่เราบอกว่าจะเป็นไงก็ได้ยังไงก็เป็นน้องพี่  คือพี่เราก็เป็นผู้หญิงแต่พี่เราไม่สามารถมีลูกได้เพราะมดลูกไม่ดีตั้งแต่กำเนิด พี่เราอยากมีลูกมากๆเลยแหละ ถืออะไรบอกเราว่าถ้าพี่ตายก็ฝากดูแลลูกพี่ด้วย  เราเลยรู้สึกผิดในใจ ว่าเราควรจะเลือกเป็นอะไรดี เราอยากเป็นผู้ชายจริงๆนะ ถ้าให้เลือกเกิดใหม่ก็ขอให้เกิดเป็นผู้ชาย เราอยากดูแลแฟนเรา แม่เรา พี่เรา  เพราะคนในบ้านมีแต่ผู้หญิง  เราเลยรู้สึกไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไปรึป่าว เราก็ไม่เข้าใจ เรามีความคิดผิดเพศแบบนี้ เราผิดปกติรึป่าว
เราคิดจริงจังกับแฟนเรานะ คืออยากมีครอบครัวเป็นของตัวเองอะ เรารู้สึกละอายแทนแฟนเรานะ ที่เราไม่ใช่ผู้ชาย  ครอบครัวเขาจะคิดไงเราก็คิดมาก 
เราไม่มีที่จะปรึกษาแล้ว เราคิดว่าการข้ามเพศมันอาจจะเปลี่ยนอะไรได้ มันจะมีลูกได้มั้ย มันจะอะไรได้มั้ย คือเราไม่ได้คิดเรื่องมีเซ็กส์อะ แต่เราคิดเรื่องครอบครัวมากกว่า เราละอายใจที่เกิดมาเป็นผู้หญิงละอายใจที่เป็นคนผิดเพศ 

ขอบคุณที่รับฟัง เป็นคำระบายสำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง ขอบคุณค่ะ