สวัสดีค่ะ เราอายุ20แล้ว เราเลยคำว่าเด็กไปแล้ว ทำไมพ่อแม่ไม่ยอมปล่อยเราบ้าง เราอึดอัด พ่อแม่เราห้ามทุกอย่าง ห้ามนอนบ้านเพื่อน ห้ามกลับบ้านดึกๆ ทุ่มสองทุ่ม เริ่มโทรตาม ขอเบอร์เพื่อน ส่วนใหญ่เขาจะไม่โทรหาเรา เขาจะโทรหาเพื่อน สมมุติเราบอกไปกับ Aนะ เค้าจะขอเบอร์ A ถ้าเราไม่ให้เราก็ไม่ได้ออกจากบ้าน เขาโทรหาAเพื่อเช็คว่าเราไปกับAจริงหรือเปล่า เราทั้งอึดอัด ทั้งเกรงใจเพื่อน เราไม่รู้ว่าทำไมพ่อแม่ต้องหวงขนาดนี้ มันอาจจะเป็นผลมาจากพี่เรา พี่เราทำตัวเหลวไหล ไม่ไปเรียน ไปสาย เราเลยโดนจับผิด ต้องไปโรงเรียนแต่เช้า เข้าแปดโมง หกโมงคือต้องถึงโรงเรียนแล้ว เราต้องนั่งเหงารอเพื่อนทุกวัน เราเบื่อ เราเคยคุยกันว่า ถ้า18 เขาจะปล่อยให้ใช้ชีวิตด้วยตัวเอง แต่พอ18 เขาไม่ได้ทำอย่างที่เขาพูด เขาบังคับเราเหมือนเดิม เที่ยวไม่ได้ กลับดึกไม่ได้ จะไปทำงาน หาเงินใช้ไม่ได้ บอกกลับดึก อันตราย กลัวโดนพี่ๆที่ทำงานหลอก เราเหนื่อย จน20 เรารอชีวิตมหาลัย  ชีวิตที่เราฝันว่า เราจะได้ออกไปใช้ชีวิตคนเดียวจริงๆสักที แต่พอเราบอกเราจะอยู่หอ เขากลับไม่ให้เราอยู่ เราอธิบายว่าทำไมเราถึงอยากไปอยู่หอ เขาฟัง เขาบอกว่า จะให้ไปอยู่  สุดท้าย มาบอกทีหลัง มาบังคับเรา ว่าไม่ต้องอยู่ ให้อยู่บ้าน เราอึดอัด ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่บ้านกล้ายเป็นที่อึดอัดของเราไปแล้ว เราทนเพื่อวันที่เราจะเข้ามหาลัย แต่สุดดท้ายเราก็ไม่ได้ออกไปข้างนอก พ่อกับแม่ไม่เคยฟังเราเลย  หลอกให้เราอธิบาย แต่สุดท้ายเขาก็จบที่ให้เราอยู่บ้าน ชีวิตมันเป็นของเราไม่ใช่หรอ ถ้าวันนึง พ่อกับแม่ไม่อยู่ขึ้นมา เราจะอยู่คนเดียวได้ไหม สังคมภายนอกมันเป็นยังไงเราจะได้รู้ไหม เราอยากมีความรับผิดชอบมากขึ้น อยากออกไปใช้ชีวิตในแบบที่ผู้ใหญ่ควรจะรู้ เพื่อนคนอื่น พ่อแม่ปล่อย ให้ดูแลตัวเอง เราอยากได้แบบนั้น ชีวิตเราสบายมาก เราอยากไปรำบาก  เราควรทำยังไงดี เราอยากหักดิบออกเองเลย เราเก็บตังได้ก้อนนึง พอสำหรับค่าหอ ค่ามหาลัย แต่เราออกไปเลย พ่อแม่ก็จะเสียใจ เผลอๆคงไปตามตัวถึงนู้น เราเหนื่อยอะ เราไม่อยากอยู่บ้าน เราท้อไปหมด โครตอึดอัดเลย

ขอพื้นที่ระบายค่ะ ดราม่าพอก่อน เราเหนื่อยเราท้อ เราอึดอัดมากพอแล้ว