#ใครเคยโดนบลูลี่มาเล่าประสบการได้นะคะ#เล่าประสบการ#พิมพ์ไปร้องไห้ไปพิมพ์ผิดอย่าว่ากันเด้อ
คือเราจบม.3ใช่ป่ะทางโรงเรียนก็จะจัดงานปัจฉิมแล้วทีนี้เขาก็จะให้พี่ๆม.5น้องม.1-2มายืนตามข้างทางระหว่างทางเดินเดินเพื่อจะไปเข้าอำลาคือมีเสียงครูผู้ชายพูดว่าระวังพื้นแตกไอ้เราก็เลยแบบเดินก้มหน้าอะตอนที่ครูแซวอะคือทุกคนที่อยู่แถวนั้นอะรุมหัวเราใส่เราหมดเลยเว้ยความรู้สึกโครตแย่อะเหมือนตัวเองเป็นตัวประหลาดในบรรดานางฟ้าอะแบบนี้เลยแล้วก็ตอนเดินอยู่ก็ได้ยินแบบพวกคนอื่นๆชุบชิบเกี่ยวกับเราแล้วก็หัวเราะกันใหญ่เลยคือแย่มากทั้งๆที่เราก็ทำตัวดีกับทุกๆคนแต่สิ่งที่พวกเขาให้เรากลับคืนมาคือแบบขอบคุณมาก ไม่อยากเรียนต่อที่นี่แล้วอะสังคมโรงเรียนนี้เราไม่อยากอยู่ว่ะคือแบบเสียใจนะเว้ยแต่ก็ต้องแกล้งขำปมดมด้อยของตัวเองอยากจะตะโกนออกมามากๆว่าพอได้แล้วกูเสียความรู้สึกนะเว้ยแต่มันก็ทำไม่ได้รู้ไหมเราอยู่ที่โรงเรียนโดนเพื่อนผู้ชายร้องเพลงล้อว่าช้างช้างๆอะพวกนี้อะจากนั้นพวกนั้นก็จะพูดตบท้ายว่าล้อเล่นเฮ้ยคือจะเอาความรู้สึกกุมาล้อเล่นไม่ได้นะหนักสุดเลยก็สกัดขาอะคือความรู้สึกแบบนี้เราไม่อยากรู้สึกเลยเว้ย แต่เราไม่อยากจะว่าพวกนั้นหรอกเพราะกลัวพวกนั้นเสียความรู้สึกเราเข้าใจว่าคนที่โดนทำเสียความรู้สึกมันเจ็บขนาดไหนพยายามทำดีด้วยแต่สุดท้ายก็แบบนี้แหละมีครั้งนึงครูผู้หญิงมั้งคือเรากำลังถามเพื่อนเรื่องงานที่เขาสั่งแต่เขาเห็นเราเขาก็คิดว่าเราคุยเรื่องอื่นรู้ไหมคำแรกที่เขาพูดขึ้นมาพูดว่าอะไรเขาพูดว่าอียักษ์ตอบข้อนี้ซิจากนั้นคนในห้องก็หัวเราะดังสนั่นเลยจ้า(พิมพ์ไปก็เจ็บไป)พอเดินออกมาเพื่อนๆเราก็หัวเราะจ้าเห้ยโรงเรียนนี้มีเชี่ยไรดีมั่งวะเป็นโรงเรียนระดับตังหวีดแต่ทำไมบางคนถึงทำตัวเหมือนไม่ได้รับการสั่งสอนมาอบากจะด่าแรงๆแต่ก็ด่าไม่ได้ตอนนี้ก็เหลือตัวคนเดียวแล้วทุกวันนี้เย็นขามากจนคนอื่นมันไม่กล้าล้อแล้วถึงเราจะดูเย็นชายังไงแต่คือความรู้สึกเก่าๆมันก็จพำฝังใจอะ