สวัสดีคะ จากกระทู้ที่แล้ว ที่เราเคยตั้งว่าเป็นหนี้ไม่กล้าบอกสามี ตอนนี้เราบอกเขาแล้วค่ะ  จากที่เรากลัวว่าเขาจะทิ้งเรา จนเราไม่กล้าบอก เขากลับหาทางช่วยเหลือเรา แต่สามีเราไม่มีพ่อแม่นะค่ะ คือพ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่เด็ก แม่สามีก็เสียชีวิต ส่วนเราพ่อแม่ก็แยกทางกันตั้งแต่เด็กเหมือนกัน ส่วนแม่เราไม่ได้ทำงาน แม่เราเลี้ยงลูกให้เรา เรามาเป็นหนี้ช่วงสิ้นปีที่ผ่านมา แหละมันก็ลามข้ามปีมาจนถึงเดือนนี้ ตอนนั่นเราหมุนทัน แต่มาเดือนนี้หมดจริงๆหมุนไม่ทัน ไม่รู้จะทำยังไง เราพลาดที่ไม่ว่างแผนการเงินให้ดี จนเราต้องไปหยิบยืมเงินพี่ที่รู้จักในที่ทำงาน ดอก100*10ต่อเดือน เราก็หมุนจ่ายเขา เงินออกเราก็จ่ายทั้งต้นทั้งดอก ไม่พอใช้เราก็ไปยืมใหม่ เราทำงานห้าง เงินเดือนเราไม่เยอะ หลังหักค่าใช้จ่าย เหลือ7000กว่าบาท เราต้องรับภาระทุกอย่างในบ้าน ค่าใช้จ่ายในบ้านเรารับผิดชอบหมด ค่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ากิน ซื้อของเข้าบ้าน ค่างวดมอไซต์ ถ้าไม่มีมอไซค์เราจะทำงานลำบาก เพราะเราทำงานห้างเข้ากะไม่เป็นเวลา สามีเราก็ทำงานห้างเหมือนกัน เงินเดือนสามีไม่เยอะ 10200 เขาให้เราเป็นคนจัดการทุกอย่าง เขาไว้ใจเรานะ ให้เราถือเงินเอง จัดการทุกอย่างเอง แต่แล้วเราก็ทำพลาด เขาก็ผิดหวังในตัวเรานะ แต่เขาก็บอกว่าจะไม่ทิ้ง มาเริ่มกันใหม่ แต่เรายังมองไม่เห็นทางเลย เงินที่เรายืมเขามาหมุนมันก็เพิ่มขึ้น เงินเดือนออกไม่ต้องพูดถึงใช้หนี้เขาหมดไม่มีเหลือ เราเป็นหนี้เงินดอก20000 ซึ้งพอเงินออกเราก็ต้องหมุนเอาไปจ่ายเขาก่อน ที่เขาให้เรายืมก็เพราะเขาเห็นเราท้อง แต่เราไม่ได้ตั้งใจจะมีลูกนะ เราคุมกำเกิดเรากินยาคุม แต่เราก็ยังท้อง เราคิดว่าลูกคนโตเรายังเล็กอยู่ ยังไม่อยากมี แต่เราก็พลาดท้องจนได้ ทุกวันนี้เราพยายามที่จะไม่เครียดนะ แต่เดือนนี้มันหนักจริงๆ เรื่องหนี้ยังคิดไม่ตกเรายังมารถล้มอีก อะไรจะซวยขนาดนี้ ทุกวันนี้ที่เราอยู่ได้ เราก็ได้กำลังใจจากสามี ได้กำลังใจจากลูก ได้สามีคอยช่วยเหลือ พอเราบอกเขาเรื่องหนี้ เขาก็ไปหาญาติพี่น้อง เพื่อขอความช่วยเหลือ แต่พี่น้องเขาก็ไม่มี เขาก็ไปหยิบยืมคนอื่นมาให้เราก่อนเหมือนกัน เราได้บทเรียนในชีวิตครั้งยิ่งใหญ่ ต่อไปเราต้องใช้ชีวิตให้รอบครอบต้องคิดให้ดี หนี้20000 สำหรับเรา เราถือว่าเยอะมาก  สำหรับพนักงานเงินเดือนอย่างเรา เราอยากปิดหนี้ให้หมดเราไม่อยากสร้างหนี้เพิ่ม สงสารลูกสงสารสามี ทุกวันนี้กินแค่ข้าวกับม่ามากับไข่ ข้าวสารก็จะหมดเงินก็ไม่มี เครียดเราเครียด เราเหนื่อย เราท้อ ไม่รู้จะไปทางไหนต่อ เราแค่อยากระบายเผื่อมันจะหายเครียดบ้าง เราอาจจะเล่าวกไปวนมา อ่านแล้วอาจจะงงบ้างต้องขออภัย เราแค่อยากระบาย