สวัสดีค่ะพันทิป ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนนะคะ
เราอายุ 31 ย่าง 32 อาชีพพนักงานบริษัท เงินเดือนดี ฐานะมั่นคง
เราแต่งงานกับพ่อหม้ายวัย 46 ภรรยาเสียชีวิต และเค้ามีลูกสาววัย 9 ขวบ ที่ต้องเลี้ยงดูค่ะ
..
ความสัมพันระหว่างเรากับสามีเป็นไปด้วยดีมาตลอดค่ะ ไม่มีทะเลาะกันรุนแรง
เรารักสามีด้วยใจจริง และไม่เคยคิดแย่งเค้ามาจากลูก
ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับลูกสาว นั้นดีมากๆเช่นกัน
ลูกสาววัย 9 ขวบ รักเรา กอดหอมเราเหมือนแม่แท้ๆ ถึงแม้เราจะไม่ใช่แม่
เรารับรู้ได้ว่า น้องรักเรา เรามีอิทธิพลต่อเค้าขนาดไหน
ก่อนนอนต้องกอดหอม ตื่นเช้ามาก็เช่นกัน มีเรื่องที่คุยกันแบบผู้หญิงกับผู้หญิงก็หลายเรื่องค่ะ
ตอนเช้ากว่าน้องจะลุกจากเตียงได้ ต้องมาซุกไซ้เล่นกับเราก่อนทุกวัน
เหมือนจะดี ลงตัวใช่มั้ยคะ แต่ไม่เลยค่ะ .. ทั้งหมดนี้มันเป็นความแย่ของอารมณ์เราเอง
..
แต่งงานกันมา 5 เดือนแล้ว เราปรับตัวเข้ากับสามีได้ทุกอย่าง
แต่เราทำใจให้รักลูกสาวในฐานะลูกแท้ๆไม่ได้ ขอขยายความต่อนะคะ
ก่อนแต่ง เราคิดว่า ตัวเองนั้นจะรักลูกสาวแบบลูกแท้ๆได้ไม่ยาก
ก่อนแต่งเราคิดเสมอว่า เราจะพยายามเข้าถึงลูกให้มาก สอน และให้ความรักเหมือนลูกแท้ๆ
..
แต่พอลงสนามจริง เรากลับทำไม่ได้อย่างใจคิดค่ะ
เราสอน เราเล่น เราคุย ให้คำแนะนำเค้า
จนเรากับลูกเริ่มสนิทกัน ลูกจะมาคลอเคลียเรา
เรารำคาญบ่อยๆตอนลูกสาวมากอด มาเล่นด้วย เราเพลีย เราเหนื่อย ก็ไม่อยากกอดลูกละ
ส่วนในเวลาที่เราอารมณ์ดี - ปกติ เราก็อยากกอด อยากเล่นด้วย
ทั้งหมดเรารู้ตัวดีค่ะว่า เราเอาอารมณ์เป็นใหญ่ แย่เนาะ!!!!
แต่เราไม่ได้ใจร้ายจนเกินไปนะคะ ตอนอารมณ์เหนื่อย เรายังพยายามเล่น คุย กับเค้า
ซื้อของเล่นให้บ้าง เราทำ ในฐานะที่แม่คนนึงจะทำได้ อ่อ!!! เราเป็นแม่เลี้ยงสายเปย์นะคะ
ลูกอยากได้อะไร ถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรง เราบันดาลให้หมด
..
แต่การเล่น และพูดคุยกับลูก บางครั้งมันก็ฝืนใจตัวเองและรู้สึกรำคาญลูกค่ะ
เรากลัวว่า เราจะฝืนตัวเองได้อีกไม่นาน เรากลัวว่า เราจะตัดสินใจเลิกกับแฟนแบบฉับพลันเพราะลูกสาว
ส่วนแฟนเรา ดูออกว่าเรารำคาญ เค้าก็พยายามประคับประคองครอบครัวเป็นอย่างดี
ในเวลาเราเริ่มตกมัน เค้าจะพยายามดึงลูกให้ห่างจากเรา
ลูกก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอก ไม่อยากห่าง และด้วยความที่เด็กอยากคุยกับเรา เค้าก็เอาแต่ถามว่า ทำไม?
..
เราขอคำแนะนำพันทิปหน่อยค่ะ เราควรจัดการกับความรู้สึกแบบนี้ยังไงดีคะ
ใครมีสถานะแม่เลี้ยง แล้วขจัดความรู้สึกแม่ลูกไม่ผูกพันได้บ้างคะ
เราอยากมีครอบครัวที่มีความสุข เราอยากอยู่กับแฟน ที่สำคัญเราอยากรักลูกสาวได้เหมือนลูกจริงๆ
เราไม่อยากมีข้อโต้แย้งให้กับตัวเอง เราอยากเอาชนะอารมณ์ตกมันของตัวเองได้ทุกประตู
ส่วนน้องเป็นเด็กน่ารัก เรียนเก่ง มีดื้อบ้าง แต่สอนได้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ยังทำใจรักลูกเลี้ยงเหมือนลูกแท้ๆไม่ได้
เราอายุ 31 ย่าง 32 อาชีพพนักงานบริษัท เงินเดือนดี ฐานะมั่นคง
เราแต่งงานกับพ่อหม้ายวัย 46 ภรรยาเสียชีวิต และเค้ามีลูกสาววัย 9 ขวบ ที่ต้องเลี้ยงดูค่ะ
..
ความสัมพันระหว่างเรากับสามีเป็นไปด้วยดีมาตลอดค่ะ ไม่มีทะเลาะกันรุนแรง
เรารักสามีด้วยใจจริง และไม่เคยคิดแย่งเค้ามาจากลูก
ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับลูกสาว นั้นดีมากๆเช่นกัน
ลูกสาววัย 9 ขวบ รักเรา กอดหอมเราเหมือนแม่แท้ๆ ถึงแม้เราจะไม่ใช่แม่
เรารับรู้ได้ว่า น้องรักเรา เรามีอิทธิพลต่อเค้าขนาดไหน
ก่อนนอนต้องกอดหอม ตื่นเช้ามาก็เช่นกัน มีเรื่องที่คุยกันแบบผู้หญิงกับผู้หญิงก็หลายเรื่องค่ะ
ตอนเช้ากว่าน้องจะลุกจากเตียงได้ ต้องมาซุกไซ้เล่นกับเราก่อนทุกวัน
เหมือนจะดี ลงตัวใช่มั้ยคะ แต่ไม่เลยค่ะ .. ทั้งหมดนี้มันเป็นความแย่ของอารมณ์เราเอง
..
แต่งงานกันมา 5 เดือนแล้ว เราปรับตัวเข้ากับสามีได้ทุกอย่าง
แต่เราทำใจให้รักลูกสาวในฐานะลูกแท้ๆไม่ได้ ขอขยายความต่อนะคะ
ก่อนแต่ง เราคิดว่า ตัวเองนั้นจะรักลูกสาวแบบลูกแท้ๆได้ไม่ยาก
ก่อนแต่งเราคิดเสมอว่า เราจะพยายามเข้าถึงลูกให้มาก สอน และให้ความรักเหมือนลูกแท้ๆ
..
แต่พอลงสนามจริง เรากลับทำไม่ได้อย่างใจคิดค่ะ
เราสอน เราเล่น เราคุย ให้คำแนะนำเค้า
จนเรากับลูกเริ่มสนิทกัน ลูกจะมาคลอเคลียเรา
เรารำคาญบ่อยๆตอนลูกสาวมากอด มาเล่นด้วย เราเพลีย เราเหนื่อย ก็ไม่อยากกอดลูกละ
ส่วนในเวลาที่เราอารมณ์ดี - ปกติ เราก็อยากกอด อยากเล่นด้วย
ทั้งหมดเรารู้ตัวดีค่ะว่า เราเอาอารมณ์เป็นใหญ่ แย่เนาะ!!!!
แต่เราไม่ได้ใจร้ายจนเกินไปนะคะ ตอนอารมณ์เหนื่อย เรายังพยายามเล่น คุย กับเค้า
ซื้อของเล่นให้บ้าง เราทำ ในฐานะที่แม่คนนึงจะทำได้ อ่อ!!! เราเป็นแม่เลี้ยงสายเปย์นะคะ
ลูกอยากได้อะไร ถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรง เราบันดาลให้หมด
..
แต่การเล่น และพูดคุยกับลูก บางครั้งมันก็ฝืนใจตัวเองและรู้สึกรำคาญลูกค่ะ
เรากลัวว่า เราจะฝืนตัวเองได้อีกไม่นาน เรากลัวว่า เราจะตัดสินใจเลิกกับแฟนแบบฉับพลันเพราะลูกสาว
ส่วนแฟนเรา ดูออกว่าเรารำคาญ เค้าก็พยายามประคับประคองครอบครัวเป็นอย่างดี
ในเวลาเราเริ่มตกมัน เค้าจะพยายามดึงลูกให้ห่างจากเรา
ลูกก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอก ไม่อยากห่าง และด้วยความที่เด็กอยากคุยกับเรา เค้าก็เอาแต่ถามว่า ทำไม?
..
เราขอคำแนะนำพันทิปหน่อยค่ะ เราควรจัดการกับความรู้สึกแบบนี้ยังไงดีคะ
ใครมีสถานะแม่เลี้ยง แล้วขจัดความรู้สึกแม่ลูกไม่ผูกพันได้บ้างคะ
เราอยากมีครอบครัวที่มีความสุข เราอยากอยู่กับแฟน ที่สำคัญเราอยากรักลูกสาวได้เหมือนลูกจริงๆ
เราไม่อยากมีข้อโต้แย้งให้กับตัวเอง เราอยากเอาชนะอารมณ์ตกมันของตัวเองได้ทุกประตู
ส่วนน้องเป็นเด็กน่ารัก เรียนเก่ง มีดื้อบ้าง แต่สอนได้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ