มีใครเคยชอบความโรคจิตของตัวเองบ้างคะ

โรคจิตที่ว่า เราหมายถึง
ชอบเวลาที่ตัวเองเย็นชา ไร้หัวใจ
ไม่รู้สึกรัก ไม่สงสาร  ไม่ผูกพัน
รู้สึกเหมือนตัวเองเก็บกดอะไรอยู่ในใจ
และมันฝังลงไปลึกจนถอนออกจากใจไม่ได้แล้ว

รักในความเจ็บปวด
หากไม่เจ็บกายก็ต้องได้เจ็บที่จิตใจ
บางช่วงเวลาชอบที่ได้เห็นเลือด
รู้สึกดีอยู่ลึกๆ เวลาที่ได้ดูหนังแนวโรคจิต
อย่างแทนคุณ ในเรื่อง Voice
เป็นโรคจิตที่ทำให้เรานึกถึงตัวเองค่ะ
แต่ไม่ถึงกับต้องฆ่าคนอย่างนั้น

ถึงจะรู้ว่าตัวเองรู้สึกขนาดนี้แล้ว
แต่ก็ไม่อยากบำบัด หรือพูดคุยกับจิตแพทย์

มีใครที่เป็นแบบเราบ้างคะ
รู้ว่าตัวเองไม่ปกติเหมือนคนทั่วไปแล้ว
แต่ก็ชอบและรักที่ตัวเองเป็นแบบนี้
มาคุยกันไหมคะ ถึงสิ่งที่เราเป็นแบบนี้
อดีตเป็นอย่างไร อะไรหล่อหลอมมาให้เป็นแบบนี้


ปล. เราไม่เคยคิดอยากจะทำร้ายใครอื่นนะคะ
เรารู้ตัวเองว่าเราไม่มีทางทำอะไรแบบนั้นแน่ๆ
เราชอบเป็นคนเจ็บปวด แต่ไม่ชอบทำให้ใครเจ็บปวดค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่