ขอเกรินก่อนนะคะ คือเรามีเพื่อนผช.คนนึงที่เป็นเพื่อนห้องเดียวกันมา2ปีแล้ว ให้ใช่คือว่า“หาย”แล้วกันนะคะ คือเราแอบชอบหายมาได้ปีนิดแล้ว แต่ก็ตัดใจเพราะหายเป็นคนบอกเราเองมาหายชอบใคร และเราคือเพื่อนผู้หญิงที่หายสนิทที่สุดและเป็นคนเดียวที่รู้ว่าหายชอบใคร เราก็รู้สึกสำคัญนะ แต่...เหมือนในฐานะเพื่อนมากกว่า และในวันเกิดของผญ.ที่หายชอบ หายก็ซื้อของขวัญให้ในราคา1,xxxบาท...คือหายไม่ได้รวยอะไรแต่เก็บเงินเพื่อวันเกิดคนที่หายชอบ หายให้ตอนเที่ยง(พักกลางวัน) และในตอนนั้นเรายังไม่รู้ว่าหายเอาไปผญ.คนนั้นจนหายเดินมาในห้องแล้วร้องดังมากเรียกชื่อเราแบบ(ขอแทนตัวเองว่าริน)
หาย:ริน!!!!!!!!!
ริน:ห้ะ????มีไร
หาย:กูเอาของขวัญไปให้เขาแล้วเว้ย!!!!(เดินมาเขย่าตัวริน)(คือเรารู้ว่าเป็นใครแต่เพื่อนห้องไม่รู้จึงต้องเรียกเขา)
ริน:จริงดิ!!!!!!(น้ำเสียงแบบดีใจกับเพื่อนอะ)
หาย:เออดิ..กูยังมือสั่นไม่หายเลย (และก็หูแดง)
ริน:เพื่อนกูจะมีเมียแล้วโว้ยยยย
หายหน้าแดง)
ในใจคือ....เจ็บ....มาก.....แต่ก็ต้องยิ้มแบบ...กูฝื่นแต่หายคงไม่รู้หรอก แล้วคือพยายามตัดใจมากแต่เพราะทุกอยากให้ออกมาไม่ได้ หายอยู่ห้องเดียวกับเรา มีอะไรก็ช่วยกัน เรียกว่าเป็นเพื่อนต่างเพศที่สนิทกันพอสมควร คือเราใส่แว่นอยู่แล้วก็ไม่อะไรพอเงยหน้าเพื่อจะหลับ หายก็มาถอดแว่นไป แล้วต้องเข้าใจว่าสั้น300-400ก็พอมองเห็นแต่ไม่ชัด แล้วก็คือวิ่งตามรอบห้องหายมันจะเอาไปให้เพื่อนผญ.อีกคนให้เอาไปไว้นอกหน้าต่าง 
เพื่อนผญ:รินรักกูป่ะ(คือแบบถ้ารักจะให้ไรงี้)
ริน(เรา):รักสิค่ะเพื่อนนนน//วิ่งจะไปเอา
หาย:แล้วรักกูมั้ย
ริน:ไม่!!!!(มองจิก)
หาย:เนี้ยก็ชอบเป็นงี้อะ
ริน:ให้กูรักกูยอมตาย
และหายก็วิ่งออกนอกห้องเพราะเราวิ่งไล่ เราชี้เกียจวิ่งเลยนั้งรอ พอหายมาก็เอามาคืน และเราก็ด่าไป“กกก”
คิดว่าไงกันคิดว่าหายอ้อยม้ะ เรามาอ้อยเพราะแบบ....หายเคยถามเราครั้งนึงว่า 
หาย:อะชอบกูป่ะละ
ริน:..ชอบพ่องอะ ใครจะไปชอบว่ะ
หาน:ก็เออไงกูเราไมเข้าใจว่าทำไมมีแต่คนชอบกู(หายหน้าตาถือว่าดีตัวสูงเข้ากับคนง่าย มีคนชอบหายมาก เเละเราก็รู้ว่ามีใครบ้าง ส่วนหายก็น่าจะรู้ว่าเราชอบหายเพราะเคยหลุดให้เพื่อนหายฟังแต่บอกแล้วนะว่าไม่ได้ชอบ หายคงรู้แหละแต่เราไม่ยอมรับ)

คือเราจะตัดให้ขาดเลยแต่ยังเป็นเพื่อนอยู่จะได้มั้ยอะ
//เหมือนมาบ่น แต่สะดวกแบบนี้แหละค่ะ