เรื่องมีอยู่ว่าแม่ของเพื่อนเป็นเส้นเลือดในสมองตีบแตกทำให้ไม่ค่อยมีแรง แล้วเราไม่ได้เจอเพื่อนคนนี้นานมาก เพื่อนก็เราให้ฟังว่าแม่อ่ะป่วยเป็นแบบนี้เหมือนผู้ป่วยติดเตียง เราก็ใจหายมากตอนแรกเพราะตอนเด็กๆเราชอบไปนอนบ้านมันแล้วก็สนิทกับแม่มันมาก เราก็เข้ามาบ้านเห็นแม่มันแม่มันก็นอนปกติ แม่มันเป็นคนเสียงดังโวยวายอยู่แล้วเราก็ชินนึกว่าปกติ เพื่อนมันก็บอกเครียดชวนออกไปเที่ยวกลับมา4 ทุ่ม มันก็ชวนเรานอนด้วย เราก็นอนไปสักพัก แม่ก็บ่นเรื่องแพมเพิส บอกว่ามันเปียกทั้งที่พึ่งเปลี่ยนแพมเพิสไป เพื่อนก็บอกเปียกได้ไงแม่พึ่งจะเปลี่ยนไป แม่ก็เรียกให้มาดูแพมเพิส เพื่อนบอกว่าแม่อ่ะชอบเรียกร้องความสนใจ ตอนแรกก็ไม่เชื่อ พอสักพักแม่เห็นว่าเรียกเพื่อนแล้วเพื่อนไม่ไปเลยเรียกเราบอกให้ดูแพมเพิสให้หน่อยว่าเปียกมั้ย เราดูเห็นว่าไม่เปียกก็เลยพูดไปว่ามันไม่เปียก เพื่อนก็บอกเห็นมั้ยตูบอกมิงแล้วอะไรประมาณเนี้ย เพื่อนก็บอกนอนไปอย่าสนใจ สมมุติว่าเพื่อนเราชื่อเอ ละกันนะคะ แม่ก็จะพูด เอแพมเพิสให้แม่หน่อย ละเสียงดังมากคือเขาเป็นคนเสียงดังอยู่แล้ว ประมาณว่าตะโกนทั้งๆที่ก็นอนใกล้ๆกัน ว่า เอ เอเอ๊ยยย เอ เปลี่ยนแพมเพิสให้แม่หน่อย พูดวนๆไปแบบนี้ ตั้ง5 ทุ่มยันตี1 ไม่มีใครได้นอนอย่างมากแค่งีบ พอผ่านไปสักพัก แม่ก็บ่นหนาวทั้งๆที่ก็ห่มผ้า บ่นให้ปิดแอร์ เพื่อนเราก็ปิดให้ ไม่ถึง1นาที ก็บอกให้ปิดพัดลม พัดลมไม่ได้โดนแม่เลยคือหันมาแค่เรากับเพื่อน เราไม่ได้เข้าข้างเพื่อนจริงๆ เพื่อนก็นอนอยู่ทำเป็นไม่สนใจ คือเพื่อนเราต้องทำงาน9โมงเช้านะคะ แต่ตอนนี้ตี3 แล้วยังไม่ได้นอน แม่ก็ไม่หยุดจะโกน เขาจะตะโกนด่า แล้วพูดวนไปอย่างงั้นจนกว่าคนจะสนใจ เพื่อนเราก็เลยลุกไปหยิบผ้าห่มหน้ากว่าเดิมมาห่มให้ คราวนี้ก็บอกหายใจไม่ออกจะให้ปิดพัดลมให้ได้ ตี4 แล้วตอนนี้ไม่มีใครได้นอนเพราะแม่ตะโกนไม่ยอมหยุด เพื่อนก็เลยทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนแพมเพิส ห่มผ้าดีๆ คือแม่พูดว่าเปลี่ยนแพมเพิสแล้วจะนอน ไม่ถึงครึ่งชม. ก็บ่นหิวน้ำ ทั้งที่น้ำก็อยู่บนหัวนอนแม่ เพื่อนเราก็เพลียเพราะนี่ตี4 แล้ว แม่ก็พูดวนอยู่แบบนั้น เอ เอเอ๊ยแม่หิวน้ำ ขอน้ำให้แม่กินหน่อย เพื่อนก็บอกน้ำก็อยู่บ่นหัวนอนแม่ไง แม่ไม่ได้พิการนะแค่แขนซ้ายไม่ค่อยมีแรง เพื่อนก็พยายามข่มตาไม่สนใจ แม่ก็คลานไปนอนหน้าตู้เย็น ยืนแล้วล้ม เพื่อนก็ตื่น อ่าวแม่ทำไมไปหน้าตู้เย็นได้แค่เอื้อมมาหยิบน้ำไม่ได้ล่ะ ตี4 ครึ่งแล้วนะ เอยังไม่ได้นอนเลยต้องออกไปทำงานอีก เพื่อนเลยหยิบน้ำให้แม่แล้วออกมานั่งเล่นหน้าห้องซักพัก คือห้องที่อยู่เนี่ยเป็นคอนโด แล้วเสียงแม่ระดับนั้นคนข้างห้องต้องได้ยินอยู่แล้ว แล้วข้างห้องก็เริ่มปึงปัง กลับแล้ว เห็นเขาออกมาข้างนอกอยู่ คือทำให้รู้เลยว่าข้างห้องก็ไม่ได้นอนเหมือนกัน ก็กลับเข้าห้อง เพื่อนก็บอกแม่ข้างห้องอะเขาจะหลับจะนอนทำไมต้องตะโกนเสียงดังด้วยทั้งๆที่ก็นอนข้างๆกัน เดี่ยวข้างห้องเขาแจ้งนิติขึ้นมาเราจะเดือดร้อนไม่มีที่ซุกหัวนอน แม่ก็เหมือนประชดตะโกนเสียงดังว่า เออให้แมร่งไปแจ้งนิติเลย  กุมันคนเฮียไง คราวนี้แม่ก็ตะโกนใหญ่ บอกมีลูกเนรคุณ พูดจาประชดประชันต่อว่ามากมาย เพื่อนก็ไม่สนใจก็พยายามหลับ แม่ก็ร้องไห้ โวยวาย เพื่อนก็พยายามหลับจะตี 5 แล้ว คราวนี้แม่ก็ตะโกนเรียกเสียงดังอีก โอ้ยหนาว บอกให้ห่มผ้าให้หน่อย เพื่อนรู้ว่าแม่ไม่ได้พิการเลย แกล้งหลับ แล้วแม่ก็แกะแพมเพิส คือประมาณว่า ห่มผ้าให้เขาก็จะเอาออกให้ห่มให้ใหม่ ใส่แพมเพิสให้ก็จะแกะออกให้ใส่ให้ใหม่ คือเขาแกะแพมเพิสได้แต่หยิบน้ำ ห่มผ้าเองไม่ได้อะค่ะ ก็ต้องเพื่อนเราอีกค่ะที่ทำให้ คราวนี้ทำทุกอย่างเรียบร้อยหมดละ 6 โมงเช้าไม่มีใครได้นอน แม่ก็ตะโกนเสียงดังอีก หิวข้าว ไม่สนใจก็ตะโกนแบบนั้นไปเรื่อยๆ ถ้าไม่สนใจก็จะเขย่าตัวให้ตื่นให้สนใจเขาให้ได้อะค่ะ ต้องกินยาก่อนอาหาร1 ชม. เพื่อนก็ป้อนยา บอกกินข้าวได้ตอน7:30 พอ 7 โมงแม่ก็ตะโกนว่ากินข้าวได้กี่โมงๆๆๆ ทั้งที่เพื่อนก็บอกแล้วว่า 7:30 เพื่อนก็ไม่สนใจแล้ว เพราะเหนื่อยมาทั้งคืน แม่ก็ตะโกน โอ้ย เมื่อไหร่จะตื่น 9โมงแล้วไม่ไปทำงานหรอ แล้วก็เรียกตะโกนอย่างนั้น เพื่อนก็พยายามไม่สนใจแล้ว รอป้อนข้าว 7:30 พอ 7:30 เพื่อนก็ป้อนข้าวแล้วไปอาบน้ำ แม่ก็มีปัญหากับเสื้ออีกบอกอึดอัด เพื่อนเราก็อาบน้ำอยู่แม่ก็ตะโกนให้ออกมาทั้งๆที่ก็รู้ว่า อาบน้ำอยู่ ตะโกนอย่างนั้น พอไม่สนใจก็ไถ ไปห้องน้ำ เคาะประตูห้องน้ำ เพื่อนประมาณว่ารอก่อนแปปนึงไม่ได้หรอ ขนาดอาบน้ำยังไม่มีความสุข แม่ก็ร้องไห้โวยวาย จนเพื่อนต้องหยุดอาบน้ำ พามาที่นอน แล้วไปอาบน้ำต่อ แม่ก็ไม่หยุดตะโกนอย่างงั้น เพื่อนก็เล่าให้ฟังว่าพักเที่ยงมีเวลาแค่1 ชม. ก็ต้องกลับมาทุกเที่ยง เพื่อมาเปลี่ยนแพมเพิส ป้อนข้าว แล้วเพื่อนก็เล่าให้ฟังว่าแม่เป็นแบบนี้ทุกคืนเลยเครียดมาก ตังก็ไม่ค่อยมี งานก็ต้องทำ ข้างห้องจะแจ้งนิติวันไหนยังไม่รู้เลย เพื่อนบอกว่าแม่อ่ะไม่ได้พิการ แค่แขนอ่อนแรง เดินได้ปกติ ตอนไม่อยู่ก็ไม่มีปัญหาเดินได้หยิบน้ำเองได้ ทำอะไรได้หมดเลย แต่พอตอนกลับก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงทำอะไรเองไม่ได้เลย คือแม่เขาเงียบได้แม่ครึ่งชม. จะมีอะไรให้ทำตลอด พอทำให้ก็หาเรื่องให้ทำใหม่ ทั้งที่เขาก็รู้ว่าทำงานอะไรแบบนี้ คือต้องเห็นจริงๆค่ะ แล้วจะเข้าใจว่าหนักมาก มีอีกเยอะแต่แชร์ไม่ไหว นี่แค่คืนเดียวนะคะ ก็สงสารเพื่อน คือพอจะแก้ปัญหาไรได้มั้ยคะ